Η Χαρά Μαρκατσέλη

«Μία ακόμα μεγάλη κατάκτηση της εργατικής τάξης, που έχει βρεθεί στο στόχαστρο της επίθεσης του κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια, είναι και ο θεσμός των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. (...) Η επίθεση της ΕΕ και όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων ανέτρεψε όλο το νομικό πλαίσιο για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που είχε σταδιακά κατακτηθεί από το εργατικό κίνημα της χώρας μας, με αποτέλεσμα σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων να μην καλύπτεται από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και να βρίσκεται στο έλεος της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και των ατομικών συμβάσεων εργασίας.

Σήμερα (...) οι συνδικαλιστικές οργανώσεις συναντούν πολλά εμπόδια στο να διαπραγματευτούν όρους που ανέκαθεν αποτελούσαν αντικείμενο μίας ΣΣΕ, όπως για παράδειγμα την τιμή που οι εργαζόμενοι πουλάνε την εργατική τους δύναμη, αφού πλέον κατώτατος νόμιμος μισθός και ημερομίσθιο καθορίζονται από τον κρατικό νόμο. Το γεγονός αυτό υπονομεύει αντικειμενικά τον βαθμό συσπείρωσης των εργαζομένων στα σωματεία, αφού η ένταξη του νέου εργαζόμενου στο σωματείο - στην αρχή τουλάχιστον - βρίσκει έρεισμα στην ανάγκη του να διαπραγματευτεί μέσω των συλλογικών του οργάνων τους όρους αμοιβής και εργασίας του.

Ο νέος λοιπόν εργαζόμενος, άπειρος από τα οφέλη της ταξικά προσανατολισμένης συνδικαλιστικής δράσης, αντικειμενικά θα διστάσει να γίνει μέλος του σωματείου, όταν γνωρίζει ότι το τελευταίο δεν μπορεί - λόγω του συνεχώς επιδεινούμενου νομοθετικού πλαισίου - να διαπραγματευτεί τους όρους πώλησης της εργατικής του δύναμης.

Ετσι, οι συνέπειες για τους εργαζόμενους είναι τραγικές, αφού πλέον η διαπραγμάτευση από το πεδίο της συλλογικής διαπραγμάτευσης περνάει σε ατομικό επίπεδο, όπου αντικειμενικά ο εργαζόμενος βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση απέναντι στον κεφαλαιοκράτη - εργοδότη».

Για την πτυχή των αλλαγών που αφορά την ηλεκτρονική ψηφοφορία, σημείωσε μεταξύ άλλων πως «πέρα από τα ζητήματα ασφάλειας και γνησιότητας των ψηφοφοριών που δικαιολογημένα εγείρει η ηλεκτρονική ψηφοφορία, το κύριο και βασικό είναι ότι υπονομεύει την ίδια τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Βάζει στο στόχαστρο τη συλλογική δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων, τις ζωντανές διαδικασίες τους, με φυσική παρουσία των εργαζομένων, ανταλλαγή επιχειρημάτων και απόψεων, συλλογική απόφαση και διαμόρφωση των αιτημάτων, των μορφών δράσης κ.λπ. Θέλουν να διαμορφώσουν εργαζόμενους απομονωμένους από κάθε έννοια συλλογικής δράσης, να κόψουν τους δεσμούς των ίδιων των εργαζομένων μεταξύ τους, να θέσουν εμπόδια στη συλλογική τους έκφραση, στη συλλογική οργάνωση της πάλης τους απέναντι στην εργοδοσία και στο κεφάλαιο. Κι από κοντά, βέβαια, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, που με δηλώσεις του τύπου "η απεργία τα 'φαγε τα ψωμιά της" ρίχνει νερό στον μύλο των προωθούμενων αντεργατικών μέτρων».