Σάββατο 16 Νοέμβρη 2019 - Κυριακή 17 Νοέμβρη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΝΕΟΛΑΙΑ
ΝΙΚΟΣ ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ
Οσο κι αν προσπαθούν, δεν μπορούν να φράξουν τον δρόμο στο μέλλον!

Αποσπάσματα από την ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ στην εκδήλωση στις 11 Νοέμβρη

Στο Ευρωκοινοβούλιο, στα μέσα Σεπτέμβρη, υπερψηφίστηκε με 535 ψήφους υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά ένα αντικομμουνιστικό ψήφισμα που ήρθε για να αποδείξει ακόμη μια φορά ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου, είναι όργανο - σημαιοφόρος του αντικομμουνισμού, που οδηγεί στην ανιστόρητη, απαράδεκτη εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό.

Το κοινό ψήφισμα κατέθεσαν οι πολιτικές ομάδες του Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελεύθερων, των Πρασίνων και των Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών, με αφορμή τα 80 χρόνια από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, απαιτώντας επί της ουσίας τη λήψη σκληρών αντικομμουνιστικών μέτρων, όπως απαγόρευση συμβόλων, μνημείων και καταστολή σε βάρος Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Ο ωμός αντικομμουνισμός τους φτάνει στο σημείο να παρουσιάζουν τη Σοβιετική Ενωση ως σύμμαχο του Χίτλερ και συνυπεύθυνη για την έναρξη του πολέμου, κι ας ήταν αυτή που έδωσε τον ανθό της, εκατομμύρια νεκρούς στον αντιφασιστικό αγώνα, συντρίβοντας τους ναζί στα πεδία των μαχών.

Μάλιστα, το πάνε ένα βήμα παραπέρα, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούν να στηθεί μια νέα «Νυρεμβέργη», αυτήν τη φορά για τον κομμουνισμό, κάνοντας λόγο για «επείγουσα ανάγκη πλήρους συνειδητοποίησης και ηθικής, αλλά και νομικής εκτίμησης των εγκλημάτων του σταλινισμού και των κομμουνιστικών δικτατοριών».

Ενα είναι σίγουρο! Τα ιστορικά διδάγματα από την πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι σκληρό πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης για την ιδιαίτερη σημασία που σήμερα έχουν. (...)

Οποια μορφή κι αν παίρνει ο αντικομμουνισμός, έχει τον ίδιο στόχο

Οπως και στο παρελθόν, ο αντικομμουνισμός είναι ένα ποτάμι που τροφοδοτείται από πολλά ρυάκια. Υπάρχει ο ωμός, άγριος αντικομμουνισμός, υπάρχει ο «επίσημος» από ταξική πλευρά αστικός αντικομμουνισμός, υπάρχει και ο ύπουλος, με πηγή τους οπορτουνιστές, τους ρεφορμιστές, που χρησιμοποιούν τον σοσιαλισμό ως σύνθημα για να καλύψουν τον βασικό τους σκοπό, να πλασαριστούν ως οπαδοί του καπιταλισμού που επιδέχεται διόρθωση.

Στην Ελλάδα, ο ωμός αντικομμουνισμός εκφράζεται από μια σειρά στελεχών της κυβέρνησης, αλλά και άλλων κομμάτων, δεξιών και ακροδεξιών εφημερίδων και κάποιους αστούς ιστοριογράφους που τα τελευταία χρόνια προχωρούν συνεχώς σε νέες εκδόσεις.

Ο πιο ραφιναρισμένος αντικομμουνισμός προβάλλει την ανάγκη συμβιβασμού και ενσωμάτωσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων στους κανόνες της αστικής δημοκρατίας, στο σύστημα δηλαδή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αυτήν τη μερίδα αρθρογράφων και αναλυτών δεν την ενοχλούν τα κομμουνιστικά σύμβολα, αρκεί να είναι προσαρμοσμένα στα δικά τους μέτρα.

Δηλώνουν, όπως κάνουν και ορισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, του ΚΕΑ πιο συνολικά στην Ευρώπη, υποκριτικά δήθεν φίλοι της ιδέας του κομμουνισμού και όχι της εφαρμογής του, συκοφαντώντας την επαναστατική πάλη, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Ανέχονται ή συμπαθούν τον κομμουνισμό, είναι απλά, όπως λένε, «αντισταλινικοί», κάνουν λόγο για εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ, ενοχοποιούν την πάλη για το σοσιαλισμό στο σήμερα.

Οσο ήπιος και ραφιναρισμένος και αν είναι ο αντικομμουνισμός, στον πυρήνα του έχει τον ίδιο σκοπό με τον ωμό, με τον αισχρό: Να μην κάνει ο λαός κουμάντο στον πλούτο που παράγει και να παραμείνουν μια χούφτα παράσιτα καπιταλιστές, που τα κέρδη τους θα είναι η φτώχεια των πολλών. Πυρήνας του δηλαδή είναι το πρόβλημα της ιδιοκτησίας και της εξουσίας, η απάντηση στο ερώτημα με τον καπιταλισμό ή με τον σοσιαλισμό, με την αστική δημοκρατία, δηλαδή τη δικτατορία του κεφαλαίου, ή με την εργατική δημοκρατία, τη δικτατορία της εργατικής τάξης.

