Σάββατο 9 Γενάρη 2021 - Κυριακή 10 Γενάρη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 39
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ - ΠΕΡΣΙΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ
Το ανακάτεμα της τράπουλας προσθέτει «εύφλεκτη ύλη» στην περιοχή

Κίνδυνοι για τον ελληνικό λαό από την αναβαθμισμένη εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και τους ανταγωνισμούς

Από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου

Associated Press

Από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου
Επικίνδυνα ανεβαίνει το θερμόμετρο στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, που αποτελεί διαχρονικά θέατρο σύγκρουσης ισχυρών μονοπωλιακών συμφερόντων.

Η εντολή της κυβέρνησης των ΗΠΑ στο αεροπλανοφόρο «USS Nimitz» να παραμείνει στην περιοχή, ενώ προβλεπόταν να ολοκληρώσει την αποστολή του, διάρκειας 6 μηνών, η απειλητική παρουσία του πυρηνικού υποβρυχίου τους «USS Georgia», οι τορπιλάκατοι και οι πρόσφατες πτήσεις βομβαρδιστικών τύπου «Β-52» αποτελούν στοιχεία κλιμάκωσης της αμερικανοΝΑΤΟικής επιθετικότητας, με τις «κάννες» στραμμένες κυρίως προς το Ιράν.

Το παζλ ολοκληρώνουν οι συμφωνίες αποκατάστασης των σχέσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και αραβικά κράτη του Κόλπου, όπως και ανάμεσα στο Κατάρ και τα μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Ομάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), που συνεργάζονται με το ΝΑΤΟ και ενισχύουν την «προβολή ισχύος» του στην περιοχή. Σε μια παράλληλη εξέλιξη, το Σουδάν υπέγραψε την Τετάρτη και επίσημα συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ.

Το «κλειδί» για να κατανοηθούν καλύτερα οι εξελίξεις είναι ο σχεδιασμός της Κίνας, που απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, αλλά και ο ενισχυμένος ρόλος της Ρωσίας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Το Ιράν καθώς και η ευρύτερη περιοχή του Κόλπου και της Μέσης Ανατολής έχουν αναβαθμισμένο ρόλο στο κινεζικό σχέδιο «Μία ζώνη, ένας δρόμος». Η βασική θαλάσσια δίοδος από την Κίνα προς την Ευρώπη διέρχεται από την Αραβική Θάλασσα και ένα από τα χερσαία παρακλάδια της περιλαμβάνει το Ιράν, με το οποίο η Κίνα αναβαθμίζει σταθερά τη συνεργασία στον οικονομικό και στρατιωτικό τομέα.

Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, προκειμένου να υπερασπιστεί και στρατιωτικά τα συμφέροντα των μονοπωλίων της, το Πολεμικό Ναυτικό της Κίνας έχει πυκνώσει την παρουσία του σε θάλασσες και λιμάνια της περιοχής, ενώ το καλοκαίρι υπογράφτηκε και στρατιωτική συμφωνία ανάμεσα σε Κίνα και Ιράν.

Ετσι, πέρα από τον έλεγχο της πλούσιας σε ενεργειακά κοιτάσματα περιοχής και χωρίς να αναιρούνται τα ειδικότερα συμφέροντα που διακυβεύονται ανάμεσα στα εκεί κράτη, η ευρωατλαντική συμμαχία και κυρίως οι ΗΠΑ βλέπουν τον Περσικό Κόλπο και τη Μέση Ανατολή ως «ανάχωμα» στη διείσδυση των κινεζικών μονοπωλίων «προς δυσμάς» από στεριά και θάλασσα.

