-- Η υγειονομική κρίση, όπως ονομάζεται η περιπέτεια δημόσιας υγείας που ζούμε, δεν προκάλεσε αλλά επιτάχυνε την καπιταλιστική οικονομική κρίση, λειτουργώντας ως καταλύτης. Η μία κρίση διαδέχεται την άλλη με ένα μικρό διάλειμμα αναιμικής ανάκαμψης και ο λαός πληρώνει το μάρμαρο. Ηδη δρομολογούνται αλλαγές, όπως, για παράδειγμα, το ψηφιακό κράτος, όχι βέβαια για να διευκολύνεται ο λαός στην καθημερινότητά του αλλά για να «τρέχουν» γρήγορα οι διευκολύνσεις στο κεφάλαιο, αλλά και η τηλεργασία, παλιά απαίτηση των εργοδοτών, που σφίγγει ακόμα περισσότερο τη θηλιά της εντατικοποίησης, της απλήρωτης εργασίας στους εργαζόμενους.

Η νέα κρίση θα είναι πιο βαθιά με πολλούς αστάθμητους παράγοντες, παρότι η κυβέρνηση προσπαθεί να καθησυχάσει το λαό, για να αποδεχτεί τα μέτρα, πως τον επόμενο χρόνο η χώρα θα επανέλθει σε ρυθμούς ανάπτυξης. Γιατί οι συνέπειες θα είναι μεγαλύτερες για την ελληνική οικονομία, λόγω της διασύνδεσής της με το εξωτερικό, ιδιαίτερα της τουριστικής και ναυτιλιακής, γενικότερα των μεταφορών. Αυτό το μοντέλο της εξωστρέφειας, που λιβανίζουν νύχτα - μέρα κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σήμερα χρεοκοπεί. Για να μη χρεοκοπήσει όμως ο λαός απαιτούνται ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία για να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες.

-- Η κυβέρνηση έδωσε ήδη ικανά δείγματα γραφής για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης. Πώς κρίνετε λοιπόν τις πολιτικές της, όπως, για παράδειγμα, τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, και ποιος θα πληρώσει την κρίση αυτή;

-- Ο πρώτος λογαριασμός έχει ήδη σταλεί στο λαό με τα αντεργατικά μέτρα που πέρασαν με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Ακολουθεί ο επόμενος με το κυβερνητικό σχέδιο για την επανεκκίνηση της οικονομίας και έπεται αντεργατική συνέχεια. Για παράδειγμα, το σχέδιο για τον Τουρισμό είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των μεγάλων ομίλων του τουρισμού και των μεταφορών, τα υγειονομικά πρωτόκολλα «πάνε περίπατο», θυσιάζοντας την υγεία και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αντί να στηριχτούν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι, οι οικογενειακές επιχειρήσεις στον τουρισμό και την εστίαση, στηρίζονται ολόπλευρα μόνο οι μονοπωλιακοί όμιλοι του κλάδου. Η περιβόητη επιδότηση της εργασίας, με χρήματα από το ξεζούμισμα του λαού, είναι επιδότηση της μεγαλοεργοδοσίας για να προχωρήσει ακόμα περισσότερο η «ευελιξία», η εντατικοποποίηση της εργασίας. Τώρα όμως οι εργαζόμενοι, έχοντας την πείρα της προηγούμενης κρίσης, με την οργάνωση της πάλης τους, μπορούν να στείλουν καθαρά το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: «Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά».

-- Η κυβέρνηση, επίσης, εμφανίζεται αποφασισμένη να φέρει και νόμο για τον τρόπο πραγματοποίησης των διαδηλώσεων. Γιατί εκτιμάτε μια τέτοια προτεραιότητα, Γραμματέα;

-- Πάντα μαζί με τα ψευδεπίγραφα περί «κοινωνικής συναίνεσης» και «εθνικής ομοψυχίας» πάει και η ενίσχυση της καταστολής απέναντι στο λαό. Αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ. Μετά τον νόμο για την απεργία, ο οποίος επέκτεινε τον αντίστοιχο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, ετοιμάζεται να φέρει και το νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Κι αυτήν τη φορά με ένα επιπλέον αστήρικτο επιχείρημα, αυτό του επικίνδυνου «συγχρωτισμού» λόγω κορονοϊού. Είναι όμως και γελοίο και επικίνδυνο, για παράδειγμα, να ακυρώνεις κάθε μέτρο προστασίας στον τουρισμό γιατί αυτό απαιτούν οι μεγαλοξενοδόχοι και οι όμιλοι αερομεταφοράς και την ίδια ώρα να εμποδίζεις τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία, στον τουρισμό - επισιτισμό να κινητοποιούνται για την προστασία των δικαιωμάτων τους και του εισοδήματός τους, εξαιτίας δήθεν του «συγχρωτισμού» των συναθροίσεων! Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και κάθε αστική κυβέρνηση, κάνει τη βρώμικη δουλειά της. Μαζί με τα αντεργατικά μέτρα, που αποτελειώνουν τα όποια δικαιώματα, θέλει να επιβάλει και φίμωτρο στους εργαζόμενους που διεκδικούν. Κι ο λαός πρέπει να κάνει τη δική του χρήσιμη δουλειά: Να οργανώσει την πάλη του για να τα αντιπαλέψει.

