-- Δυστυχώς η τουρκική κυβέρνηση με επικεφαλής τον κ. Ερντογάν προχωρά βήμα το βήμα στην κατοχύρωση απαράδεκτων και ανιστόρητων διεκδικήσεων απέναντι στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, όσο και της Κύπρου. Και βέβαια, αυτό το μνημόνιο μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας είναι ένα παραπάνω βήμα σε αυτήν την υπόθεση, η οποία μας ανησυχεί. Θεωρούμε ότι δεν πρέπει να καθησυχάζουμε τον ελληνικό λαό, γιατί είναι υπαρκτοί οι κίνδυνοι και πολεμικής εμπλοκής και στρατιωτικών πολεμικών συγκρούσεων στην περιοχή ευρύτερα. Αλλά, βεβαίως, δεν πρέπει ο ελληνικός λαός, αλλά και οι άλλοι λαοί της περιοχής, να πέσει σε αυτό το ψεύτικο δίλημμα που καλλιεργείται: `Η πρέπει να προχωρήσουμε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό με συνεκμετάλλευση και με παράδοση κάποιων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί με αυτόν τον τρόπο δήθεν η ειρήνη, είτε να πάμε σε μία πολεμική σύγκρουση, σε μία στρατιωτική κλιμάκωση, σε τέτοιους τυχοδιωκτισμούς.

-- Θεωρείτε ότι είμαστε κοντά σε κάτι τέτοιο; Σε ένα θερμό επεισόδιο ή σε μία τέτοιου είδους κλιμάκωση στην περιοχή μας;

-- Δεν θα ήθελα να κάνω τέτοια εκτίμηση, όμως τίποτα δεν αποκλείεται, γιατί υπάρχουν και απρόβλεπτα γεγονότα. Ακόμα και πρόθεση να μην έχει κάποιος, μπορεί οποιαδήποτε στιγμή, όταν το κλίμα είναι τόσο τεταμένο ανάμεσα στις δύο χώρες, όταν επιχειρεί η Τουρκία με πολεμικές βάσεις που έχει σε όλη την περιοχή, όπως είναι γνωστό, και στο Κατάρ και στην Κύπρο πλέον, στο ψευδοκράτος, το οποίο ελέγχει απόλυτα, ακόμα και στην Αλβανία έχει φτιάξει στρατιωτικές βάσεις, είναι πολύ εύκολο ανά πάσα στιγμή να έχουμε και πολεμική εμπλοκή. Και να έχουμε και μία τακτική συνεχών υποχωρήσεων εκ μέρους της Ελλάδας, εκ μέρους της Κύπρου, κυρίως, μέσα σε αυτούς τους οργανισμούς που συμμετέχουμε και τους δήθεν συμμάχους μας, όπως είναι το ΝΑΤΟ, οι οποίοι αποτελούν πραγματικά κινδύνους για όλους τους λαούς της περιοχής. Δεν είναι λύση ή το ένα ή το άλλο. Θα πρέπει να υπάρξει σταθερή πολιτική εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, καμία υποχώρηση σε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Να υπάρξουν βεβαίως συμφωνίες στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και καμία υποχώρηση από αυτά. Και ταυτόχρονα να επιδιώξουμε να αποδεσμευτούμε από αυτόν τον σφιχτό εναγκαλισμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, των ιμπεριαλιστικών δηλαδή συμμαχιών, τόσο ο λαός της Ελλάδας όσο και ο λαός της Τουρκίας και οι άλλοι λαοί της περιοχής. Οι στρατιωτικές βάσεις, για παράδειγμα, αποτελούν κίνδυνο και για τη χώρα μας και για τους άλλους λαούς και βέβαια φέρνουν πάνω τους όλα τα πυρά αντίπαλων δυνάμεων, ισχυρών δυνάμεων στην περιοχή. Πρέπει να ξέρουμε ότι οι υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, που από ό,τι φαίνεται τα κοιτάσματα είναι πλούσια, θέλουν να τα ελέγξουν όχι μόνο η εγχώρια αστική τάξη της Ελλάδας ή η τουρκική αντίστοιχα, αλλά και άλλα κράτη της περιοχής και κυρίως Αμερικανοί, Βρετανοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ρώσοι, Κινέζοι. Δηλαδή μιλάμε για ένα μπλέξιμο, για ένα κουβάρι αλυσιδωτών αντιδράσεων και έντονων ανταγωνισμών και αντιθέσεων που θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε πολεμικές εμπλοκές και στην ευρύτερη περιοχή.