Βαθαίνει η ελληνική εμπλοκή

Σε αυτόν τον επικίνδυνο αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό αναλαμβάνει αναβαθμισμένο ρόλο και η Ελλάδα, για λογαριασμό της αστικής τάξης. Αυτόν το σκοπό υπηρετεί η ανάπτυξη των οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων όλων των ελληνικών κυβερνήσεων με το Ισραήλ και κράτη του Κόλπου. Ενδεικτικά:

  • Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να στείλει συστοιχία πυραύλων «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, με το αντίστοιχο πολυμελές προσωπικό. Παράλληλα πληθαίνουν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις των δύο χωρών.
  • Υπέγραψε συμφωνία οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τις ευλογίες των ΗΠΑ. Η προοπτική είναι να εξελιχθεί σε πολυμερή σχήμα, με άλλα κράτη της περιοχής, μέχρι και με την Ινδία!
  • Ακόμα πιο φρέσκια είναι η «αμυντική συμφωνία», ύψους 1,68 δισ. δολαρίων, μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ, που μεταξύ άλλων προβλέπει τη λειτουργία Σχολής Πολεμικής Αεροπορίας (εκπαιδευτικό κέντρο) στην Καλαμάτα, όπου στο μέλλον θα εκπαιδεύονται και δυνάμεις από τα κράτη του Κόλπου, ενισχύοντας την κοινή επιχειρησιακή ετοιμότητα που επιδιώκουν οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για τους συμμάχους τους στην ευρύτερη περιοχή.
  • Ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο συμμετοχής του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού σε νέα πολυεθνική δύναμη στον Κόλπο, με πρόσχημα την προστασία της «διεθνούς ναυσιπλοΐας», που θα λειτουργεί και ως «δαμόκλειος σπάθη» εναντίον του Ιράν.

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και σε «προκεχωρημένο αγκυροβόλιο» του αμερικανικού 6ου Στόλου, με την «ενσωμάτωση» βασικών υποδομών (λιμάνια, ναυπηγεία κ.λπ.) στον δολοφονικό σχεδιασμό του, με ευθύνη της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων.

Η Σύνοδος Κορυφής του GCC

Στο φόντο αυτών των εξελίξεων, δεν περνούν απαρατήρητες οι αποφάσεις της 41ης Συνόδου Κορυφής του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC), την Τετάρτη 6 Γενάρη, στην πόλη Αλ Ούλα της Σαουδικής Αραβίας.

Μεταξύ άλλων, στη Σύνοδο αποφασίστηκε ο τερματισμός της κρίσης στις σχέσεις των χωρών του GCC και της Αιγύπτου με το Κατάρ. Αποφασίστηκε επίσης η παραπέρα ενίσχυση των διπλωματικών σχέσεων του GCC με την Αίγυπτο στο πλαίσιο «ενίσχυσης και προώθησης των αραβικών συμφερόντων».

Θυμίζουμε ότι τον Ιούνη του 2017, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και η Αίγυπτος διέκοψαν τις σχέσεις τους με το Κατάρ, κατηγορώντας το ότι έχει στενές σχέσεις με το Ιράν και ότι στηρίζει τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους». Η ρήξη αυτή συνοδεύτηκε από οικονομικά μέτρα, όπως το κλείσιμο των εναέριων και θαλάσσιων συνδέσεων με το Κατάρ και του μοναδικού χερσαίου συνόρου του εμιράτου με τη Σαουδική Αραβία.

Η κρίση αυτή προκάλεσε έντονη κινητικότητα των ΗΠΑ για την αποκατάσταση των σχέσεων με στόχο «την ενότητα του Κόλπου απέναντι στο Ιράν».

Την αποκατάσταση των σχέσεων με το Κατάρ χαιρέτισαν η ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση, με την πρώτη να προβλέπει ότι «θα ενισχυθεί σημαντικά η περιφερειακή σταθερότητα» επικροτώντας τον διαμεσολαβητικό ρόλο του Κουβέιτ και προπάντων των ΗΠΑ, και τη δεύτερη να εξαίρει τις «συνεχείς προσπάθειες που καταβάλλουν οι φίλοι και εταίροι μας για την επίτευξη της ειρήνης, της ασφάλειας, της σταθερότητας και της ευημερίας στην περιοχή».

