Σάββατο 21 Μάρτη 2020 - Κυριακή 22 Μάρτη 2020
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ
Οι κομμουνιστές στους βιομηχανικούς κλάδους στην πρώτη γραμμή της πάλης

Εχουμε μια πρώτη εικόνα από τη λειτουργία των εργοστασίων της Αττικής μέσα στην πανδημία. Επίσης έχουμε «ένα το κρατούμενο» την αταλάντευτη και πρωτοπόρα δουλειά των κομμουνιστών, του ΠΑΜΕ, των ταξικών Ομοσπονδιών και Συνδικάτων και σε αυτές τις συνθήκες για τα δικαιώματα των εργατών, για τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και προφύλαξης της υγείας τους, για τη σύγκρουση με την ιδεολογική - προπαγανδιστική επιδίωξη της κυβέρνησης και της εργοδοσίας να περάσουν μια σειρά αντιδραστικά και συντηρητικά αντανακλαστικά για τα οποία θα αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω.

Συγκεντρώνουμε ήδη μια σημαντική πείρα μιας μεθοδικής δουλειάς σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες συνθήκες. Ομως όποιες και να είναι οι συνθήκες, αυτά που ξεχωρίζουν τους κομμουνιστές είναι η μαχητικότητα, η γενναιότητα, η αταλάντευτη προσήλωση στον ταξικό αγώνα, η αλληλεγγύη στον συνάδελφο, η στήριξη ειδικά των πιο μόνιμα «ευπαθών» κατηγοριών, όπως είναι οι εργάτες μετανάστες, οι εργάτες που δουλεύουν με «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, οι γυναίκες.

Αυτά εκτιμούν οι εργάτες και οι εργάτριες και ανεξάρτητα από άλλες πεποιθήσεις αυτό που ακούγεται και αυτές τις μέρες στα εργοστάσια είναι ότι «πάλι καλά που υπάρχουν και οι κομμουνιστές και βάζει κάποιος μία φωνή».

Εργατική - λαϊκή ασπίδα ενάντια στους καπιταλιστές

Είναι φανερό: Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, οι οπαδοί, οι φίλοι και οι άλλοι αγωνιστές που συνεργάζονται μαζί μας, είναι αυτοί που καλούνται να εμψυχώσουν, να δώσουν θάρρος, να ενημερώσουν τους εργάτες, να αποτελέσουν την εργατική - λαϊκή ασπίδα ενάντια στους καπιταλιστές.

Στους κλάδους της Βιομηχανίας δεν είναι ίδια η κατάσταση παντού. Στους κλάδους των Τροφίμων - Ποτών και του Φαρμάκου οι μηχανές δουλεύουν στο «φουλ» όπως λέμε. Υπάρχει εντατικοποίηση. Σε ορισμένα εργοστάσια τροφίμων βάζουν και τρίτη βάρδια. Στις φαρμακαποθήκες λόγω όγκου δουλειάς συχνά σχολάνε αργά το απόγευμα. Ορισμένα εργοστάσια επιδιώκουν να δουλέψουν Σάββατο και Κυριακή.

Η κερδοφορία των πιο μεγάλων ομίλων χτυπάει «κόκκινο». Αυτό συχνά επενδύεται με το ότι πλέον «όλοι μαζί δουλεύουμε για μια εθνική υπόθεση». Αυτό όμως το «εθνικό ενδιαφέρον» σε σχέση ιδιαίτερα με τους εργάτες στην παραγωγή εξαντλείται στο να υλοποιούνται όσα κουτσουρεμένα και ανεπαρκή προβλέπουν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Κατά τ' άλλα, σε πολλές περιπτώσεις τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας παραμένουν ανύπαρκτα, αλλού λείπουν και τα στοιχειώδη όπως αντισηπτικά, ακόμη και σε χώρους συγκέντρωσης πολλών εργατών, στα πούλμαν που μεταφέρουν τους εργάτες και αλλού. Πράγματι, εδώ «οι συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων» δεν αποτελούν κίνδυνο διασποράς της νόσου;

Στους υπόλοιπους κλάδους κατά βάση η παραγωγή συνεχίζεται προς το παρόν, με διακυμάνσεις. Στις μεγάλες επιχειρήσεις Ενέργειας και Μετάλλου γενικεύεται η δουλειά «από το σπίτι». Σε περιπτώσεις, διευθυντικά στελέχη και άνθρωποι της εργοδοσίας δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους. Λένε «έτσι κι αλλιώς δεν χωράγαμε», «είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε τη γενίκευση της τηλεργασίας». Να γενικευτεί δηλαδή ένα μέτρο που τώρα φαντάζει λογικό λόγω προστασίας από τον ιό, όμως στο μέλλον είναι ένας από τους πολιορκητικούς κριούς ειδικά για τους πιο νέους και μορφωμένους εργάτες, για να σμπαραλιάσει ωράρια, συμβάσεις, προσωπική ζωή.

Επίσης, επιχειρήσεις που συνδέονται άμεσα με το λιανικό εμπόριο έκλεισαν χωρίς να ενημερώσουν καν το προσωπικό τους τι θα γίνει. Η ανησυχία των εργατών σε αυτά ειδικά τα εργοστάσια είναι μεγάλη.

Αποδομούμε την αντιδραστική ιδεολογική παρέμβαση της εργοδοσίας

Σε όλους τους κλάδους γενικεύεται η αντιδραστική ιδεολογική δουλειά εργοδοσίας και κυβέρνησης. Εχει μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους.