Υπάρχει κλιμάκωση στη χυδαία αντικομμουνιστική επίθεση

Το πρόσφατο κατάπτυστο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου δεν είναι παρά μία νέα κλιμάκωση της χυδαίας αντικομμουνιστικής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει τα τελευταία χρόνια η αστική τάξη και τα επιτελεία της σε όλη την Ευρώπη με προμετωπίδα τους θεσμούς και τα όργανα της ΕΕ.

Τι έχει προηγηθεί όμως;

1. Ηδη από το 2005, που για πρώτη φορά συζητήθηκε στην Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ευρώπης το αντικομμουνιστικό μνημόνιο με τίτλο «Για την αναγκαιότητα διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων», προβάλλει ως διακηρυγμένος στόχος της ΕΕ το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, ταυτίζοντας τον ναζισμό - φασισμό με τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.

2. Στην ίδια κατεύθυνση, το 2009 υπερψηφίστηκε ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, ανακηρύσσοντας την 23η Αυγούστου Πανευρωπαϊκή Μέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων. Ενα χρόνο αργότερα και για την αποτελεσματικότερη προώθηση της παραχάραξης της Ιστορίας, ιδρύθηκε στο πλαίσιο του Ευρωκοινοβουλίου ομάδα ευρωβουλευτών με τίτλο «Συμφιλίωση των Ευρωπαϊκών Ιστοριών».

3. Η αντικομμουνιστική υστερία της ΕΕ αποτυπώθηκε και με τον πλέον επίσημο τρόπο πριν από λίγους μήνες, όταν ανήμερα της 74ης επετείου της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών υπογράφηκε στο Σιμπίου της Ρουμανίας διακήρυξη που δικαιώνει όλη τη μεταπολεμική ρητορική που απενοχοποιούσε τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τις φυλακίσεις, τις εξορίες και τους βασανισμούς χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Μάλιστα, τη διακήρυξη αυτή την υπέγραψε και η κυβέρνηση (τότε) του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ.

Εχουν στρώσει λοιπόν το έδαφος όλα αυτά τα χρόνια και τώρα το πάνε σε άλλο επίπεδο, απογειώνουν τον αντικομμουνισμό τους.

Η αλήθεια, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι ότι σήμερα σε χώρες της «δημοκρατικής» ΕΕ βλέπουμε:

-- Τα ΚΚ θεωρούνται παράνομα στις χώρες της Βαλτικής (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία).

-- Στην Πολωνία με νέο νόμο προωθείται η απαγόρευση δράσης του ΚΚ.

-- Στην Ουγγαρία είναι παράνομα τα κομμουνιστικά σύμβολα.

-- Στη Γερμανία είναι ακόμα σε ισχύ νόμος της δεκαετίας του 1960, που είχε θέσει εκτός νόμου το ΚΚ Γερμανίας.

-- Στην Πράγα εμφανίζεται σε αφίσα η μπάμπουσκα με δόντια δράκουλα.

-- Στην Ολλανδία λειτουργούν μουσείο «ναζιστικής τέχνης».

Βεβαίως και ειδική αναφορά πρέπει να γίνει φέτος στην προσπάθεια που είναι σε εξέλιξη στη Γερμανία και όχι μόνο με αφορμή τα 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους. Σειρά τέτοιων δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων κορυφώθηκαν μόλις προχτές, στις 9 Νοέμβρη στο Βερολίνο. Βάζουν παιδιά του Δημοτικού να κάνουν πρότζεκτ για τη «Δικτατορία της DDR». Αλλάζουν τα ονόματα των δρόμων και των πλατειών που είναι αφιερωμένα στο διεθνές και στο γερμανικό εργατικό κίνημα με αργό αλλά σταθερό ρυθμό (η πλατεία Λένιν του Βερολίνου έγινε πλατεία των Ηνωμένων Εθνών). (...)

Κατανοούν ότι οι λαοί αργά ή γρήγορα θα αναζητήσουν τη διέξοδο

Τα μέτρα που παίρνουν, τα εκατομμύρια ευρώ που δαπανούν σε τέτοιες καμπάνιες, δεν δείχνουν ιδεολογική υπεροχή, αλλά αδυναμία.

Ανησυχούν για την αστάθεια της καπιταλιστικής οικονομίας, την προοπτική εκδήλωσης μιας νέας οικονομικής κρίσης, τη στιγμή μάλιστα που ακόμη είναι νωπά τα σημάδια από τις πληγές της προηγούμενης. Τη στιγμή που είναι φανερό ότι οξύνονται οι ανταγωνισμοί ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, που οδηγούν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αιματοχυσίες των λαών, σε νέα ποτάμια ξεριζωμένων και προσφυγιάς.

