«Πρώτα εμβόλιο και έπειτα αγώνες», τιτλοφορούσε ένα από τα πρόσφατα άρθρα της η «Αυγή», δείχνοντας πως η πολιτική τού «θα λογαριαστούμε μετά» που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, δίνοντας «πολύτιμες ανάσες» στο σύστημα, προσαρμόζεται και στις νέες συνθήκες. Αλήθεια, όμως, για τι ακριβώς θα «αγωνιστούν» μετά; Στο πρόσφατο άρθρο του στην «Εφ.Συν.», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε πολλά στη φαντασία. Πρώτα πρώτα θα αγωνιστούν ώστε το αστικό κράτος «να ενισχυθεί, να απαλλαγεί από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των κομμάτων», να θωρακιστεί δηλαδή από κάθε λαϊκή διεκδίκηση, ώστε να είναι πιο αποτελεσματικό για το κεφάλαιο. Δεύτερο, για να μην είναι «η Υγεία, η Παιδεία, το Περιβάλλον (...) έρμαια της ασύδοτης κερδοσκοπίας, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη», αλλά μόνο της... λελογισμένης κερδοφορίας και της εμπορευματοποίησης που και εκείνοι προώθησαν με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα. Τρίτον, ώστε η «δημοκρατία (...) να διασφαλίσει όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή του απλού πολίτη στις αποφάσεις που τον αφορούν» και όχι να «διαπλέκεται με μεγάλα συμφέροντα», που θα συνεχίσουν βέβαια να έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι της εξουσίας και της οικονομίας και θα τους ήταν παραπάνω από χρήσιμη μια επίφαση «δημοκρατικότητας» και «λαϊκής συμμετοχής» - ενσωμάτωσης στα προτάγματά τους.