Πρέσβεις, τέως και νυν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, εκπρόσωποι επιχειρηματικών ομίλων και τραπεζών, μέλη «δεξαμενών σκέψης», ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι από 11 βαλκανικές χώρες συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του Φλεβάρη, όπου και έλαβε χώρα το 2ο Περιφερειακό Φόρουμ της Θεσσαλονίκης.

Το φόρουμ αποτελεί έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό και, όπως υποστηρίζουν οι ιδρυτές του, δύο Ελληνες επιχειρηματίες, φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως «καταλύτης για βαθύτερη περιφερειακή συνεργασία σε όλα τα επίπεδα και να προσφέρει ένα χώρο όπου οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής από όλες τις βαλκανικές χώρες συναντώνται για να συζητήσουν τα πιεστικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής (...) και να διαμορφώσει την ατζέντα για μια νέα ευρωπαϊκή εταιρική σχέση για τα Βαλκάνια».

Φετινό θέμα ήταν: «Πλανήτης Βαλκάνια: Το μέλλον μας σε σταυροδρόμι;» (Planet Balkans: Our future at a crossroad?). Τις συζητήσεις απασχόλησαν ιδιαίτερα ο ρόλος των βαλκανικών χωρών, σε μια περιοχή που διαμορφώνεται σε πεδίο ευρύτερου ανταγωνισμού, οι σχέσεις τους με τον ευρωατλαντικό άξονα, όπως και η πορεία διεύρυνσης της ΕΕ προς τα Δυτικά Βαλκάνια. Ακόμα, συζητήθηκαν θέματα ενεργειακής συνεργασίας στην περιοχή, η «βιώσιμη ανάπτυξη» και η «πράσινη μετάβαση», ενώ σε ειδική συνεδρία συζητήθηκε το θέμα της προώθησης επενδύσεων.

Εξάλλου, από μία τέτοια συνάντηση δεν θα μπορούσε να έλειπε αντιπροσωπεία της πρεσβείας των ΗΠΑ, στελέχη της οποίας διατυπώνουν συνεχώς τη σημασία που έχει για τον αμερικανικό σχεδιασμό απέναντι στους ανταγωνιστές, Κίνα και Ρωσία, η περιοχή.

Εξ ου και εκ των κεντρικών ομιλητών ήταν η σύμβουλος Πολιτικών Υποθέσεων της αμερικανικής πρεσβείας, Μισέλ Σνάιντερς, η οποία από το βήμα του φόρουμ, στην ομιλία της με τίτλο «Η ευρωατλαντική εταιρική σχέση και τα Βαλκάνια», επανέλαβε πως «η πλήρης ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στους δυτικούς θεσμούς, η ένταξη τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ γι' αυτούς που έχουν τη φιλοδοξία να ενταχθούν είναι ζωτικής σημασίας για τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα».

Δίνοντας μια εικόνα για το τι σημαίνει ακριβώς αυτό, συνέχισε λέγοντας πως η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ «αποτρέπει τη δημιουργία ενός κενού που άλλοι παίκτες όπως η Ρωσία και η Κίνα θα ήθελαν πολύ να γεμίσουν».

Αναφερόμενη ειδικότερα στο ρόλο της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια, έφερε ως αρνητικό παράδειγμα τη δράση της Μόσχας στο Μαυροβούνιο, ενώ είπε πως και στην περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας προσπάθησε να δημιουργήσει ένα «ρεύμα» αντίθεσης.

Σχολιάζοντας την απόφαση της ΕΕ να μην προχωρήσει στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Αλβανία και τη Β. Μακεδονία, η Σάιντερς εξέφρασε την απογοήτευση των ΗΠΑ αλλά και παράλληλα την ελπίδα ότι θα υπάρξουν εξελίξεις τον ερχόμενο Μάρτη. Πρόσθεσε πως οι ΗΠΑ «εκτιμούν βαθιά την ηγεσία που επέδειξε η Ελλάδα στο να προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία για τις χώρες της περιοχής».

Στην άλλη πλευρά του ίδιου ιμπεριαλιστικού «νομίσματος» στάθηκε ο γενικός πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, Γκρέγκορι Πφλέγκερ, ο οποίος για μια ακόμα φορά ξεχώρισε το ρόλο της Θεσσαλονίκης στα πλάνα του αμερικανικού κεφαλαίου, ως «εισόδου» προς τα Βαλκάνια και την ΕΕ, δηλώνοντας πως «οι αμερικανικές εταιρείες βλέπουν το ανθρώπινο κεφάλαιο, το ζωντανό εκπαιδευτικό τοπίο, τις δυνατότητες σε ό,τι αφορά τα logistics και την επικοινωνία που συνυπάρχουν εδώ στη Θεσσαλονίκη και οι οποίες αποτελούν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την πόλη και την περιοχή».

