«Θετική η επιστολή Πομπέο», «θετική η επίσκεψη Χάφταρ στην Αθήνα», «ευρύτατη συναίνεση στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας». Τα παραπάνω «θετικά», που βρίσκει κανείς παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι όσα έχουμε ακούσει μόνο την τελευταία βδομάδα. Κοντά σ' αυτά προσθέστε και τις «παραινέσεις» του ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλιστεί «επίσημη ομπρέλα» (δηλαδή ΝΑΤΟική) στις επόμενες αποστολές ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων, όπως στη Σαουδική Αραβία, στα Στενά του Ορμούζ και στη Λιβύη, κι έχετε την ...«τέλεια συναίνεση». Για να μην πούμε για τα καλέσματα του Τσίπρα προς τον Κυρ. Μητσοτάκη, κατά την προχτεσινή του ομιλία, για συγκρότηση «αρραγούς εθνικού μετώπου στο εσωτερικό». Η συζήτηση για τη «συναίνεση» ανάμεσα στα αστικά κόμματα γίνεται πλέον «ψωμοτύρι» σε αστικά ΜΜΕ και δημοσιολόγους, με την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση απλά να βάζουν «όρους» για την εξασφάλισή της, στέλνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα στο λαό ότι τώρα δεν χωρούν παραφωνίες, αλλά απαιτείται η απόλυτη στοίχιση στα προτάγματα της αστικής τάξης. Μετά από όλα αυτά, λογικό είναι ο κουρνιαχτός της όποιας αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να σηκώνεται γύρω από το κόστος της βασιλόπιτας του Βορίδη ή άλλα παρόμοια, που εκτός από την κατάντια του αστικού πολιτικού συστήματος, δείχνουν ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συντηρούνται οι κάλπικες «διαχωριστικές γραμμές».