Ο «Ριζοσπάστης» συνάντησε τον βουλευτή του ΚΚΕ Νίκο Παπαναστάση, αντισυνταγματάρχη ε.α., και μίλησε μαζί του για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και οι οικογένειές τους.

-- Κύριε Παπαναστάση, ως πρώην στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων, μιλήστε μας για τη ζωή των μόνιμων στελεχών, καθώς και συνολικότερα για τη ζωή των οικογενειών τους.

-- Γενικά, τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) εργάζονται σκληρά, πολλές φορές σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, με πάρα πολλές γενικά εργασιακές ιδιαιτερότητες. Προφανώς και υπάρχουν διαφορές από κλάδο σε κλάδο, δηλαδή απ' το Στρατό Ξηράς (ΣΞ), το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ), ή την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ). Παρ' όλα αυτά, υπάρχει πληθώρα κοινών στοιχείων, που δίνουν κοινό περιεχόμενο στις συνήθως χρησιμοποιούμενες γενικές έννοιες, όπως «στρατιωτικός» ή «εργασιακό στρατιωτικό περιβάλλον», ανεξαρτήτως του κλάδου που υπηρετεί ο καθένας.

Στα κοινά μπορεί κάποιος να εντάξει το σε γενικές γραμμές νομοθετικό πλαίσιο των ΕΔ, την κοινή γενική αποστολή, την αυστηρή πειθαρχία, την ιεραρχία, το απόλυτα διαχωρισμένο εργασιακό περιβάλλον απ' την υπόλοιπη κοινωνία κ.ά.

Ολα αυτά νομοτελειακά γεννούν και κοινά προβλήματα. Προβλήματα που επιβαρύνουν την καθημερινότητα των στελεχών αλλά και των οικογενειών τους. Επηρεάζουν, παρά τις αξιέπαινες υπερβάσεις που κάνουν τα στελέχη, ακόμη και την επαγγελματική τους απόδοση. Στα προαναφερόμενα προβλήματα θα μπορούσε κάποιος να εντάξει ενδεικτικά και τα ακόλουθα, χωρίς φυσικά η σειρά αναγραφής τους να αποτελεί και ιεράρχηση της σημαντικότητας αυτών. Για παράδειγμα. Μεγάλο μέρος της υπερωριακής τους απασχόλησης είναι μη αμειβόμενη. Οι συνυπηρετήσεις με εργαζόμενους συζύγους, παρά τις κατά καιρούς νομοθετικές ρυθμίσεις, στην πράξη αφήνουν ακάλυπτες πάρα πολλές οικογένειες, πιθανόν και με ολέθριες συνέπειες για τη συνοχή τους. Η υπηρεσιακή κάλυψη του κόστους του αναγκαίου ιματισμού και υπόδησης είναι ελλιπής, με συνέπεια τον εξαναγκασμό των στελεχών να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Να διαθέτουν δηλαδή χρήματα που στερούν απ' τις οικογένειές τους. Το ίδιο ισχύει για το στεγαστικό τους. Πρόβλημα ιδιαίτερα οξυμένο στα στελέχη του Στρατού Ξηράς, με τις πολλές μεταθέσεις. Το σύστημα μοριοδότησης είναι άδικο. Οπως βλέπετε, τα προβλήματα είναι ατέλειωτα και οι επιπτώσεις τους πολλαπλές, σε επαγγελματικό και οικογενειακό επίπεδο.

