Σε νέες φουρτούνες οδηγούν τους λαούς οι επικίνδυνοι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί της ατζέντας «ΝΑΤΟ 2030», που παρουσιάστηκε χτες και προχτές στη Σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ. Στο έδαφος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται, η έκθεση της «επιτροπής σοφών για το μέλλον του ΝΑΤΟ» προτείνει επείγουσες προσαρμογές στη στρατηγική της ευρωατλαντικής συμμαχίας, για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας και της Ρωσίας.

Η ατζέντα, που θα καταληχθεί στη Σύνοδο Κορυφής το 2021, επικαιροποιεί το προηγούμενο «Στρατηγικό Πλαίσιο» του ΝΑΤΟ, με βασικό στόχο «να διαμορφώσει μια πολιτική στρατηγική για την προσέγγιση ενός κόσμου στον οποίο η Κίνα θα διαδραματίζει όλο και σημαντικότερο ρόλο».

Μεταξύ άλλων, προτείνει την επιθετικότερη αντιμετώπιση της Κίνας σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και στη συνέχιση της «"διπλής προσέγγισης" περιορισμού και διαλόγου με τη Ρωσία». Σ' αυτήν την κατεύθυνση, προβλέπεται η ενίσχυση των συμμαχιών του ΝΑΤΟ με «φίλες χώρες» στον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό, επεκτείνοντας «προς Ανατολάς» το πεδίο δράσης της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Σημαντικό κεφάλαιο αποτελεί επίσης η ενίσχυση των περιφερειακών συνεργασιών στην ευρύτερη περιοχή μας, ως «ανάχωμα» στην «επίδραση της ρωσικής και κινέζικης παρουσίας, των συμφερόντων και των δραστηριοτήτων τους».

Ετσι, το ΝΑΤΟ σχεδιάζει «να εμπλακεί περισσότερο με εταίρους στο Νότο, περιφερειακούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Αφρικανικής Ενωσης, της Συνεργασίας των Αραβικών Κρατών, του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου και μέσω της επέκτασης της δραστηριότητάς του σε διεθνείς οργανισμούς (...) να εγκαθιδρύσει ένα συλλογικό δίκτυο ασφαλείας σε όλη την περιοχή (...)». Προτείνεται επίσης «η πολιτική του ΝΑΤΟ για τη Ρωσία να επικαιροποιηθεί, για να συμπεριλάβει και μια μεσογειακή συνιστώσα».

Πάνω σ' αυτό το έδαφος βαθαίνει η εμπλοκή και της χώρας μας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των άλλων κομμάτων του «ευρωατλαντικού τόξου». Εμπλοκή που υπηρετεί τις προσδοκίες της αστικής τάξης από την αναβάθμιση του ρόλου της στα εγκληματικά σχέδια στην περιοχή.

Γι' αυτό δηλώνουν «παρών», μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο και ειδικά τη Β. Ελλάδα σε ΝΑΤΟικό «προγεφύρωμα» για την περικύκλωση της Ρωσίας και την ανάσχεση της κινέζικης επέκτασης στα Βαλκάνια και την Ανατ. Ευρώπη. Γι' αυτό υπογράφουν στρατιωτικές συμφωνίες με χώρες του Κόλπου, όπως τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία, και ετοιμάζονται να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις στο Μάλι της Δυτικής Αφρικής.

Γι' αυτό πρωτοστατούν σε περιφερειακές συνεργασίες με το Ισραήλ, την Κύπρο και άλλες μη ΝΑΤΟικές χώρες, με «μέτωπο» στο Ιράν, που συνεργάζεται στενά με την Κίνα.

Στην ατζέντα «ΝΑΤΟ 2030» επαναλαμβάνεται επίσης επιτακτικά η ανάγκη θωράκισης της «διατλαντικής συνοχής», με την αναζήτηση νέων συμβιβασμών και διευθετήσεων. Το ζήτημα αυτό έρχεται και ξανάρχεται στο φόντο των ανταγωνισμών που οξύνθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, τόσο ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ, όσο και μεταξύ επιμέρους «συμμάχων», όπως η Ελλάδα και η Τουρκία.

Το στόχο της ΝΑΤΟικής συνοχής υπερασπίζονται διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, καταλογίζοντας μάλιστα στην Τουρκία ότι την υπονομεύει, καλώντας την σε διάλογο. Ετσι, με τον περίφημο «μηχανισμό αποκλιμάκωσης», που επιβεβαιώθηκε στην τελευταία Σύνοδο των ΥΠΕΞ και εξελίσσεται σε πλατφόρμα διαλόγου εφ' όλης της ύλης, αναβαθμίζεται ο ρόλος επιδιαιτητή του ΝΑΤΟ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και προωθούνται επώδυνοι και επικίνδυνοι για τους λαούς συμβιβασμοί.

Απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, η ατζέντα «ΝΑΤΟ 2030» είναι «φωτιά και λάβρα» για τους λαούς. Το επιθετικό ξεδίπλωμα του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού τα επόμενα χρόνια θα «ρίξει λάδι» στη φωτιά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, προκαλώντας νέες εστίες έντασης και αντιπαράθεσης. Οι εξελίξεις σημαίνουν συναγερμό και καλούν σε ένταση της πάλης του λαού ενάντια σ' αυτά τα επικίνδυνα σχέδια και την ελληνική εμπλοκή.