Το πιο σημαντικό είναι ότι όλες οι προσπάθειες αναστήλωσης ιδιαίτερα σε οραματικό επίπεδο του καπιταλισμού, ιδιαίτερα αξιοποιώντας την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιτευγμάτων της, και αφού ενδεχομένως αρχικά «κερδίζουν τις εντυπώσεις», στο τέλος πάντα καταλήγουν τουλάχιστον να δημιουργούν προβληματισμό. Και είναι λογικός ο προβληματισμός, όταν όλες αυτές οι εξελίξεις δεν μεταφράζονται σε βελτίωση των όρων δουλειάς και αμοιβής της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, του εργάσιμου χρόνου, της διεύρυνσης του χάσματος ανάμεσα στο τι παράγεται, τι απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι που τα παράγουν και τις σύγχρονες ανάγκες που αναπτύσσονται.

Κατανοούν ότι οι λαοί αργά ή γρήγορα θα αναζητήσουν τη διέξοδο από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Γι' αυτό με τόνους λάσπης, με ψέματα, με το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, αλλά και με μια σειρά από αντικομμουνιστικά μέτρα προσπαθούν να φράξουν το δρόμο στο μέλλον. Το μέλλον όμως θα νικήσει! Και το μέλλον ανήκει στους λαούς και είναι ο Σοσιαλισμός.

Και έχει σημασία αυτή η αλήθεια να ακούγεται παντού, ακόμα και εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο.

-- Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια των δύο ευρωβουλευτών του ΚΚΕ στη συνεδρίαση για αυτό το ψήφισμα, οι οποίοι σημείωσαν: «Η καθοριστική συνεισφορά της Σοβιετικής Ενωσης στη συντριβή του φασισμού - ναζισμού και στην αιώνια καταδίκη των εγκλημάτων τους είναι ποτισμένη με το αίμα εκατομμυρίων νεκρών, εκατομμυρίων τραυματιών, ανυπολόγιστων θυσιών του Αντιφασιστικού Αγώνα των λαών της Ευρώπης. Εκείνους που αγωνίστηκαν αποκαλείτε με θράσος "συνεργάτες του Χίτλερ". Οσο βρώμικο μελάνι κι αν χύσετε, η ιστορική αλήθεια θα λάμψει. Ο καπιταλισμός προκαλεί τεράστια βάσανα στους λαούς. Ο σοσιαλισμός, ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, φτώχεια και ανεργία, είναι η διέξοδος, είναι το μέλλον. Την Ιστορία τη γράψανε οι λαοί και δεν ξαναγράφεται με ψηφίσματα. Ο αντικομμουνισμός δεν θα περάσει».

-- Είναι ελπιδοφόρο ότι πάνω από 40 Κομμουνιστικές Νεολαίες, οργανώσεις με χιλιάδες φίλους και μέλη από όλο τον κόσμο, υπέγραψαν κοινό ψήφισμα που προπαγάνδισαν στις χώρες τους, μετά από σχετική πρόταση της ΚΝΕ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Το μέλλον δεν μπορεί να απαγορευτεί! Το μέλλον της νεολαίας είναι ο Σοσιαλισμός!».

-- Αλλά πάνω από όλα, είναι σημαντικό ότι παραμένει ανοιχτός ο δρόμος, η προοπτική, ώστε κάθε νέος, κάθε νέα που αισθάνεται απέχθεια και τον εκμεταλλεύεται το σημερινό σύστημα, έχει επιλογή και τη δική του θέση στον αγώνα για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Οτι δυναμώνει και αναπτύσσεται η δράση του ΚΚΕ, η δράση της ΚΝΕ που παλεύει στο πλάι του. Οτι με αισιοδοξία αλλά και πείσμα στηριγμένο στη γνώση, αντιμετωπίζουμε μαχητικά τις δυσκολίες που γεννούν ο δυσμενής συσχετισμός και ο απόηχος της αντεπανάστασης, της ανατροπής του σοσιαλισμού. (...)

Απάντηση η επιθετική προβολή της πρότασης εξουσίας μας

Στον αντικομμουνιστικό οχετό της ΕΕ η απάντηση των κομμουνιστών σε όλη την Ευρώπη δεν μπορεί παρά να είναι η ενίσχυση της επαναστατικής πάλης στις χώρες μας, η επιθετική προβολή της πρότασης εξουσίας μας. (...)

Και σε αυτή την προσπάθεια το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δίνουν και θα δίνουν όλες τους τις δυνάμεις. Με την καθημερινή παρέμβασή μας στην εργατική τάξη, στους συμμάχους της, στις γυναίκες και τη νεολαία από τα λαϊκά στρώματα, ώστε να βελτιώνεται ο συσχετισμός δυνάμεων, να συμβάλλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους. Αυτή η δράση φωτίζει κάθε μέρα τη σοσιαλιστική προοπτική, μπορεί να δυναμώνει τις κομμουνιστικές ιδέες σε κάθε χώρο νεολαίας. Ετσι δυναμώνει η πλευρά των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των λαϊκών οικογενειών και των παιδιών τους, έτσι δυναμώνει η δική μας πλευρά. Ετσι ενισχύεται η δυναμική που απαιτείται για να μεγαλώσει η αναπόφευκτη σύγκρουση με την τάξη των καπιταλιστών και το κράτος της.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