-- Ηθελα να σας ρωτήσω και εάν ανησυχείτε για τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, καθώς στην Αθήνα επικρατεί ένας εφησυχασμός. Πόσο πιθανό, π.χ., θεωρείτε ένα θερμό επεισόδιο το καλοκαίρι, καθώς ο Ερντογάν λέει ότι τον Ιούλιο θα βγάλει το γεωτρύπανο;

-- Είναι πολύ πιθανό ένα θερμό επεισόδιο. Η στρατηγική της Τουρκίας εκδηλώνεται βήμα το βήμα, σε μια περιοχή όπου εκδηλώνονται όλοι οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και ανταγωνισμοί. Από το Λιβυκό και το Συριακό μέχρι τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και το Μεταναστευτικό. Οι πρόσφατες δηλώσεις του γγ του ΝΑΤΟ, που δηλώνει έτοιμο να στηρίξει τη λεγόμενη κυβέρνηση της Λιβύης, περιπλέκουν επικίνδυνα την κατάσταση. Τα παζάρια της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ, τους Αμερικανούς και την ΕΕ για να μείνει η γειτονική χώρα προσηλωμένη στους δικούς τους στόχους, σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία, θεωρούμε ότι θα ακουμπήσουν και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να μιλά για «καλόπιστο διάλογο» και «θέληση για επίλυση των διαφορών με την Τουρκία», όμως οι διάλογοι γύρω από το ποια συμφέροντα, ποιοι μονοπωλιακοί όμιλοι θα ωφεληθούν, με τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών και της ΕΕ, έχουν μόνο τραγικά αποτελέσματα για τους λαούς. Αυτό διδάσκει όλη η Ιστορία...

-- Ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει σε «κυβέρνηση των προοδευτικών δυνάμεων», κόντρα στη Νέα Δημοκρατία, έχοντας και εσάς ως αποδέκτες της πρότασης...

-- Μην κοροϊδευόμαστε. Βασικός αποδέκτης της πρότασης του κ. Τσίπρα είναι κυρίως το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ίσως και το ΜέΡΑ25. Αυτό φαίνεται κι από τη συμμετοχή του κ. Τσίπρα δίπλα στην κα Γεννηματά στους «Σοσιαλιστές της Ευρώπης». Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς πόσο προοδευτική μπορεί να είναι μια τέτοια διακυβέρνηση με όλους αυτούς που προετοίμασαν, ψήφισαν και εφάρμοσαν τα πιο βαριά αντιλαϊκά μέτρα όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί τον νέο Καμμένο, έναν νέο κυβερνητικό εταίρο αύριο και ξέρει ότι μπορεί να τον βρει στα κόμματα που μοιράζονται το στόχο είτε της διαχείρισης της νέας καπιταλιστικής κρίσης είτε της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που και τα δύο τα έχει πληρώσει ακριβά ο λαός. Αν στο κάδρο βάζει πού και πού το ΚΚΕ, αυτό το κάνει για ξεκάρφωμα ή καλύτερα για να μπορέσει να παγιδέψει ξανά κάποιους αριστερούς, προοδευτικούς ανθρώπους, που προσβλέπουν στο ΚΚΕ. Μόνο που δεν είμαστε στο 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση και ετοιμαζόταν να κάτσει για πρώτη φορά στην αστική κυβερνητική καρέκλα. Οσο για τις νέες παγίδες που ετοιμάζεται να στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα δήθεν προοδευτικά του καλέσματα, μόνος του τις έχει αχρηστεύσει με τα πεπραγμένα των κυβερνήσεών του, τα οποία μόνο προοδευτικά δεν είναι. Με αναζήτηση απεγνωσμένα κάποιων άλλοθι για την εκ νέου κοροϊδία του λαού, δεν «χτίζεις» προοδευτική διέξοδο και εναλλακτική στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

-- Κάποιοι λένε, πάντως, πως το δίλημμα θα είναι ισχυρό όταν γίνουν εκλογές με απλή αναλογική και τα νυν κόμματα της αντιπολίτευσης διαθέτουν πλειοψηφία. Αφήστε που θα χρησιμοποιηθεί και το επιχείρημα της ακυβερνησίας...

