Παρασκευή 21 Φλεβάρη 2020
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ
ΤΕ ΑΧΑΪΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Η ανασύνταξη του κινήματος είναι η μόνη ελπιδοφόρα διέξοδος για τους εργαζόμενους

Σε μαζική εκδήλωση μίλησε ο Γιάννης Πρωτούλης

Ο Γ. Πρωτούλης
Ο Γ. Πρωτούλης
«Ρίζα της ανεργίας το καπιταλιστικό κέρδος. Με το ΚΚΕ στην αντεπίθεση για δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα»: Με τον τίτλο αυτό πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το απόγευμα της Τετάρτης η εκδήλωση της ΤΕ Αχαΐας του ΚΚΕ. Η αίθουσα της εκδήλωσης γέμισε με εργαζόμενους, ανέργους, νεολαίους αλλά και συνταξιούχους - απόμαχους της δουλειάς.

Την εκδήλωση άνοιξε με ομιλία του ο Σωτήρης Παρίσης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας, ο οποίος αναφέρθηκε στην ανεργία με στοιχεία από την περιοχή αλλά και στους αγώνες του κινήματος στην περιοχή.

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο Κώστας Πελετίδης, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας και δήμαρχος Πατρέων, ο οποίος αναφέρθηκε στην πορεία αγώνα Πάτρα - Αθήνα του 2016, που έγινε για τη διεκδίκηση μέτρων με σκοπό την προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους, στις διεκδικήσεις και τους αγώνες που απαιτούνται για δουλειά για όλους με δικαιώματα και ειδικά για τη νεολαία, αλλά και τους αγώνες που έρχονται για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα.

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε συνολικά στις πολιτικές εξελίξεις, στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε τη Δευτέρα στη Βουλή, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που μετατρέπουν τη χώρα σε ένα απέραντο ιμπεριαλιστικό ορμητήριο αλλά και στην καπιταλιστική ανάπτυξη, για την οποία πασχίζουν κυβέρνηση και αστικά κόμματα, που τσακίζει κάθε εργατικό - λαϊκό δικαίωμα.

Εφερε χαρακτηριστικά παραδείγματα, ειδικά από την τελευταία βδομάδα, που, όπως είπε, «αποκαλύπτουν τι σημαίνει ανάπτυξη στον καπιταλισμό, τι σημαίνει ευνοϊκό κλίμα για τους επενδυτές, ποιο είναι το πραγματικό νόημα του συνθήματος της κυβέρνησης "πολλές και καλές δουλειές". Το πρώτο είναι η απάντηση του υπουργού για τα 5.500 νέα παιδιά με πτυχία που ζητούν να μην απολυθούν από τη δουλειά ότι "το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα είναι εκτός τόπου και χρόνου". Και το άλλο, η επίθεση λάσπης, η συκοφαντία, ο βόθρος των αστών, των καναλιών τους και των εφημερίδων τους απέναντι στο δικαίωμα της απεργίας, που γράφουν και σήμερα ότι η απεργία για ορισμένους κλάδους πρέπει να απαγορευτεί, μαρτυρώντας αυτά που θα φέρουν, αυτά που έχουν συμφωνήσει».

Κανένας λαός δεν εξαιρείται από την επιθετικότητα του κεφαλαίου


Πρόσθεσε ότι «το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο νέος εργαζόμενος, ο άνεργος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο συνταξιούχος, όταν ακούει για επενδύσεις και ανάπτυξη δεν είναι αν θα 'ρθουν οι επενδύσεις και πόσες θα είναι αυτές, αλλά αν θα έχει δουλειά με δικαιώματα, μισθό που να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια, να μπορεί να σκεφτεί να στήσει οικογένεια, αν θα ζει ανθρώπινα όπως του αξίζει, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν στην εποχή μας.

Πραγματικό ερώτημα, λοιπόν, για το λαό δεν είναι το αν θα "αναβαθμιστεί" γεωστρατηγικά η χώρα, αν θα μετατραπεί σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, όπως σχεδιάζουν και προχωρούν, παραδίνοντας όλα τα λιμάνια, τα περιφερειακά αεροδρόμια, τους δρόμους αγωγών και τα δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας, με νόμους ληστρικούς στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά αν ο τεράστιος πλούτος που παράγει η χώρα θα καλύπτει τις ανάγκες του λαού».