-- Θέσατε δύο ζητήματα. Θέλω να ξεκινήσω από το πρώτο, που έχει να κάνει με τους συμμάχους. Ξέρουμε ότι και η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία είναι δύο πολύ μικρές χώρες. Η Τουρκία είναι ένα μεγαθήριο και στρατιωτικά και από άποψη μεγέθους. Πώς μπορεί λοιπόν η Ελλάδα ή η Κύπρος να προχωρήσει, να μην απειληθεί ή να προστατέψει τα κυριαρχικά της δικαιώματα αν δεν έχει συμμαχίες με τις ΗΠΑ, με το Ισραήλ, με την Αίγυπτο, με όσους εν πάση περιπτώσει έχουν συμφέροντα στην περιοχή;

-- Καταρχήν, μόνο η ιστορική πείρα θα μας δείξει ότι το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ μόνο δεινά έφεραν στον ελληνικό λαό, στον κυπριακό λαό. Ειδικά ο κυπριακός λαός έχει ζήσει μία εισβολή και κατοχή που κρατάει 45 χρόνια. Τετελεσμένα δηλαδή γεγονότα. Το ίδιο πάει να γίνει και τώρα και με μία σειρά απαράδεκτων διεκδικήσεων της Τουρκίας. Αρα λοιπόν θα πρέπει ο ελληνικός λαός, όσο και ο τουρκικός λαός και οι λαοί της περιοχής να παλέψουν μαζί για να τους καταργήσουν, να τους διαλύσουν, να απεγκλωβιστούν από αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Είναι πολύ σημαντικό ζήτημα να αναπτύξουμε ισότιμες σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου μηδεμιάς εξαιρουμένης, ούτε των ΗΠΑ, ούτε της Ρωσίας, ούτε της Κίνας, ούτε της Γερμανίας. Και βεβαίως αυτές οι σχέσεις να στηρίζονται στα λαϊκά κινήματα και σε κυβερνήσεις, σε εξουσίες να το πω αλλιώς, όπως το λέει κι ο κόσμος, οι οποίες θα έχουν στο μυαλό τους την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων των χωρών τους και όχι των συμφερόντων των μονοπωλίων, μιας χούφτας δηλαδή ομίλων, οι οποίοι τρώγονται σαν τα σκυλιά σε βάρος των λαών, για να έχουν τους υδρογονάνθρακες, για να ελέγχουν τις γεωτρήσεις και για να αυξάνουν μόνο τα δικά τους κέρδη. Αρα, λοιπόν, είναι μια διαφορετικά ριζική πολιτική που πιάνει όλο αυτό το πλέγμα των ζητημάτων και που θα πρέπει σε αυτή την κατεύθυνση να παλέψουμε.

-- Ωστόσο, υπάρχει μία πραγματικότητα λίγο σκληρή αυτήν τη στιγμή, και επειδή μιλήσατε για Διεθνές Δίκαιο, θα προκρίνατε την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπως είπε ότι θα κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία;

-- Εμείς δεν αποκλείουμε τίποτα. Ομως όλα τα βήματα θα πρέπει να είναι μελετημένα και σχεδιασμένα. Γιατί αυτήν τη στιγμή βλέπουμε η Τουρκία να προχωρά με σχέδιο όλες αυτές τις διακηρύξεις και τις εξαγγελίες και τις διεκδικήσεις της και αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση. Βλέπουμε δηλαδή αυτά που ο κ. Ερντογάν είπε πριν δύο χρόνια να υλοποιούνται σταδιακά, χρόνο με το χρόνο, μήνα με το μήνα, μέρα με τη μέρα. Αρα το συμφέρον και του ελληνικού λαού είναι να παλέψει για ένα τέτοιο σχέδιο, όπου θα υπάρξει συμφωνία βεβαίως με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρέπει να υπάρξουν διαπραγματεύσεις, για παράδειγμα να επιλυθούν ζητήματα, γιατί σε μία μικρή θάλασσα, στενή μικρή θάλασσα, όπως το Αιγαίο, υπάρχουν αντικειμενικά ζητήματα που πρέπει να συζητήσεις, όχι όμως παραβιάζοντας τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της θάλασσας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σου, της πατρίδας σου. Αρα αυτό είναι ένα το κρατούμενο. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δούμε αυτό το ζήτημα της ανάπτυξης ισότιμων αδελφικών σχέσεων με όλους τους λαούς της περιοχής, με όλους τους λαούς του κόσμου. Και το τρίτο ζήτημα είναι, ως προειδοποιητικό καμπανάκι, άμεση αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Μόνο δεινά φέρνουν για το λαό της χώρας μας, αλλά και για το λαό της Τουρκίας και τους λαούς όλης της περιοχής. Δηλαδή οι χώρες, οι λαοί ως μια γροθιά πρέπει να αντιπαλέψουν τέτοιες πολιτικές που οδηγούν μόνο σε συγκρούσεις, σε ανταγωνισμούς που βεβαίως έχουν ως αποτέλεσμα να ματώνουν μόνο οι λαοί.

