Καθώς προετοιμάζουμε τη συμμετοχή του κλάδου στη μέρα δράσης, σημαντικό εφόδιο είναι η πείρα της κινητοποίησης που κάναμε τις προηγούμενες μέρες με αυτοκινητοπομπή στο υπουργείο Υποδομών. Η κινητοποίηση αυτή «μέτρησε» από τη σκοπιά συμμετοχής του κόσμου και έδειξε ότι η απάθεια της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας του ΣΟΤΑ και του ΣΑΤΑ δεν ανταποκρίνεται στις διαθέσεις του κόσμου.

Μιλάμε για έναν κλάδο που έχει χάσει σήμερα περί το 70% της είσπραξής του. Αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στις στοιχειώδεις ανάγκες ακόμα και για τη συντήρηση των οχημάτων μας. Ακόμη και μετά την άρση στους περιορισμούς μετακίνησης, ελάχιστα έχουν αλλάξει τα πράγματα για τον καθημερινό μας τζίρο.

Ολο το προηγούμενο διάστημα, στις συζητήσεις που κάναμε στις πιάτσες βλέπαμε από τους συναδέλφους την αποδοχή στην πρότασή μας για κινητοποίηση, κάτι που εκφράστηκε και στη μεγάλη συμμετοχή. Πατώντας πάνω σε αυτήν την επιτυχία, με εξορμήσεις στις πιάτσες, απευθύνουμε κάλεσμα και στην κινητοποίηση της 3ης Ιούνη.

Θα πρέπει να πούμε ότι το ταξί συνέχισε να προσφέρει μεταφορικό έργο εν μέσω καραντίνας, προσφέροντας έτσι σημαντικό δημόσιο έργο. Τα κυβερνητικά μέτρα, όμως, όπως και στους υπόλοιπους κλάδους, δεν βοήθησαν τον αυτοαπασχολούμενο ταξιτζή να αντεπεξέλθει στα μεγάλα έξοδα. Δίχως υπερβολή, η κατάσταση για τον ταξιτζή είναι πολύ άσχημη και μόνο μέσα από τη μαζική κινητοποίηση και αγωνιστική διεκδίκηση μπορεί η κυβέρνηση να αναγκαστεί να δώσει λύσεις στα προβλήματά μας.