«Τι σημαίνει ανάπτυξη για την αστική τάξη;». Θέτοντας αυτό το ερώτημα το στέλεχος του Κόμματος έφερε τα εξής παραδείγματα: H Ρουμανία έχει ανάπτυξη 5%, αλλά ο μισθός είναι 150 ευρώ το μήνα. Και η Ινδία είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη χώρα, αλλά 20 εκατομμύρια παιδιά δουλεύουν σαν σκλάβοι όλη μέρα για 1,5 δολάριο. Και η Βουλγαρία, δίπλα, έχει ανάπτυξη 4% και χιλιάδες επιχειρηματίες έχουν εκεί τις επιχειρήσεις τους, αλλά οι μισθοί στην πλειοψηφία τους δεν ξεπερνούν τα 300 ευρώ το μήνα. (...)

Αυτή είναι η πραγματικότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν εξαιρείται κανένας λαός από την επιθετικότητα του κεφαλαίου. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα αγκαλιάζει όχι κάποιες χώρες μακρινές του τρίτου κόσμου, αλλά τις πιο ανεπτυγμένες. Στην Ευρώπη έφτασαν τα 19 εκατομμύρια οι άνεργοι, στις ΗΠΑ 50 εκατομμύρια είναι ανασφάλιστοι, 30 εκατομμύρια σιτίζονται από τα κουπόνια.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι μονόδρομος μόνο για το κεφάλαιο, για την εργατική τάξη ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουμε βρίσκεται στον αντίποδα. Στην πάλη για την ικανοποίηση όλων αυτών των σύγχρονων αναγκών, σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρέχει η εξέλιξη της τεχνολογίας και της παραγωγής».

Αναφέρθηκε στη συκοφαντική επίθεση της κυβέρνησης στους αγώνες των εργαζομένων, ότι τάχα αυτοί φταίνε που «κλείνουν τα εργοστάσια». Και φέρνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα, κατέληξε ότι «οι καπιταλιστές πηγαίνουν όπου υπάρχει κέρδος. Αυτοί κλείνουν και ανοίγουν τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις και βάζουν τον εργάτη να κυνηγάει τον εργάτη, χύνουν το δηλητήριο της διαίρεσης των φτωχών ανθρώπων με τον ρατσισμό, τον αντικομμουνισμό. Αμολάνε και τα μαντρόσκυλα, τους φασίστες, να τρομοκρατούν όταν βλέπουν ότι η χειραγώγηση των συνειδήσεων δεν είναι αρκετή».

Ανασυντάσσουμε το κίνημα, αυξάνοντας το βαθμό οργάνωσης

Κλείνοντας, τόνισε την ανάγκη για ένταση της δουλειάς στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, αναφέροντας: «Εδώ βρίσκεται ο δρόμος. Αυτήν τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία θέλουμε να χτίσουμε, ανασυντάσσοντας το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αυξάνοντας το βαθμό οργάνωσης των αγροτών σε Συλλόγους και Ομοσπονδίες, οργανώνοντας φτωχούς επαγγελματίες, σε συντονισμό με το κίνημα των φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, των ριζοσπαστικών Γυναικείων Συλλόγων.

Ο δύσκολος δρόμος του αγώνα, μέσα στο μαζικό κίνημα είναι πολύ πλατύς και χωράει κάθε αγωνιστή που θέλει με ανιδιοτέλεια να προσφέρει. Εδώ θα κριθεί και κάθε δύναμη και όχι στα λόγια και τα προεκλογικά μπαλκόνια.

Είναι ανάγκη σήμερα να ενισχύεται από τα κάτω, από τον ίδιο τον τόπο δουλειάς, από το Σωματείο, τη γειτονιά, το σχολείο, το χωριό η γραμμή πάλης που θέτει στο επίκεντρο τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων και δείχνει το εμπόδιο στην ικανοποίησή τους, που είναι η ίδια η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το καπιταλιστικό κέρδος, η πολιτική εξουσία των καπιταλιστών που δεν αλλάζει με την εναλλαγή αστικών κομμάτων στη διακυβέρνηση, αλλά απαιτεί ανατροπή, ριζοσπαστικές αλλαγές. Ανατροπή για το ΚΚΕ σημαίνει να διαφεντεύει ο λαός τον πλούτο που παράγει, να διαφεντεύουν οι εργαζόμενοι τον τόπο τους. Σημαίνει εργατική εξουσία. Τώρα είναι η ώρα για συμπόρευση με το ΚΚΕ, ακόμα και αν υπάρχουν επιμέρους επιφυλάξεις. Ενίσχυση του ΚΚΕ με νέες δυνάμεις, εδώ είναι η ελπίδα!».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