Τρίτη 26 Νοέμβρη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ
«Η οργανωτική ανασυγκρότηση και η πορεία του ΚΚΕ την περίοδο 1940 - 1949»

Τη δεύτερη ομιλία στην ημερίδα έκανε ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, με θέμα: «Η οργανωτική ανασυγκρότηση και η πορεία του ΚΚΕ την περίοδο 1940 - 1949», στην οποία, ξεκινώντας, αναφέρθηκε στην κατάσταση που βρήκε το Κόμμα η έναρξη της Κατοχής.

Οπως είπε, για τα μέλη του Κόμματος, «2.000 ήταν όλοι κι όλοι, με μόλις 350 έξω από τις φυλακές και τις εξορίες, οι πιο πολλοί σκόρπιοι και ασύνδετοι, ενώ η κρατική ασφάλεια είχε δημιουργήσει τη χαφιέδικη "Προσωρινή Διοίκηση", σε συνεργασία με πρώην στελέχη του ΚΚΕ που συνθηκολόγησαν με τον ταξικό αντίπαλο». Υπογράμμισε ωστόσο ότι τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σταματήσει τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, που άλλωστε ήταν δοκιμασμένοι και σφυρηλατημένοι στους σκληρούς αγώνες του μεσοπολέμου και της μεταξικής δικτατορίας.

Συνεχίζοντας, ανέδειξε και με αριθμητικά στοιχεία την εκρηκτική οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος: Στις αρχές του 1942 ήταν 2.000, τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου 12.000, 70.000 τον Νοέμβρη του 1943, για να φτάσουν τις 250.000 την περίοδο της Απελευθέρωσης και τις 435.000 κατά τη διάρκεια της ένοπλης ταξικής σύγκρουσης του Δεκέμβρη του '44. Σημείωσε ότι αυτήν την τεράστια ανάπτυξη το ΚΚΕ την κατέκτησε με το σπαθί του, «γιατί ήταν στην πρώτη γραμμή στη μάχη για την επιβίωση, τις απεργίες, τον μαζικό πολιτικό και ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα, συγκεντρώνοντας στις γραμμές του αγωνιστές που "καλίγωναν τον ψύλλο" και ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους ανά πάσα στιγμή...».


Ξεχωριστή αναφορά έκανε στην οργανωτική ανάπτυξη της ΚΟ Αθήνας, που από 2.700 μέλη την άνοιξη του 1943, έφτασε τα 10.500 μέλη τον Νοέμβρη, ενώ στην Απελευθέρωση έφτασαν τις 35.000.

Ο Θ. Χιώνης μετέφερε μάλιστα τα λόγια του ίδιου του τότε Γραμματέα της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ, του Β. Μπαρτζιώτα, που αποτύπωναν την ανησυχία του Κόμματος για την ανάπτυξη της δουλειάς στην εργατική τάξη: «Για μια ορισμένη περίοδο και μέχρι να αλλάξουμε την κατάσταση, ό,τι καλύτερο είχε σε στελεχικό δυναμικό η ΚΟΑ, το ρίξαμε στη δουλειά στην εργατική τάξη. Καταπιαστήκαμε με όλα και τα πιο μικρά ζητήματα των εργατών στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, αρχίζοντας από τις πιο απλές μορφές πάλης (επιτροπές π.χ. διαμαρτυρίας στους υπευθύνους, μέχρι την κατάληξη αυτής της πάλης σε μικρές στάσεις εργασίας και γενικότερους απεργιακούς αγώνες. Οι καινούριες μέθοδοι δουλειάς που χρησιμοποιήσαμε ήταν ανάμεσα στα άλλα (σύντομο και συγκεκριμένο διαφωτιστικό υλικό, συνεδριάσεις στα σπίτια κοντά στα εργοστάσια με συμπαθούντες στο Κόμμα, προσπάθειες στελεχών της ΚΟΑ να πιάσουν δουλειά σε βασικούς κλάδους και ιδιαίτερα στα πολεμικά εργοστάσια, κ.λπ.) και η ολόπλευρη προσπάθειά μας να προφυλάξουμε τους εργαζόμενους που δουλεύουν απ' τον κίνδυνο να διωχτούν από τη δουλειά ή να τους καταδώσουν στους κατακτητές (...), την πάλη μας για τις άμεσες και ζωτικές διεκδικήσεις των εργαζομένων τις συνδυάζαμε και τις συντονίζαμε με το ξεκαθάρισμα των εργατικών σωματείων από τους διορισμένους στις διοικήσεις πράκτορες των καταχτητών (...)».

Ο Θοδωρής Χιώνης
Ο Θοδωρής Χιώνης
Οπως είπε παρακάτω ο Θ. Χιώνης, αναφερόμενος στη συγκέντρωση εργατών στις Κομματικές Οργανώσεις, «η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι η εργατική σύνθεση ενός ΚΚ είναι ακόμα πιο επιβεβλημένη όταν υπάρχουν υπεράριθμα αγροτικά και μικροαστικά στρώματα».

Ο Θ. Χιώνης ανέδειξε επίσης πλευρές της λειτουργίας του Κόμματος κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αλλά και το πώς επέδρασε συνολικά στην οργανωτική του συγκρότηση η εξέλιξη της ταξικής πάλης, οι δυσκολίες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η έντονη απογοήτευση κ.λπ. Σημείωσε π.χ. ότι η νέα κατάσταση δεν επηρέασε «μόνο ΕΑΜικές μάζες, αλλά και μέλη του Κόμματος, που διέρρευσαν ή διαγράφηκαν, περίπου 20.000 με 25.000. Παρ' όλα αυτά, η οργανωμένη δύναμη και επιρροή του Κόμματος παρέμενε πολύ μεγάλη και ενώ βρισκόταν σε συνεχή αναμέτρηση με τη "λευκή τρομοκρατία"».

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη σημαντική βελτίωση στη λειτουργία του Κόμματος με την επιστροφή από το Νταχάου του Ν. Ζαχαριάδη και την αποφασιστική του συμβολή, όπως με την εφαρμογή του νέου Καταστατικού που ενέκρινε το 7ο Συνέδριο, αντιμετωπίζοντας την αμορφία που υπήρχε την περίοδο της Κατοχής και τη χαλάρωση μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.

Καταθέτοντας ορισμένα συμπεράσματα, ο Θ. Χιώνης ξεχώρισε την αναγκαιότητα «της αυτοτελούς ιδεολογικής - πολιτικής δράσης και οργανωτικής αυτοτέλειας του Κόμματος σε όλες τις συνθήκες. Κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ή αναστολής της, ειρηνικής περιόδου ή πολέμου, ανόδου ή υποχώρησης της ταξικής πάλης, νόμιμης - ημινόμιμης ή παράνομης δράσης. Ζήτημα που αφορά επίσης τη σχέση του Κόμματος με το λαϊκό κίνημα, σε όλες τις φάσεις που θα περάσει και τις μορφές έκφρασης που θα παίρνει η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της αγροτιάς. Αλλωστε, η δύναμη του ΚΚΕ βρίσκεται στην ικανότητα, την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και παρά τα ζικ ζακ, να δρα ως Κόμμα επαναστατικό. Με οργανωτική συγκρότηση που στηρίζεται στην εργατική τάξη, με ύπαρξη ΚΟΒ και ενδιάμεσων οργάνων σε κάθε περίπτωση, εξασφαλίζοντας τη λειτουργία και την περιφρούρησή τους, ευθύνη που βρίσκεται πρώτα απ' όλα στην ΚΕ και το ΠΓ».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