Ενα ακόμα πιο γενναιόδωρο πακέτο μέτρων στήριξης του εγχώριου κεφαλαίου παρουσίασε από τη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατά την καθιερωμένη ομιλία και συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ, προτείνοντας μέτρα από τα πιο τρελά όνειρα του κεφαλαίου και τα οποία ελάχιστα διαφέρουν από όσα ανακοίνωσε προ ημερών ο πρωθυπουργός από το ίδιο βήμα. Σε αυτά περιλαμβάνονται επιδότηση της εργασίας για όσο διαρκεί η κρίση, δηλαδή τζάμπα εργαζόμενοι στους επιχειρηματίες, κάλυψη από το κράτος του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών και του 40% του μισθού των εργαζομένων, μη επιστρεπτέα ενίσχυση στις επιχειρήσεις, ύψους 2.000 ευρώ ανά εργαζόμενο, κ.ο.κ.

Τα παραπάνω με άξονα τη στρατηγική του κεφαλαίου για το «νέο παραγωγικό μοντέλο» και τα νέα πεδία κερδοφορίας με προμετωπίδα τις πράσινες «μπίζνες», μια «νέα αποφασιστική στρατηγική για το περιβάλλον» όπως είπε, πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων και με βάση και τις «θεσμικές τομές» και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που απαιτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Προτάγματα τα οποία «πασπάλισε» με σοσιαλδημοκρατικής κοπής δημαγωγίες περί «νέας κοινωνικής συμφωνίας» και «ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού», προκειμένου στο όνομα του «ρεαλισμού» ο λαός να συμφωνήσει να πληρώσει και τη νέα κρίση και τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων.

Αναμενόμενα η αντιπαράθεση με τη ΝΔ κινήθηκε στο μοτίβο τού ποιος κάνει περισσότερα για την αστική τάξη της χώρας. Ετσι, ο πρώην πρωθυπουργός κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι παρά τις «πρωτοφανείς δυνατότητες» που δίνει η ΕΕ με το «Ταμείο Ανάκαμψης», το οποίο σηματοδοτεί νέα βάρβαρα μέτρα, και παρά τα γεμάτα ταμεία από τη φορολεηλασία και τις περικοπές που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε στο λαό, δεν κάνει αρκετά για να συγκρατήσει την ύφεση. Παρουσίασε δε τις αγιάτρευτες «αρρώστιες» του καπιταλιστικού συστήματος ως «σαφή πολιτική επιλογή, συνδυασμένη προφανώς και με πλήρη ανικανότητα».

Οι διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο επαναλήφθηκαν από τον Αλ. Τσίπρα και στη συνέντευξη Τύπου την Κυριακή, όπου κόμπασε πως σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις «εγώ σήμερα έριξα σωσίβια λέμβο, όχι σωσίβιο!». Επιπλέον, με την κεκτημένη αντιλαϊκή «τεχνογνωσία» δήλωσε ότι τα μέτρα που προτείνει είναι «απολύτως κοστολογημένα» και «επιβεβλημένα, απολύτως ρεαλιστικά και υλοποιήσιμα με βάση τις δημοσιονομικές δυνατότητες», με ήδη ραμμένο δηλαδή το «κουστούμι» για το λαό.

Ο Αλ. Τσίπρας διαφήμισε και τις υπηρεσίες που πρόσφερε στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για την «αναβάθμιση» της εγχώριας αστικής τάξης, επικαλούμενος τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών και τη «μετατόπιση του κ. Μητσοτάκη», ο οποίος τώρα «δίνει μάχες» για την υλοποίηση της Συμφωνίας, κάτι που καλωσόρισε «γιατί εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον», αλλά παράλληλα ζήτησε από τον πρωθυπουργό «μία συγγνώμη» «που έβαλε το κόμμα του πάνω από τη χώρα» και την «εθνική» γραμμή του κεφαλαίου.

Σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά, επέκρινε την κυβέρνηση για «έλλειψη στρατηγικής» και επανέλαβε την προθυμία του να βάλει πλάτη στις νέες αντιλαϊκές διευθετήσεις που προωθούνται, λέγοντας πως η «χώρα έχει συνέχεια και στα εθνικά θέματα, έχει μια εθνική γραμμή». Επιπλέον, όχι μόνο έβγαλε λάδι την ΕΕ που σπρώχνει σε «διάλογο» με ατζέντα τη συνεκμετάλλευση, αλλά την υπέδειξε και ως παράγοντα επίλυσης των προβλημάτων, τόνισε δε τη στήριξή του στην επανέναρξη των διερευνητικών, «και αν αυτές δεν καταλήξουν, να πάμε στο διεθνές δικαστήριο», και διερωτήθηκε αν η απόσυρση του «Ορούτς Ρέις» έγινε με ανταλλάγματα και ποια ήταν αυτά.

Σε σχέση με την πανδημία, ο Αλ. Τσίπρας αναλώθηκε σε επικρίσεις προς την κυβέρνηση για την κατάσταση στην Υγεία και την Παιδεία όπου, με παχιά λόγια περί «δημόσιων αγαθών», πάλεψε να κρύψει τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην υλοποίηση της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, που αφήνει «γυμνούς» από προσωπικό και υποδομές κρίσιμους για τη ζωή του λαού τομείς. Αλλά και για το Προσφυγικό κατήγγειλε και πάλι «αποθήκες ψυχών», κάνοντας ότι δεν ξέρει τίποτα για το «έγκλημα» που διαπράχθηκε επί κυβέρνησής του, με την κατάπτυστη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας.

Για την επάνοδο στους κυβερνητικούς θώκους υπερασπίστηκε την προοπτική συνεργασιών με άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και δυνάμεις, όπως το ΚΙΝΑΛ, και κυρίως την προσπάθεια απόκτησης ισχυρών ερεισμάτων στην Τοπική Διοίκηση και στο συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε να στηρίζεται αποτελεσματικότερα η λαϊκή χειραγώγηση. «Αυτό είναι ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα», είπε σχετικά. «Είναι πολύ κρίσιμο για μας, για παράδειγμα, και είναι στόχος μας, την επόμενη τριετία, στο επόμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ να υπάρχει μια ισχυρή παράταξη που θα εκφράσει τον δημοκρατικό προοδευτικό χώρο» του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.