Τραγουδιστής
Κάθε χρονιά που έρχομαι στο Φεστιβάλ, είναι σαν να συμπληρώνω ένα παζλ που έχει να κάνει με μία επιβεβαίωση. Ο καθένας ευθύνεται γι' αυτά που λέει και κάνει, σε έναν δρόμο που έχει επιλέξει, αγνοώντας ότι κάποια μέρα έρχεται το τέλος. Αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πώς θέλεις να πορεύεσαι σε αυτόν τον κόσμο. Ετσι μου έρχεται στο μυαλό ετούτη τη στιγμή ένα τετράστιχο του Ρίτσου: «Να με θυμόσαστε - είπε - γιατί έκανα χιλιάδες χιλιόμετρα χωρίς νερό, χωρίς ψωμί πάνω σε πέτρες και αγκάθια για να σας φέρω ψωμί, νερό και τριαντάφυλλα».
Το Φεστιβάλ εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό γεγονός πολιτισμού πρώτα από όλα, αναζήτησης, συμφιλίωσης και αλληλεγγύης. Είναι ένα ορόσημο. Σε αυτές τις στιγμές μπορούμε να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας και να δούμε ότι η αλήθεια μάς πάει περισσότερο. Κι ας πονάει μερικές φορές. Εύχομαι καλή επιτυχία στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Εγώ μικρός ακόμη, αλλά όταν μεγαλώσω θα γραφτώ (όπως λέγαμε παλιά...). Με τη σκέψη και τον αγώνα όλων μας για καλύτερες μέρες να ξεπεράσουμε και αυτά τα κτήνη που σχεδιάζουν πάνω στο σώμα μας πληγές.
Καλή δύναμη, σύντροφοι!