Την Κυριακή 24 Νοέμβρη έχουν προγραμματιστεί να γίνουν στο Χονγκ Κονγκ εκλογές για την ανάδειξη των 479 μελών των τοπικών συμβουλίων της περιοχής, την οποία το 1997 η Βρετανία «επέστρεψε» στην Κίνα και αυτή αναγνωρίστηκε ως αυτόνομη κινεζική επικράτεια, με ειδικό όμως οικονομικό καθεστώς. Πρόκειται για τη λεγόμενη αρχή «μία χώρα - δύο συστήματα», όρος στον οποίο συμπυκνώθηκε η πολύ πιο αποφασιστική εφαρμογή και επέκταση των φιλομονοπωλιακών πολιτικών και μεταρρυθμίσεων, στο πλαίσιο ουσιαστικά ενός συμβιβασμού από τον οποίο το Χονγκ Κονγκ αναδείχθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα, με ειδικούς οικονομικούς κανόνες, που γεννούν υψηλές προσδοκίες και σε άλλα ισχυρά μονοπώλια και όχι μόνο στα κινεζικά.

Οι εκλογές διεξάγονται ενώ στο Χονγκ Κονγκ πραγματοποιούνται εδώ και πέντε μήνες μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, που έχουν αντιμετωπίσει πολλές φορές την άγρια καταστολή των αστυνομικών δυνάμεων, ενώ τις τελευταίες μέρες στους δρόμους εμφανίστηκαν και Κινέζοι στρατιώτες, προς το παρόν με στόχο - όπως ανακοινώθηκε - να συμβάλουν στην «αποκατάσταση της καθαριότητας». Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με βασικό αίτημα την ακύρωση νομοσχεδίου για την έκδοση υπόπτων στην ηπειρωτική Κίνα, σύντομα όμως αναδείχθηκε ότι βασικό ζητούμενο είναι η ενίσχυση του βαθμού αυτονομίας της περιοχής από την κεντρική κινεζική κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι ακτιβιστές που πρωταγωνιστούν στις διαδηλώσεις προέρχονται από κόμματα όπως το «Demosisto», που στοχεύουν στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να αλλάξει το καθεστώς αυτονομίας της περιοχής. Μια σειρά από δυτικές (και άλλες) δυνάμεις, με πρώτες τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, στηρίζουν ανοιχτά τους διαδηλωτές, εκφράζοντας δήθεν ανησυχίες για το «σεβασμό των ελευθεριών» στο Χονγκ Κονγκ και προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Κίνας, που τις κατηγορεί για «ευθεία ανάμειξη στις εσωτερικές της υποθέσεις». Ακόμα, ερωτήματα προκαλεί η εμφάνιση διαφόρων ενόπλων (με τόξα, μολότοφ κ.λπ.) με σαφώς στρατιωτική εκπαίδευση, που εμφανίζονται ως διαδηλωτές, διεκδικώντας μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο π.χ. στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, που έγινε τη βδομάδα που πέρασε.

Ενδεικτικό των διαστάσεων που έχει λάβει η αντιπαράθεση για το Χονγκ Κονγκ είναι και το νομοσχέδιο που ενέκρινε η αμερικανική Γερουσία, προβλέποντας ότι κάθε χρόνο θα πρέπει να ...επαληθεύεται ότι το Χονγκ Κονγκ διατηρεί επαρκή βαθμό αυτονομίας και τότε θα διατηρούνται και τα ειδικά οικονομικά μέτρα που οι ΗΠΑ εφαρμόζουν απέναντι στο Χονγκ Κονγκ. Το Πεκίνο αντέδρασε έντονα, καλώντας την Ουάσινγκτον «να σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά και να προχωρήσει στις κατάλληλες ενέργειες προκειμένου αυτά τα μέτρα να μη γίνουν νόμος», και πρόσθεσε ότι αν οι Αμερικανοί «επιμείνουν να ακολουθήσουν αυτό το λάθος μονοπάτι, η Κίνα θα λάβει ισχυρά αντίμετρα».

Οι αρμοδιότητες των περιφερειακών συμβουλίων είναι περισσότερο συμβουλευτικού χαρακτήρα, ωστόσο οι εκλογές της 24ης Νοέμβρη θεωρούνται σημαντικές, αφενός γιατί ένα μέρος περιφερειακών συμβούλων συμμετέχει και στην ανάδειξη της τοπικής κυβέρνησης, αφετέρου γιατί θα καταγράψουν το ύψος της δυσαρέσκειας απέναντι στην κινεζική κυβέρνηση. Μάλιστα το 2020 αναμένονται και εκλογές για την ανάδειξη του τοπικού κοινοβουλίου. Σύμφωνα με δυτικά ΜΜΕ, τον τελευταίο καιρό έγιναν δημοσκοπήσεις που κατέγραψαν πως η έλλειψη ικανοποίησης απέναντι στις αρχές ανέβηκε στο 80%, από 40% που ήταν πέρυσι (έρευνα του ινστιτούτου «Pori»).

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να καταγραφεί ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν το ΑΕΠ του Χονγκ Κονγκ εμφανίστηκε συρρικνωμένο για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο (Ιούλης - Σεπτέμβρης 2019), με πολλούς να μιλούν για ύφεση. Οι αρχές συνδέουν την υποχώρηση των ρυθμών ανάπτυξης με τα «τοπικά κοινωνικά επεισόδια» και τον αντίκτυπό τους, κάνοντας λόγο για «υποτονικές οικονομικές προοπτικές» που «επιβαρύνουν την κατανάλωση και το επενδυτικό κλίμα». Αναθεώρησαν δε προς τα κάτω την πρόβλεψη για το σύνολο του 2019 (κατά 1,3%) και, επιμένοντας ότι «ο τερματισμός της βίας και η αποκατάσταση της ηρεμίας είναι κρίσιμης σημασίας για την ανάκαμψη της οικονομίας», δηλώνουν έτοιμες για τη «διασφάλιση της σταθερότητας» με κάθε μέσο.