Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει διάβημα στην κυβέρνηση Σάρατζ της Λιβύης για το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο και μεταξύ άλλων προτείνει να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό ΑΟΖ από εκεί που είχαν σταματήσει πριν από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που αποτελείωσαν τη χώρα μετά το 2011. Η συμφωνία με τη Λιβύη είχε φτάσει στο «παρά πέντε», αφού είχε βρεθεί συμβιβασμός για το κλείσιμο του κόλπου της Σύρτης και για την επήρεια ορισμένων ελληνικών νησιών στο Λιβυκό Πέλαγος. Εκτοτε, όμως, οι ελληνικές κυβερνήσεις συμμετείχαν ενεργά στην επέμβαση που διαμέλισε τη χώρα και πήραν τα εύσημα από τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους που βομβάρδιζαν το λαό της Λιβύης. Το κίνητρο, βέβαια, δεν ήταν άλλο από τη συμμετοχή στο διαμοιρασμό της λείας, προφανώς και στις θαλάσσιες ζώνες, που ήταν από τα κορυφαία ζητήματα για την ελληνική αστική τάξη, στους ανταγωνισμούς για την κατοχύρωση των συμφερόντων της στην περιοχή. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο στήριξε το ματοκύλισμα του λιβυκού λαού όλα αυτά τα χρόνια, που έφερε τελικά την Τουρκία σε πλεονεκτική θέση, η οποία συμμάχησε με τον Σάρατζ. Η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν να επιδιώξει συμμαχία με τον Χάφταρ και αφότου το ευρωατλαντικό καράβι έστριψε οριστικά προς τον σημερινό δοτό πρωθυπουργό της Λιβύης, η ελληνική κυβέρνηση σπεύδει να ευθυγραμμιστεί, ενώ ζητάει αναβαθμισμένο ρόλο και στην επιχείρηση «Irini». Οπως προκύπτει όλα αυτά τα χρόνια, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, μαζί με άλλες δυνάμεις της περιοχής, παίζουν βρώμικα παιχνίδια στην πλάτη του λιβυκού λαού, με την ελληνική αστική τάξη να διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή, ξεδιπλώνοντας τον τυχοδιωκτισμό της και βάζοντας το λαό σε μεγάλες περιπέτειες και κινδύνους, όπως δείχνει και το πρόσφατο σύμφωνο για την τουρκο-λιβυκή ΑΟΖ.