-- Το ΚΚΕ έχει καταθέσει από την αρχή της χρονιάς περισσότερες από πενήντα Ερωτήσεις στη Βουλή για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και οι οικογένειές τους. Τι προσδοκά το ΚΚΕ από την κατάθεση αυτών των Ερωτήσεων;

-- Η προσδοκία του ΚΚΕ συνοψίζεται σε μια και μοναδική προσμονή. Την επίλυσή τους, την ικανοποίηση ήδη ώριμων αιτημάτων των στρατιωτικών. Με το ερώτημά σας, όμως, μου δίνετε την ευκαιρία να ανατρέξω σε μια πρακτική που κυριάρχησε για δεκαετίες ολόκληρες. Ηταν αυτή που επέβαλλε - με περιθώρια αντίρρησης ανύπαρκτα - ότι στις Ενοπλες Δυνάμεις «...έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν» ή ότι «τα στελέχη των ΕΔ πρέπει να είναι η λάμπουσα πενία», δηλαδή ας μην έχουν και μεγάλες απαιτήσεις. Τέλος, για να αποδομηθεί ή και να προληφθεί κάποια πιθανή «ριζοσπαστική» απαίτηση, μεταξύ σοβαρού κι αστείου κυκλοφορούσε το γνωστό μότο ότι «όπου αρχίζει ο στρατός, τελειώνει η λογική». Να είστε σίγουρος φυσικά ότι τίποτε απ' τα προαναφερόμενα δεν ήταν τυχαίο.

Ολα αυτά είχαν στόχο και σκοπό. Στόχευαν όχι απλά στην «αποστείρωση» του χώρου των ΕΔ από δήθεν «αντεθνικές παρεμβάσεις», σύμφωνα με τη χρησιμοποιούμενη τότε ορολογία, αλλά στον πειθαναγκασμό των στελεχών, σε πλήρη και άκριτη υποταγή. Ευνόητος στόχος αυτής της πρακτικής, ο ιδεολογικός τους αποπροσανατολισμός, η συνειδησιακή χειραγώγηση, η αποκοπή απ' τις λαϊκές τους ρίζες και τελικά η μετατροπή τους σε πειθήνιους υποστηρικτές και μάλιστα ένοπλους, στις αμερικανοΝΑΤΟικές επιλογές που στήριζαν και στηρίζουν και σήμερα οι κυβερνήσεις.

Το θετικό είναι ότι από τότε μέχρι σήμερα, συνολικά αυτή η κατάσταση έχει βελτιωθεί. Οχι φυσικά στην κατεύθυνση της αλλαγής της διαχρονικής κυβερνητικής «νοοτροπίας» που περιέγραψα, αλλά στη στάση των ίδιων των στελεχών απέναντι σ' αυτή. Σήμερα πλέον «κραυγάζουν» ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα. Οτι επιτέλους θέλουν λύσεις, ότι δεν πάει άλλο. Βέβαια, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό.

Το νέο, το καινούργιο είναι ότι τις διεκδικήσεις τους τις προβάλλουν σε συντριπτικό βαθμό, μέσα απ' τα συλλογικά τους όργανα, τις συνδικαλιστικές τους Ενώσεις, συγκροτημένα, με ωριμότητα και κυρίως αποτελεσματικά. Εδώ ακριβώς μπαίνει και η συμμετοχή του ΚΚΕ για να επανέλθουμε στο ερώτημά σας. Μια συμμετοχή που υλοποιείται μέσω της διάθεσης και στα στελέχη των ΕΔ, των δυνατοτήτων που παρέχουν οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

-- Το υπουργείο Αμυνας στις παρεμβάσεις και τις Ερωτήσεις σας ικανοποιεί ορισμένα αιτήματα και σε άλλα απαντάει με γενικόλογο τρόπο ή δηλώνει αναρμοδιότητα, μεταφέροντας το πρόβλημα σε άλλο υπουργείο. Το ΚΚΕ πώς δίνει συνέχεια στη λύση των προβλημάτων που αναδεικνύει μέσα από τις Ερωτήσεις;

-- Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που λέει ότι «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, χίλια χρόνια κοσκινίζει». Νομίζω πως ταιριάζει γάντι στην προκειμένη περίπτωση. Είναι γεγονός ότι για πολλούς λόγους, τόσο η ΝΔ σήμερα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν κυβέρνηση, είχαν πολλούς λόγους μη επίλυσης των προβλημάτων των στελεχών, που αναδεικνύονταν απ' το ΚΚΕ. Πρώτος και κύριος λόγος είναι ακριβώς το ότι αυτά τα προβλήματα αναδεικνύονται απ' το ΚΚΕ. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι κύρια πηγή πληροφόρησης του Κόμματός μας είναι οι συνδικαλιστικές Ενώσεις των ίδιων των στελεχών των ΕΔ. Για να προλάβω τους εκ προοιμίου επιεικώς κακοπροαίρετους, σας ενημερώνω ότι την πληροφόρηση απ' τα συνδικαλιστικά όργανα που έχει το ΚΚΕ, την ίδια ακριβώς πληροφόρηση έχει το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Απλά εμείς νοιαζόμαστε για την επίλυση αυτών, χωρίς να βάζουμε στις πράξεις μας «πονηρούς» αστερίσκους. Οταν λοιπόν η κυβέρνηση απαντάει στις Ερωτήσεις μας «χωρίς να απαντάει», ή όταν μια Ερώτησή μας παραπέμπεται παρελκυστικά απ' τον «Αννα στον Καϊάφα», εμείς επιμένουμε. Κάποιες απ' αυτές τις επαναφέρουμε ως Επίκαιρες Ερωτήσεις και σε κάθε περίπτωση προσπαθούμε να ενημερώσουμε το σύνολο των ενδιαφερομένων για το κυβερνητικό «ενδιαφέρον» για τα προβλήματά τους.

-- Ποια η συμβολή της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ) στην ανάδειξη των προβλημάτων των στρατιωτικών;

-- Στις προηγούμενες απαντήσεις μου, έχει ήδη διαφανεί η σημαντικότητα για μας της ανάδειξης ενός προβλήματος, μέσα από οργανωμένες συλλογικές διαδικασίες. Με δυο λόγια, αναγνωρίζουμε τον κυρίαρχο ρόλο του συνδικαλισμού. Προσοχή, όμως, του συνδικαλισμού των στελεχών των ΕΔ. Η ΠΟΕΣ λοιπόν είναι ένα δευτεροβάθμιο όργανο, μια Ομοσπονδία, με 23 Πρωτοβάθμια Σωματεία, πανελλαδικής εμβέλειας, που εκπροσωπεί χιλιάδες στρατιωτικούς και των τριών κλάδων των ΕΔ. Η συνεισφορά της στην ανάδειξη των προβλημάτων είναι καθημερινή και είναι τεράστια. Κάθε έγγραφό της, όπως προανέφερα, έχει αποδέκτες το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Εμφανίζεται επίσης και η ΠΟΜΕΝΣ. Είναι μια οργάνωση που η παρθενική της πορεία ξεκίνησε στις δικαστικές αίθουσες εναντίον της ΠΟΕΣ, με ανύπαρκτες κατηγορίες. Αναγόρευσε αυτή την πρακτική σε κύρια και αποκλειστική δράση. Επιπλέον, ορισμένα πρωτοβάθμια σωματεία της αποτέλεσαν προνομιακούς προσκεκλημένους της ναζι-φασιστικής Χρυσής Αυγής στις Επιτροπές της Βουλής, όπως η Ενωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Ηπείρου. Καταλαβαίνετε ότι τα δικαστήρια με ψεύτικες κατηγορίες ενάντια στην ΠΟΕΣ, οι δηλώσεις της ΠΟΜΕΝΣ ότι επειδή ο συνδικαλισμός στις ΕΔ στηρίζεται στους νόμους που ψήφισε η Βουλή και με πρόταση του ΚΚΕ - την οποία η ΠΟΜΕΝΣ ονομάζει «ντροπολογία του ΚΚΕ» - οι σχέσεις της και με άλλους ναζί - φασίστες, όλα αυτά δεν αποτελούν συνδικαλισμό, αλλά αντιδραστική πολιτική σε βάρος των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, των νόμων και των κομμάτων.