Από όλα τα επίσημα χείλη ακούγεται πως «θα περάσουμε μαζί και αυτήν την κρίση, εργάτες και επιχειρηματίες». Εχουμε ξεχάσει ποια είναι η αληθινή μας οικογένεια, τόσες φορές που μας έχουν πιπιλίσει το κεφάλι ότι «είμαστε μια οικογένεια»... Μας λένε πως «πρέπει να ανησυχούμε τι θα γίνει με τα πλεονάσματα», λες και αυτό αφορά τις δικές μας ανάγκες, τη δική μας αγωνία. Πανηγυρίζουν χαιρέκακα μαζί με «αντικειμενικούς» δημοσιογράφους ότι ο κορονοϊός «έχει και καλά, πλέον δεν γίνονται διαδηλώσεις». Αξιοποιούν τις δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ, που θα μπορούσε να τις είχε κάνει και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, πιθανόν και πιο μετριοπαθώς.

Τα παραπάνω τα αποδομούμε καθημερινά και επιθετικά. Οι κομμουνιστές εργάτες είμαστε οι πρώτοι που βάζουμε πάνω από όλα την υγεία και την ασφάλεια των εργατών, όταν η εργοδοσία εδώ και δεκαετίες βάζει τα κέρδη της και μόνο. Αυτό το μαρτυρούν οι εκατοντάδες νεκροί και σακατεμένοι εργάτες διαχρονικά στα εργοδοτικά εγκλήματα. Αρα, εμείς είμαστε οι πρώτοι που συνεχίζουμε και διεκδικούμε τα άμεσα μέτρα για να μπορούν οι εργάτες να δουλεύουν με ασφάλεια, να μην είναι εκτεθειμένοι στον ιό, να μην τους βγαίνει η ψυχή πάνω από τις μηχανές. Αυτό εξυπηρετούν οι δεκάδες παρεμβάσεις, ανακοινώσεις, ενέργειες που ήδη έχουμε κάνει και θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Ο μόνιμος εχθρός των εργατών δεν είναι αόρατος

Ταυτόχρονα, δεν θα κλείσουμε το στόμα μας στη γενικότερη αντίδραση. Είναι γελασμένο το κεφάλαιο και οι παρατρεχάμενοί του αν νομίζει πως βρήκε την ευκαιρία να τρέξει όλες τις ελεεινές επιδιώξεις του, να γονατίσει την εργατική τάξη. Ας μη βιάζονται, γιατί «όποιος βιάζεται σκοντάφτει», όπως λέει ο λαός μας. Οι μύχιοι πόθοι τους θα μείνουν για μια ακόμη φορά απλοί πόθοι.

Τελικά, ο μόνιμος εχθρός των εργατών δεν είναι αόρατος, αλλά εξαιρετικά ορατός.

Εχθρός της εργατικής τάξης είναι η αντιλαϊκή πολιτική που πετσοκόβει δικαιώματα και κατακτήσεις. Είναι η πολιτική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των αστικών κυβερνήσεων. Η πολιτική που μας θέλει σκλάβους στον 21ο αιώνα. Που θέλει τους εργάτες να δουλεύουν μέχρι τα γεράματα.

Εχθρός μας είναι το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, δυστυχία. Που γεννά κρίσεις μέσα από το DNA του, καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, με πρώτο τον άνθρωπο. Που αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ένα σύστημα ανίκανο να λύσει τις ζωτικές και βασικές ανάγκες του ανθρώπου, όχι φυσικά γιατί δεν έχει ικανούς ανθρώπους, αλλά γιατί από την ίδια του τη φύση κινείται μόνο για το κέρδος και όχι για τη λαϊκή ευημερία.

Σε έναν αιώνα που η επιστήμη και τεχνολογία έχουν φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο, τέτοιο που θα μπορούσε να ελαφρώσει καθοριστικά τα εργατικά βάρη, να εξασφαλίζει Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση με βάση τις ανάγκες της εποχής, έχουμε φτάσει να θεωρείται ζητούμενο αν θα τηρούνται τα αυτονόητα και τα στοιχειώδη.

Αυτή η σαπίλα και αυτό το απόστημα πρέπει να σπάσει. Αυτή η καπιταλιστική «αγέλη» δεν λογαριάζει τίποτα άλλο, παρά τη δύναμη των οργανωμένων εργατών που θα αμφισβητήσει την εξουσία τους.

Αρα: Οι κομμουνιστές μαζί με τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης συνεχίζουμε την εντατική παρέμβασή μας μέσα στα εργοστάσια. Βρίσκουμε τρόπους για να έρθουμε σε επικοινωνία με τους εργάτες. Με σύντομες ομιλίες, με εφημερίδες τοίχου, με αξιοποίηση άρθρων του «Ριζοσπάστη», με το πόρταλ «902.gr». Με τη δύναμη του παραδείγματος, της αλληλεγγύης, του ανιδιοτελούς αγωνιστή που πάνω του μπορούν να στηριχτούν οι εργάτες. Να πάρουν δύναμη και κουράγιο για να μπουν και αυτοί στον αγώνα. Με την τακτική επαφή των ταξικών συνδικάτων με τα μέλη τους, ακόμη και τηλεφωνικά.

Μπορούμε να βγούμε πιο δυνατοί και από αυτήν τη δοκιμασία.


Του
Πέτρου ΑΛΕΠΗ*
* Ο Πέτρος Αλέπης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