Πέμπτη 19 Νοέμβρη 2020
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Η εργατική τάξη έχει πλούσια πείρα από την επίθεση στο κίνημά της

Γιάννης ΤΟΛΗΣ, πρώην Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τύπου και Χάρτου

Με τις νέες αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην εργατική νομοθεσία, θέλουν να αλυσοδέσουν το εργατικό κίνημα, στοχεύουν στην πρωτοπορία του. Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία: Βήμα - βήμα προετοίμαζαν το έδαφος, αξιοποιώντας την υποχώρηση του κινήματος, τον βρώμικο ρόλο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Συκοφαντούν ως ξεπερασμένους τους εργατικούς αγώνες, τα δικαιώματά μας, τις διεκδικήσεις για ανθρώπινη ζωή, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, τις παραγωγικές δυνατότητες, τον πλούτο που παράγεται. Προβάλλουν ως «σύγχρονο» οι εργαζόμενοι να νοιάζονται και να παλεύουν για την αύξηση των κερδών των εργοδοτών. Τάχα με αυτόν τον τρόπο, θα διασφαλιστούν τα δικαιώματα και η δουλειά τους, την ίδια στιγμή που οι εργοδότες τσακίζουν τις ΣΣΕ, ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις.

Υπάρχει τεράστια πείρα από το πρόσφατο παρελθόν για τη μεγάλη επίθεση που δέχτηκε η εργατική τάξη μετά τη μεταπολίτευση, με τον νόμο 330 του Λάσκαρη, ο οποίος δήλωνε ότι... θα καταργούσε την πάλη των τάξεων! Εκείνο το διάστημα, μετά τη δικτατορία, ζωντάνεψαν τα σωματεία, μαζικοποιήθηκαν, βγήκαν ορμητικά μπροστά για τη διεκδίκηση των εργατικών δικαιωμάτων. Τότε με τον ν. 330 επιχείρησαν την ποινικοποίηση και καταστολή της συνδικαλιστικής δράσης, απολύθηκαν χιλιάδες εκλεγμένοι συνδικαλιστές. Θυμάμαι ότι στη Χαρτοποιία ΜΕΛ της Θεσσαλονίκης το Δεκέμβρη του 1976, 64 εργάτες παραπέμφθηκαν σε δίκη με την κατηγορία ότι συμμετείχαν σε απεργία.

Στον κλάδο του Τύπου και Χάρτου απ' όπου προέρχομαι, στην «Αθηναϊκή Χαρτοποιία» (ΣΟΦΤΕΞ), το 1979 είχαμε 100 απολύσεις, ενάντια στο πιο πρωτοπόρο τμήμα των εργατών, που είχε πάρει πρωτοβουλία για συγκρότηση σωματείου, καθώς το εργοδοτικό σωματείο που υπήρχε, επέλεγε τα μέλη του με κριτήριο αν ήταν με τα συμφέροντα του εργοδότη. Παρά τις αντιδράσεις, οι απολύσεις έγιναν με σοβαρές συνέπειες για το εργατικό κίνημα του χώρου, αλλά και του κλάδου, γιατί ο μεγάλος εργοστασιακός χώρος της ΣΟΦΤΕΞ καθόριζε και τον συσχετισμό στον κλάδο.

Επίσης στις εκτυπώσεις - Σωματείο Λιθογράφων - είχαμε δεκάδες απολύσεις εκλεγμένων συνδικαλιστών, παρότι το σωματείο βγήκε νικητής από μεγάλη απεργία το 1977 που κράτησε δύο μήνες. Εκείνη την περίοδο, όπως πολλοί εργαζόμενοι έτσι και εγώ είχα πάρει πολλές απολύσεις, με αποτέλεσμα να γυρνάω από κλάδο σε κλάδο, σ' όλη την Αττική, να βρω δουλειά.

Η αιτία γι' αυτές τις απολύσεις ήταν ότι μαζί με άλλους εργαζόμενους πρωτοστατούσαμε για τα προβλήματα που υπήρχαν στον κάθε χώρο, όπως π.χ. για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, να δίνονται μέσα ατομικής προστασίας στους εργαζόμενους, να τηρείται το ωράριο, να πληρώνονται οι υπερωρίες, να εφαρμόζονται οι ΣΣΕ, αλλά και για τη συμμετοχή μας στις απεργίες.

Η ψήφιση του νόμου 1264 το 1982, ήταν αποτέλεσμα των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος, που παρά τις διώξεις και την τρομοκρατία δεν κατάφεραν να τους σταματήσουν, με αιτήματα για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, γιατί Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα ελέγχονταν από τον εργοδοτικοχουντικό συνδικαλισμό και δεν έκαναν μέλη τους τα ταξικά σωματεία. Ετσι επιβλήθηκε ο ν. 1264/82, έστω και κουτσουρεμένος, γιατί και αυτός δεν προστατεύει συνολικά τους συνδικαλισμένους, αλλά μόνο τους εκλεγμένους και αυτούς όχι όλους, καθώς εξαιρεί τα μέλη των Σωματειακών Επιτροπών, των Επιτροπών Αγώνα κ.λπ.

Γιατί είναι πολύ σημαντικό, ο εκλεγμένος συνδικαλιστής να έχει προστασία, να μην κρέμεται συνέχεια πάνω από το κεφάλι του η απόλυση. Να μπαίνει φρένο στην εργοδοτική τρομοκρατία, διαφορετικά ποιος εργοδότης θα ανεχτεί τις καθημερινές παρεμβάσεις των συνδικαλιστών για τα προβλήματα των εργαζομένων; Αλλωστε, παρά την ύπαρξη του ν. 1264/82, έχουμε δεκάδες απολύσεις συνδικαλιστών με διάφορες συκοφαντικές και ανυπόστατες δικαιολογίες.

Σήμερα, θέλουν να μας γυρίσουν πολλά χρόνια πίσω. Επιδιώκουν εργαζόμενους ανοργάνωτους, έξω από τα σωματεία, ξεμοναχιασμένους και ευάλωτους, εύκολα θύματα στη δράση των εργοδοτών. Το αλυσόδεμα που επιδιώκει η κυβέρνηση στην εργατική τάξη δεν θα περάσει.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