Η κυβέρνηση επιχειρεί να καταργήσει το δικαίωμα των εργαζομένων στη διαμαρτυρία, όπως παλιότερα μια άλλη κυβέρνηση είχε καταργήσει και την ταξική πάλη!! Το πρόσχημα και πάλι ο κοινωνικός αυτοματισμός, η θεωρία, δηλαδή, που επιχειρεί να στρέψει εργαζόμενους εναντίον άλλων εργαζομένων. Ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι με το νομοσχέδιο «μπαίνει τάξη» στην ταλαιπωρία του λαού, εξαιτίας διαδηλώσεων «μικρών και ολιγάριθμων ομάδων»!! Αν είναι δυνατόν... Η καθημερινή και συνεχής ταλαιπωρία από τον λεγόμενο και μεγάλο περίπατο δεν τους ενοχλεί; Το συχνά απροσπέλαστο κέντρο από επισκέψεις επισήμων δεν τους ενοχλεί; Το κυκλοφοριακό πρόβλημα, τα συγκοινωνιακά προβλήματα, οι καθυστερήσεις και οι ελλείψεις στα Μέσα Μεταφοράς, η αναδουλειά στα εμπορομάγαζα από την πίεση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων δεν τους ενοχλούν; Οτι σε μια συγκέντρωση 50 ατόμων σε κάποιο υπουργείο κλείνουν την κυκλοφορία επίτηδες από το «Χίλτον» έως την Πειραιώς δεν τους ενοχλεί;

Κρύβουν, λοιπόν, την πραγματικότητα, που δεν είναι άλλη από την οργανωμένη επιχείρηση κρατικής τρομοκρατίας, αυταρχισμού και καταστολής, για να στηρίξουν την επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών και να θέσουν αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας.

Βιάζονται όμως. Θεωρούν ότι τώρα είναι ευκαιρία. Τώρα που το κίνημα είναι σε ύφεση, τώρα που ευνοούνται σκανδαλωδώς από τα ΜΜΕ, τώρα που ο λαός είναι ζαλισμένος από τις απανωτές σφαλιάρες, οικονομικές, υγειονομικές, κοινωνικές και άλλες. Κάνουν λάθος όμως. Μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά ο λαός δεν είναι προσκυνημένος και αυτό θα το νιώσουν στην πράξη. Ας προσέξουν λοιπόν. Δεν συμμορφώνονται ειδικά οι νεολαίοι «προς τας υποδείξεις», ο όρος από τη χουντική προέλευση του νομοσχεδίου.