Τι είναι αυτό που κάνει την «πράσινη συμφωνία» μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ ισότιμη με «τη μέρα που ο άνθρωπος πάτησε στη Σελήνη», όπως είπε την Πέμπτη, στη Σύνοδο Κορυφής, η νέα πρόεδρος της Κομισιόν; Μα το γεγονός ότι αρχίζει μια νέα, υπέρλαμπρη εποχή για τα μονοπώλια της Γηραιάς Ηπείρου, που ετοιμάζονται να ξεκοκαλίσουν πακτωλό κρατικών ενισχύσεων στο όνομα της κλιματικής αλλαγής και της ευαισθησίας τάχα της ΕΕ για το περιβάλλον. Παράλληλα όμως με τις «ευκαιρίες» στα νέα πεδία κερδοφορίας πάνε και οι ανταγωνισμοί. Οχι μόνο ανάμεσα στα μονοπώλια της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών και κέντρων (π.χ. για το ποιος θα κατακλύσει την ευρωπαϊκή αγορά με μπαταρίες για την ηλεκτροκίνηση, η Κίνα ή οι «εγχώριες» βιομηχανίες), αλλά και ανάμεσα στα μονοπώλια της ΕΕ. Και όχι μόνο για τα 100 δισ. ευρώ που προορίζονται για επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη την επόμενη επταετία, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Κομισιόν, αλλά και για τα 260 δισ. ευρώ που είναι κατ' έτος το κόστος της μετάβασης στην «πράσινη» οικονομία, κυρίως σε κράτη όπου η εξάρτηση από παραδοσιακές πηγές Ενέργειας είναι μεγαλύτερη και οι υποδομές τους λιγότερο εκσυγχρονισμένες.