-- Καλά, ακυβερνησία δεν πρόκειται να υπάρξει όπως και δεν υπήρξε, ακόμα και όταν εκδηλώθηκε μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στα αστικά κόμματα που διαχειρίστηκαν την κρίση. Από τις κυβερνήσεις αυτοδυναμίας παλιότερα, περάσαμε στις κυβερνήσεις συνεργασίας με όλους τους πιθανούς και απίθανους συνεταίρους, ζήσαμε ακόμα και κυβέρνηση τεχνοκρατών. Κόμματα κατέρρευσαν, όπως το ΠΑΣΟΚ, άλλα κόμματα πήραν τη θέση τους, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα όπως εμφανίστηκαν έτσι και εξαφανίστηκαν όπως το Ποτάμι, η ΔΗΜΑΡ, ο ΛΑ.Ο.Σ., η Χρυσή Αυγή, άλλοι. Απόδειξη ότι το σύστημα έχει ακόμα τη δυνατότητα να ανασυντάσσει τις πολιτικές του δυνάμεις, να δίνει διέξοδο σε ό,τι πρόσκαιρα μπορεί να φαίνεται αδιέξοδο. Σας θυμίζω τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, επιλογή που δοκιμάστηκε και πέτυχε προς στιγμή να βγάλει το σύστημα από τη δύσκολη θέση, στην οποία βρισκόταν τότε. Και αν χρειαστεί σε μια πορεία μπορεί να επαναληφθεί με τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα εξαπτέρυγά τους, όπως έγινε με την αγαστή συνεργασία τους στο 3ο μνημόνιο.

-- Εκτιμάτε, δηλαδή, ότι σε έκτακτες καταστάσεις, μπορεί να υπάρχει συγκυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ;

-- Μα, σε έκτακτες καταστάσεις για το σύστημα, προκρίθηκε η επιλογή της συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, σε αντίστοιχες έκτακτες καταστάσεις μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τη συνδρομή του ΚΙΝΑΛ. Αλλωστε, αυτά που τους ενώνουν είναι πιο σημαντικά απ' αυτά που τους χωρίζουν. Δείτε, για παράδειγμα, πώς σε έκτακτες συνθήκες, όπως αυτές της πανδημίας, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση της ΝΔ. Τι άλλο εκτός από χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση και στο ίδιο το σύστημα είναι η λογική τού «βάζουμε πλάτη τώρα και θα λογαριαστούμε μετά», στο όνομα μιας «ομοψυχίας», που συσκοτίζει τις ταξικές κοινωνικές αντιθέσεις, λέει στο λαό ότι σε έκτακτες συνθήκες η αντιπολίτευση, ο αγώνας, η διεκδίκηση πρέπει να «κάνουν διάλειμμα»; Μάλιστα, τώρα, μπροστά στην επερχόμενη κρίση που απαιτείται η οργάνωση των εργαζομένων παντού, όλα τα άλλα κόμματα αναμασούν τη θέση περί ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου», για να τους παγιδεύσουν στα δίχτυα της ταξικής συνεργασίας.

-- Το ΚΚΕ τι αντιπροτείνει, Γραμματέα;

-- Οταν τα αστικά κόμματα «ενώνονται» κάτω από τη σημαία των συμφερόντων του κεφαλαίου, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα μπορούν να ενωθούν κάτω από τη σημαία των δικών τους αναγκών, ανασυντάσσοντας το κίνημά τους, ενισχύοντας την κοινωνική συμμαχία τους. Γιατί σήμερα επείγει ο λαός με την οργάνωση της πάλης του να διεκδικήσει εισόδημα για όλους με επίδομα για τους ανέργους, έκτακτη επιχορήγηση για τους αυτοαπασχολούμενους, Υγεία και Πρόνοια για όλους με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, προσλήψεις υγειονομικών, επίταξη ιδιωτικού τομέα, άνοιγμα μονάδων που έκλεισαν, κ.λπ, απαλλαγή από χρέη για ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, κανένα πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας, επαγγελματικής στέγης, καμιά κατάσχεση λογαριασμού, διαγραφή χρεών κ.λπ. Το ΚΚΕ δίνει αυτήν τη μάχη στο «τώρα» στοχεύοντας στο «αύριο», με μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, που θα έχει αποκλειστικό γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες στη δουλειά, στη μόρφωση, στην Υγεία, σε όλες τις πλευρές της ζωής μας. Το ΚΚΕ σ' αυτήν την συμμαχία θα δώσει το «παρών». Οι ίδιες αυτές οι συνθήκες θα γεννήσουν και νέες μορφές πολιτικής οργάνωσης και δράσης.

-- Το ενδεχόμενο πολιτικών συμμαχιών, δηλαδή, στην παρούσα φάση, το αποκλείετε εντελώς;

-- Οι πολιτικές συμμαχίες που υπονοείτε με την ερώτησή σας για το σήμερα, δεν είναι «συμμαχίες», αλλά «συγκολλήσεις σκορποχωρίων», όπως έχουμε επανειλημμένα πει. Θέση που επιβεβαιώνεται συνεχώς και διαχρονικά. Η συμμαχία που έχουμε ανάγκη σήμερα, είναι κοινωνική, χτίζεται μέσα στην εργατική τάξη, στο λαό και όχι έξω και μακριά από αυτόν, χτίζεται με συσπείρωση και γύρω από το ΚΚΕ. Στη μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία, εργάτες, άνεργοι, φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες και νέα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων παλεύουν σήμερα για τα αυτονόητα, κοιτάνε όμως μπροστά, σημαδεύουν τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου, και όχι τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους. Σ' αυτήν τη συμμαχία τα μέλη του ΚΚΕ θα καταθέσουν όλες τους τις δυνάμεις για να έρθει πιο κοντά η προοπτική της ριζικής ανατροπής, που όλοι μας βλέπουμε ότι χρειάζεται.