Στις τεράστιες ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά, που «αρνούνται στην πράξη να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης των κατασκευών αυτών όπου απαιτείται», αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Δ. Κουτζής, φέρνοντας μεταξύ άλλων ως παράδειγμα τα όσα εξαγγέλθηκαν μετά από το σεισμό του 1999, από τα οποία «αυτό που μέχρι σήμερα έχει υλοποιηθεί είναι ένας πρώτος γρήγορος επιφανειακός και στατιστικός έλεγχος (με βάση ερωτηματολόγιο που βαθμολογείται) σε ένα μικρό ποσοστό δημόσιων κτιρίων της χώρας (κυρίως σχολεία), χωρίς να γίνει κανένας ενδελεχής και ουσιαστικός έλεγχος», τονίζοντας πως «σοβαρές ευθύνες για τη μη εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων αντισεισμικής θωράκισης έχουν και οι φορείς της Τοπικής Διοίκησης».

Αναφέρθηκε ακόμη στο πώς «η ηγεσία του ΤΕΕ σε πλήρη ευθυγράμμιση με την κυβέρνηση σχεδιάζουν και προαναγγέλλουν οι λαϊκές και εργατικές οικογένειες να κληθούν να πληρώσουν το κόστος για τον προσεισμικό έλεγχο δομικής τρωτότητας των κατοικιών τους», έλεγχος που θα συμπεριληφθεί στο νόμο για την «ταυτότητα» κτιρίου, υπογραμμίζοντας πως οι σκέψεις για «κίνητρα φοροαπαλλαγών» για τη στατική αναβάθμιση των πολυκατοικιών «δεν αφορούν τη μεγάλη πλειοψηφία χαμηλόμισθων, ανέργων και χαμηλοσυνταξιούχων και τις οικογένειές τους», που δεν μπορούν να διαθέσουν χρήματα για επισκευές και ενισχύσεις.

«Με τους σχεδιασμούς τους είναι ξεκάθαρο ότι η λαϊκή οικογένεια θα αναγκαστεί, άλλη μία φορά, να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μπορέσει να ζει σε ασφαλή κατοικία», σημείωσε ο Δ. Κουτζής και πρόσθεσε πως «σοβαρό ζήτημα αποτελεί και το με ποια κριτήρια θα γίνεται ο προσεισμικός έλεγχος δομικής τρωτότητας», αν θα είναι «ουσιαστικός και ενδελεχής έλεγχος με υπολογισμούς για τη φέρουσα ικανότητα του στατικού φορέα της κατασκευής σύμφωνα με τους σύγχρονους κανονισμούς, λαμβάνοντας υπόψη τα επικαιροποιημένα σεισμολογικά δεδομένα για τον ελλαδικό χώρο. `Η αντίθετα, όπως φαίνεται, ο έλεγχος θα περιορίζεται σε συμπλήρωση στατιστικών δελτίων».

Τόνισε ακόμη πως οι θέσεις του ΤΕΕ «αντιμετωπίζουν την αντισεισμική προστασία ως εμπόρευμα που υπόκειται στους νόμους της αγοράς. Δεν αντιμετωπίζουν την αντισεισμική επάρκεια των υποδομών και των κατασκευών (δημόσιων και ιδιωτικών) ως κρατική ευθύνη. