Η νέα NAVTEX της Τουρκίας για έρευνες του «Oruc Reis» εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μια ανάσα από το Καστελόριζο, όπως και οι τουρκικές προκλήσεις στα Βαρώσια, καταρρίπτουν με πάταγο για μια ακόμη φορά τα ευρωατλαντικά παραμύθια της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, πως ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αποτελούν τάχα την «ασπίδα» για την ασφάλεια του λαού και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Ποιος ξεχνάει τα κυβερνητικά πανηγύρια στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την «τελευταία προειδοποίηση» της ΕΕ προς την Τουρκία, ή για την τουρκική κυβέρνηση που «μαζεύτηκε» τάχα, όταν είδε το ενδεχόμενο κυρώσεων;

Ποιος δεν θυμάται τα κυβερνητικά επιτελεία να μιλάνε για «ηχηρά μηνύματα» που στέλνει στην Τουρκία η επίσκεψη Πομπέο και συνολικά για τη «σταθερότητα» που διασφαλίζει η παραπέρα «αναβάθμιση» της χώρας σε ορμητήριο του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού;

'Η τις δηλώσεις για την «εποικοδομητική επίσκεψη» Στόλτενμπεργκ, όπου συζητήθηκε ο ΝΑΤΟικός «μηχανισμός αποκλιμάκωσης» - «πλατφόρμα» επικίνδυνων διευθετήσεων;

Κι όλα αυτά με φόντο τη συμφωνία - υπό ευρωατλαντική αιγίδα - για επανέναρξη διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας για τις «διαφορές στις θαλάσσιες ζώνες», με τα αστικά επιτελεία να επιστρατεύουν ξανά το κάλπικο δίλημμα ότι «είναι καλύτερο να συζητάμε απ' το να είναι οι στόλοι έξω», κρύβοντας ότι μπορούν όλα να εναλλάσσονται, ότι και οι στόλοι, και τα παζάρια για επικίνδυνες διευθετήσεις, με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στο ίδιο κάδρο βρίσκονται: Αυτό των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών σε βάρος των λαών. Γι' αυτό άλλωστε εναλλάσσονται με χαρακτηριστική ευκολία.

Ο επικίνδυνος αυτός εφησυχασμός που καλλιεργούν τα αστικά επιτελεία, η προσπάθεια να βαφτίσουν το μαύρο άσπρο, η επιμονή τους να δείχνουν το «δέντρο» έχουν ως στόχο να κρύψουν την ουσία των εξελίξεων, να θολώσουν τη μεγάλη εικόνα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και των κινδύνων που συνεπάγεται για το λαό η ελληνική εμπλοκή που βαθαίνει.

Οι σχεδιασμοί ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ στρέφονται ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα και ποντάρουν στο «ειδικό βάρος» της Τουρκίας ως ισχυρής στρατιωτικής δύναμης στο ΝΑΤΟ και «στρατηγικού εταίρου» της ΕΕ. Γι' αυτό βλέπουν τουλάχιστον με ανοχή, αν δεν ενθαρρύνουν κιόλας, τη δράση της σε Συρία και Λιβύη, ακόμα και στον Καύκασο, που είναι το «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας.

Με αυτόν τον σχεδιασμό είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη η αστική τάξη στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της.

Η συμφωνία της κυβέρνησης της ΝΔ για μετατροπή της Σούδας σε «Περλ Χάρμπορ» της Μεσογείου, ο «Στρατηγικός Διάλογος» με τις ΗΠΑ στα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ, οι κολιγιές με κράτη όπως το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η ετοιμότητα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, μέχρι και για την αποστολή δυνάμεων σε ΝΑΤΟική αποστολή στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, είναι κρίκοι αυτής της ίδιας αλυσίδας.

Αυτά τα σχέδια είναι όμως που διαμορφώνουν και το πλαίσιο για τις επικίνδυνες διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, όπως και στο Κυπριακό.

Αλλωστε, Αμερικανοί, ΕΕ, ΝΑΤΟικοί, όπως και όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, το λένε ανοιχτά πως η ανάγκη «συνοχής» του ΝΑΤΟ απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, είναι που επιβάλλουν να «κλείσουν» μια ώρα ώρα αρχύτερα και με βάση το ιμπεριαλιστικό «ζύγι» εκκρεμότητες όπως οι «διαφορές στις θαλάσσιες ζώνες» και το Κυπριακό.

Ξανά επιβεβαιώνεται πως ο λαός μας δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στις συμμαχίες της αστικής τάξης, που στρώνουν το χαλί νέων πολύ μεγάλων κινδύνων, για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.

Εμπιστοσύνη μπορεί να δείξει μόνο στη δική του δύναμη, στον αγώνα του για απεμπλοκή από τα ευρωατλαντικά σχέδια, που μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να ανοίξει το δρόμο για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, με τον ίδιο νοικοκύρη στον τόπο του. Το μοναδικό δηλαδή δρόμο που μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη, την ευημερία, τη συνεργασία με τους γείτονες λαούς.