Η συμφωνία GCC - Κατάρ χαιρετίστηκε και από την κυβέρνηση της Τουρκίας (στενή σύμμαχος του Κατάρ), η οποία ανακοίνωσε ότι «αποδίδει μεγάλη σημασία στην ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής του Περσικού Κόλπου και θα συνδράμει κάθε προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση».

Η «Διακήρυξη της Αλ Ούλα», που δημοσιοποιήθηκε μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου, περιλαμβάνει ακόμα:

  • Την απόφαση για οικονομική ολοκλήρωση, με στόχο τη δημιουργία ενιαίας αγοράς στις χώρες του Κόλπου (με πρότυπο εκείνη της ΕΕ) ώστε να διασφαλίζεται η ελεύθερη κίνηση προσώπων, κεφαλαίων, υπηρεσιών με ισότιμη πρόσβαση σε υπηρεσίες Εκπαίδευσης και Υγείας.
  • Την εφαρμογή ενός συστήματος «Κοινής Αμυνας και Ασφάλειας», υπό την επίβλεψη του Συμβουλίου Κοινής Αμυνας των χωρών GCC.
  • Τη θέσπιση «ενιαίας Εξωτερικής Πολιτικής» κ.ά.
«Καταλύτης» το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν

Τις ίδιες περίπου μέρες που γινόταν η Σύνοδος Κορυφής του GCC, το Ιράν επαναλάμβανε τον εμπλουτισμό ουρανίου στο 20%.

Η κίνηση αυτή ερμηνεύτηκε και ως «μήνυμα» προς τη νέα αμερικανική κυβέρνηση να επανέλθει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για την επικαιροποίηση της διεθνούς συμφωνίας του 2015, από την οποία αποχώρησε το 2018.

Θυμίζουμε ότι προεκλογικά ο Μπάιντεν είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποτελέσει η συμφωνία του 2015 ανάμεσα στο Ιράν και τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία «σημείο εκκίνησης» για τις διαπραγματεύσεις «που θα ακολουθήσουν».

Τη θέση αυτή επανέλαβε ο νεοεκλεγείς Αμερικανός Πρόεδρος την περασμένη Τετάρτη, λέγοντας σε συνέντευξή του ότι «ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί κάποια σταθερότητα στην περιοχή είναι να ασχοληθούμε με το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης», χωρίς περισσότερες διευκρινίσεις.

Μόλις την περασμένη Τετάρτη, επίσης, ο ΥΠΕΞ της Ιορδανίας (χώρας που έχει εδώ και δεκαετίες επίσημες σχέσεις με το Ισραήλ και συνεργάζεται σε διάφορους τομείς) μετέβη στη Στοκχόλμη και συνάντησε τους ομολόγους του των Σουηδίας και Γερμανίας ζητώντας τη συμμετοχή και του Αραβικού Συνδέσμου σε νέα διαπραγμάτευση με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα.

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι η τράπουλα ανακατεύεται στην ευρύτερη περιοχή, τροφοδοτώντας τους ανταγωνισμούς, που συνυπάρχουν με τα παζάρια για πρόσκαιρους και εύθραυστους ιμπεριαλιστικούς συμβιβασμούς. Το βέβαιο είναι ότι η ένταση σε όλο το τόξο από τον Καύκασο μέχρι τον Περσικό Κόλπο όχι μόνο συντηρείται αλλά προστίθεται και νέα εύφλεκτη ύλη, κρατώντας αναμμένο το φιτίλι μιας πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.

Απ' αυτήν τη σκοπιά και με δεδομένη την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, κανένα «πεδίο» σύγκρουσης και ανταγωνισμών δεν «πέφτει μακριά» για το λαό, που μπλέκει σε νέες περιπέτειες και κινδύνους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την αναβάθμιση του ρόλου της στην ευρύτερη περιοχή...


Δ. Ο.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