-- Ο Ελληνας πρωθυπουργός να καλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για να υπάρξει ένα κοινό, ενιαίο μέτωπο στην εξωτερική πολιτική σ' αυτήν τη φάση; Είναι επείγον για εσάς αυτήν τη στιγμή;

-- Νομίζω θα περιπλέξει τα πράγματα ένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα αυτήν τη στιγμή. Υπάρχουν μεγάλες διαφωνίες, διαφορετικές προσεγγίσεις, διαφορετικές θέσεις ανάμεσα σε όλα τα πολιτικά κόμματα, έτσι ένα συμβούλιο υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα περιπλέξει, θα δημιουργήσει νέα αδιέξοδα σε μια στιγμή που δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Διότι ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, η ανταλλαγή θέσεων, απόψεων, προτάσεων ανάμεσα στα κόμματα μπορεί να γίνει πολύ καλά και με τις υπάρχουσες διαδικασίες του κοινοβουλευτικού ελέγχου, μέσα απ' το Κοινοβούλιο, μέσα απ' τις Επιτροπές της Βουλής κ.λπ. Αρα δεν υπάρχει και δεν βλέπω ότι θα βοηθήσει στο παραμικρό αυτήν τη στιγμή μια τέτοια σύσκεψη.

-- Να πάμε σε ένα άλλο θέμα που είναι πιο πολύ της εσωτερικής επικαιρότητας στην Ελλάδα και έχει να κάνει με όλα τα τελευταία γεγονότα που είδαμε κυρίως μετά τις διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις που έγιναν στις 6 Δεκεμβρίου, επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Εγιναν πολλές καταγγελίες και πολλά βίντεο με έντονα περιστατικά αστυνομικής βίας. Θεωρείτε ότι κάτι έχει αλλάξει με τη νέα κυβέρνηση;

-- Καταρχήν είναι καταδικαστέα και απαράδεκτα όλα αυτά τα περιστατικά αστυνομικής, κρατικής βίας ενάντια σε νέους ανθρώπους, εργαζόμενους, ενάντια σε αυτούς που διεκδικούν το δίκιο τους, διεκδικούν τα αιτήματά τους. Ομως το ζήτημα της βίας και της κρατικής καταστολής έχει να κάνει και με την ίδια την αντιλαϊκή πολιτική. Δηλαδή, η ίδια η κυβέρνηση φέρνει συνεχώς αντιλαϊκά νομοσχέδια που πλήττουν το λαϊκό εισόδημα, πλήττουν κοινωνικά δικαιώματα, ελευθερίες, κατακτήσεις, οι οποίες πάρθηκαν με αγώνες χρόνων απ' τον ελληνικό λαό και απ' το κίνημά του, είναι λογικό και επόμενο να θέλει να επιβάλει σιγή νεκροταφείου. Αυτή είναι η πολιτική των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και βεβαίως και της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ. Οταν έχεις νέο ταξικό αντιλαϊκό προϋπολογισμό, όταν έχεις νέο νομοσχέδιο για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα που πλήττει παραπέρα τις συντάξεις, όταν έχεις νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο, όταν έχεις νέο συνδικαλιστικό νόμο που περιορίζει κατάφωρα το δικαίωμα στην απεργία ή τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, όταν έχεις νέο φορολογικό νομοσχέδιο, όταν έχεις ένταση των πλειστηριασμών, τότε η κυβέρνηση, με τη θεωρία, το δόγμα «νόμος και τάξη» οδηγείται σ' αυτή την απαράδεκτη τακτική να σύρονται στα δικαστήρια εργαζόμενοι, φοιτητές, νέοι που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, να γίνεται κρατική καταστολή και να ασκείται βία σε βάρος διαδηλωτών σαν αυτά τα φαινόμενα που είδαμε αυτές τις μέρες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το έδαφος για την επιτάχυνση της κρατικής καταστολής και των αντιδημοκρατικών αντιλαϊκών νόμων, που περνά η κυβέρνηση της ΝΔ, το έστρωσε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για 4,5 χρόνια, και πιο πριν απ' αυτήν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αρα, αυτό το συμπέρασμα πρέπει να το κρατά ο ελληνικός λαός, γιατί είναι «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο».