Σε συγκέντρωση του ΚΚΕ στο 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Αθήνας μίλησε το περασμένο Σάββατο ο Θανάσης Γκώγκος, μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά.

Μεταξύ άλλων υπογράμμισε:

«Ο βασικός σχεδιασμός στις αλλαγές που σχεδιάζονται στο Ασφαλιστικό δεν μεταβάλλει απλά κάποιες επιμέρους πλευρές, αλλά ενισχύει και βαθαίνει το χτύπημα απέναντι στην Κοινωνική Ασφάλιση, ακυρώνοντας τον κοινωνικό χαρακτήρα της, τσακίζοντας το βασικό συστατικό της, την κοινωνική αλληλεγγύη. Από κατοχυρωμένο κοινωνικό δικαίωμα γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί σε "επένδυση", σε ατομικό ρίσκο και κυνήγι μέσω του τζόγου. Γι' αυτό και προπαγανδίζουν συνεχώς τα μεγαλύτερα οφέλη της ιδιωτικής ασφάλισης, ότι οι εισφορές εκεί "πιάνουν τόπο".

Η σημερινή κατάσταση αποδεικνύει στην πράξη πόσο υποκριτικές ήταν οι προφάσεις για την ενοποίηση όλων των Ταμείων τα προηγούμενα χρόνια στη βάση του "εξορθολογισμού", του "νοικοκυρέματος", του "καλύτερου ελέγχου" και της "ισότητας". Αποδείχτηκε ότι ήταν το πρόπλασμα για την πιο εύκολη διείσδυση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Η ενοποίηση των Ταμείων σε συνδυασμό με το διαχωρισμό της σύνταξης σε "εθνική" - "ανταποδοτική", βοήθησε συνολικά ώστε να πέφτει πιο εύκολα το μαχαίρι στις συντάξεις και τα δικαιώματα.

Από την επίθεση δεν εξαιρείται κανείς, καθώς όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως Ταμείου και κλάδου, μπαίνουν στο μίξερ και αλέθονται, για να βγει στο τέλος ένας πολτός με σφραγίδα που θα αναγράφει πως απέναντι στην Ασφάλισή σου θα παλέψεις μόνος σου, το ζήτημα της υγείας, της προστασίας και της σύνταξης, θα είναι ατομική υπόθεση. Δηλαδή, θα βγαίνει ο εργαζόμενος στις αγορές ως νέος "επενδυτής" και θα ψάχνει ευκαιρίες και προσφορές...».

«Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα», πρόσθεσε, «που δείχνουν την αγριότητα ενός συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση, που ζει και αναπνέει από τους νόμους της αγοράς. Η "ασφάλεια" που παρέχουν τα επαγγελματικά ταμεία και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές, μετριέται σε μεγέθη ρίσκου. Η διακύμανση της "ασφάλειας" κάθε ασφαλιστικού - επενδυτικού προϊόντος δεν υπολογίζει τις ανάγκες, αλλά καθορίζεται από "φούσκες", κέρδη και επενδύσεις. Ενας τέτοιος κερδοσκοπικός - χρηματιστηριακός μηχανισμός δεν μπορεί να τιτλοφορείται ως "Ασφάλιση", δεν μπορεί να αποτελεί εγγύηση για τους εργαζόμενους».

Σχετικά με τα παραπάνω, ανέφερε το χαρακτηριστικό παράδειγμα της ασφαλιστικής εταιρείας «Ασπίς» που άφησε πίσω της αποκαΐδια και χιλιάδες ασφαλισμένους εκτεθειμένους, όπως και τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις που έκλεισαν στα χρόνια της κρίσης αφήνοντας χιλιάδες αυτοκίνητα ανασφάλιστα.