Με μπρος και πίσω, με εντάσεις και απειλές, αλλά και με συνεννοήσεις ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, στρώνεται το τραπέζι για επικίνδυνες διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ σε ρόλο «οικοδεσπότη» και με «μενού» τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, για τα συμφέροντα των μονοπωλίων και όχι των λαών.

Οπως όλα δείχνουν, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ θα τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι για την προετοιμασία της «πλατφόρμας» που θα φιλοξενήσει την όποια διαπραγμάτευση, αλλά και για να διαμορφωθεί κλίμα συναίνεσης στο λαό απέναντι στις ιμπεριαλιστικές «λύσεις» και σε οποιαδήποτε εξέλιξη φέρουν αυτές.

Γίνεται ακόμα πιο καθαρό πως το ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής κλιμάκωσης στο Αιγαίο ή την Ανατ. Μεσόγειο είναι δεμένο με πολύπλοκες αντιθέσεις, ανταγωνισμούς και συμβιβασμούς στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που ανεβάζουν κατακόρυφα τον υδράργυρο της έντασης στην περιοχή. Κλιμάκωση και συμβιβασμοί είναι νύχι - κρέας, πάνε μαζί και ταυτόχρονα διαμορφώνουν προϋποθέσεις για να «τρέξει» ο ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός.

Σε κάθε περίπτωση, όπως έδειξαν και οι συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο για τον καθορισμό ΑΟΖ, η «λύση» της συνδιαχείρισης του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου «ζυμώνεται» σταθερά από την αστική τάξη και ευθυγραμμίζεται με τα γενικότερα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και τα δικά της στην περιοχή.

«Κουμπώνει» με τους πρωταγωνιστικούς ρόλους που διεκδικεί συνολικά για τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής, την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση», την ανάσχεση της επιρροής ανταγωνιστικών δυνάμεων, όπως η Κίνα και η Ρωσία.

Είναι η άλλη όψη της μετατροπής της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Γι' αυτό άλλωστε η ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται στη διαπραγμάτευση προβάλλοντας ως «δυνατό χαρτί» ότι υπήρξε πάντα το «καλό παιδί» του ΝΑΤΟ. Και ταυτόχρονα, σηκώνει σκόνη με το ψευτοδίλημμα «συμβιβασμός και συνδιαχείριση ή σύγκρουση», θέλοντας να κρύψει ότι κανένας συμβιβασμός μ' αυτούς τους όρους, στο γήπεδο των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων που παραμένουν και θα συνεχίσουν να οξύνονται, δεν μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη και τα συμφέροντα των λαών στην περιοχή.

Το εντελώς αντίθετο θα συμβεί. Οποιος συμβιβασμός κι αν γίνει, θα αντανακλά τις επιδιώξεις των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας πρώτα απ' όλα σε βάρος των λαών τους και θα ενσωματώνει συγκρουόμενα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, διαμορφώνοντας το υπόβαθρο για έναν νέο γύρο εντάσεων και ανταγωνισμών, που πληρώνουν οι λαοί.

Είναι επίσης προφανής η υπόθαλψη της τουρκικής προκλητικότητας από τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που χαρακτηρίζουν «διαφιλονικούμενα ύδατα» τις θαλάσσιες περιοχές που αμφισβητεί η τουρκική αστική τάξη, σημειώνοντας με κάθε αφορμή τη σημασία που έχει - παρά τις αντιθέσεις - η παραμονή της στο δυτικό στρατόπεδο.

Χαρακτηριστικό είναι και το εξής: Η ένταση στην Ανατ. Μεσόγειο συντηρείται με την επικίνδυνη συγκέντρωση πολλών στρατιωτικών δυνάμεων, και την ίδια ώρα αποκαλύπτεται ότι η ελληνική κυβέρνηση, σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις το τελευταίο δίμηνο (έγγραφη συμφωνία με γερμανική διαμεσολάβηση και «πλατφόρμα» Στόλτενμπεργκ για διάλογο), έχει έρθει σε προχωρημένες συνεννοήσεις με την τουρκική για τη δρομολόγηση των διευθετήσεων, υπό την αιγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ! Αυτό ομολόγησε ο πρωθυπουργός, παρά την αρχική προσπάθεια να θολώσουν τα νερά με διαψεύσεις.

Το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο και πυκνό σε εξελίξεις, στο πλαίσιο των συνολικότερων διευθετήσεων που προωθούνται στην περιοχή. Ο λαός έχει πλέον γνώση και πείρα για το ρόλο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, για το κόστος που πληρώνει από την εμπλοκή της χώρας στα βρώμικα ευρωατλαντικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων σημαίνει πρώτα απ' όλα εναντίωση σ' αυτούς τους σχεδιασμούς και την ελληνική εμπλοκή. Σημαίνει δυνάμωμα του αγώνα για αποδέσμευση από τις συμμαχίες του κεφαλαίου, πάλη στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες για την ανατροπή της εξουσίας του.