Συνομήλικοι, στους ίδιους δρόμους, στην ίδια πόλη, ο Θάνος από την Πάτρα, εγώ από τα Χανιά. Πότε από πολύ κοντά, πότε από μακριά, πότε από απέναντι, τον είχα πάντα για να τον αγαπώ και πιο πολύ για να τον θαυμάζω. Ηταν στιγμές που απορούσα πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι τόσο ευφυής, τόσο στέρεος, τόσο αποφασισμένος και την ίδια στιγμή τόσο ευαίσθητος, τόσο ασυγκράτητος, τόσο ανήσυχος. Είχαμε βρεθεί με κοινούς φίλους. Ηταν ο δικός μας μουσικός, ο δικός μας πιανίστας. Ηταν όμως και μαθηματική διάνοια. Θα έφευγε ή δεν θα έφευγε με την υποτροφία που είχε κερδίσει στο εξωτερικό; Ευτυχώς δεν έφυγε. Ηταν και μαρξιστής, ήταν και δεινός ομιλητής. Πιο πολύ, και αυτό το είχα εξαρχής καταλάβει και το είχα εκτιμήσει, άξιος συνομιλητής. Ετσι κι άνοιγες ιδεολογική συζήτηση μαζί του, όσο κι αν διαφωνούσες, θα σε οδηγούσε έπειτα από λίγο στην πιο ήπια, στην πιο ουσιαστική συμφωνία.

Απογευματάκι στην οδό Κόρακα, με τον αγαπημένο μου ποιητή Γιάννη Ρίτσο καθισμένη απέναντί του, σε μια από κείνες τις καθιερωμένες επισκέψεις μου. Και τώρα θα ακούσουμε έναν νεαρό συνθέτη, μου είπε χαμογελαστός, έναν σπουδαγμένο μουσικό, μακρύς, πολύ μακρύς θα είναι ο δρόμος του, να το θυμάσαι. Θάνος Μικρούτσικος, μεγάλο ταλέντο. Εκανα να πω ότι τον γνωρίζω, μετάνιωσα. Μελοποίησε, συνέχιζε ο Ρίτσος, ποιήματά μου από τον «Πέτρινο χρόνο». Τολμηρός, πρωτοποριακός, μοναδική η σύνθεσή του, πρόσθεσε, και πάτησε το κουμπί στο κασετόφωνο. Αναυδη όχι μόνο για την πραγματικά συγκλονιστική «Καντάτα για την Μακρόνησο» του Θάνου, αλλά και γιατί μέσα από αυτήν ανυψώνονταν και αναδεικνύονταν σε όλη τη διαχρονική δυναμική τους αυτά τα ασύλληπτης ταπεινότητας και απόφασης «επικαιρικά», όπως τα είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος ο ποιητής, ποιήματα. Πολύ πιο πέρα από τον χρόνο και τον τόπο τους. Προβολή στο μέλλον, ύμνος και δόξα στον άνθρωπο και τους αγώνες του. Με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη.

Και περνούσαν τα χρόνια. Ακάματος ο Θάνος, ανεξάντλητος, ακοίμητος. Από τη μια μουσική σύνθεση στην άλλη, με τους αγαπημένους του ποιητές, μουσικούς, τραγουδιστές. Της εποχής μας πάντα εμβληματικός εκφραστής, αλλά και του παρελθόντος και του μέλλοντός μας. Χρωματίζοντας, εμπλουτίζοντας κάθε φορά και αλλιώς τη συγκυρία. Δεν ήταν όμως μόνο το πηγαίο, το εμπνευσμένα επεξεργασμένο μουσικό ταλέντο του. Ηταν και οι πηγαίες, μαθηματικά επεξεργασμένες οργανωτικές, οραματικές, κυρίως, ικανότητές του. Πάντα είχε κάτι να προτείνει, κάτι να σχεδιάσει για τον πολιτισμό, για τη ζωή. Εύστοχος, γενναιόδωρος. Επαναστάτης, κομμουνιστής, αγωνιστής μέχρις εσχάτων, κατορθώνοντας το ακατόρθωτο: Να ανυψώσει σε δίδαγμα κοινωνικής ευθύνης και γενναιότητας τη συνομιλία του με τον θάνατο.