Ακόμα τόνισε την αποφασιστικότητα με την οποία θα συνεχίσουν να στηρίζονται οι επενδύσεις του αμερικανικού κεφαλαίου στη χώρα, και ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, όπως η «Cisco», η «Pfizer», η «Deloitte» και η «Veltio».

Πάνω σε αυτήν τη βάση, με την κυβέρνηση της ΝΔ, και τη στοίχιση των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, να παίρνει τη σκυτάλη στην προώθηση των σχεδίων «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» της περιοχής και στα επιχειρηματικά σχέδια που τα συνοδεύουν, ο Αμερικανός πρόξενος έκανε ειδική μνεία στο «πολύ υψηλό επίπεδο» των σχέσεων ΗΠΑ - Ελλάδας, προσθέτοντας πως οι ΗΠΑ βλέπουν στην Ελλάδα έναν «αξιόπιστο σύμμαχο και ηγέτη σε αυτήν την περιοχή».

Το ρόλο αυτόν για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, σε συνέχεια ακριβώς της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαίωσε στην ομιλία του ο γενικός γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Εξωστρέφειας του υπουργείου Εξωτερικών, Γρηγόρης Δημητριάδης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως «η Ελλάδα επιστρέφει ως ένας σταθερός περιφερειακός παίκτης (...) Ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ η Ελλάδα στηρίζει τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ανάπτυξη της περιοχής (...) Στόχος της Ελλάδας στην περιοχή είναι να ενεργεί ως πυλώνας περιφερειακής σταθερότητας και βιώσιμης ανάπτυξης.

Καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέες πηγές αστάθειας - Συρία, Λιβύη, μετανάστευση - η Ελλάδα έχει επιλέξει την προώθηση της περιφερειακής σταθερότητας και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Πιστεύουμε σθεναρά πως με την περιφερειακή συνεργασία και την ευρωπαϊκή ενσωμάτωση έχουμε τα εργαλεία για την περαιτέρω ανάπτυξη της περιοχής και καθεμίας εκ των χωρών μέσα σ' αυτήν».

Διεξοδική αναφορά έκανε επίσης στη «στιβαρή οικονομική παρουσία» της Ελλάδας στα Βαλκάνια, καθώς το ελληνικό κεφάλαιο ανακτά «πρωταγωνιστικές» θέσεις ως εμπορικός εταίρος και «κορυφαίος επενδυτής» στις χώρες της περιοχής.

Στα «πλεονεκτήματα» που κατέχει η χώρα για να επιτελέσει τον ρόλο που της έχουν επιφυλάξει οι ΗΠΑ αναφέρθηκε και ο πρόεδρος του Φόρουμ, Γιάννης Λαγκώνας.

Σε αυτά συμπεριέλαβε τη θέση του ελληνικού κεφαλαίου στις βαλκανικές αγορές και της χώρας ως του αρχαιότερου μέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, γεγονός που «δημιουργεί αυξημένες προσδοκίες» στην προοπτική ένταξης των Δυτ. Βαλκανίων στην ΕΕ.

Οι μόνοι που σίγουρα δεν έχουν να «προσδοκούν» τίποτα από την προώθηση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια, είναι ο λαός μας και συνολικά οι λαοί της περιοχής, αφού σε αντίθεση με ό,τι προπαγανδίζουν τα αστικά επιτελεία, κάθε «βήμα» στα σχέδια αυτά σηματοδοτεί και έναν ακόμα «κόμπο» στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και νέους μεγάλους κινδύνους για την ειρήνη και την ασφάλεια. Εξάλλου, η πλήρης ένταξη της περιοχής στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο θα έχει αποτέλεσμα να αξιοποιηθούν οι χώρες της Βαλκανικής ως ένα πρώτο «χαράκωμα» απέναντι στη Ρωσία, καθιστώντας τις έτσι πιθανό - και κοντινότερο - στόχο επιθέσεων.

Από την άλλη, η «προίκα» που ετοιμάζουν για τη χώρα οι ΗΠΑ, ώστε να επιτελέσει τον ρόλο του «μεντεσέ», καμία σχέση δεν έχει με τα λαϊκά συμφέροντα. Η καπιταλιστική ανάπτυξη και οι «επενδύσεις» προϋποθέτουν το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων μαζί με γενναίες παροχές «κινήτρων» πληρωμένες από την τσέπη του λαού. Οι «ειδικές ζώνες» που ετοιμάζονται για να φιλοξενήσουν τις επενδύσεις του αμερικανικού κεφαλαίου θα είναι κυριολεκτικά εργασιακά γκέτο, απελευθερωμένα από τα «βαρίδια» των κεκτημένων των εργαζομένων όπως και τη φορολογία.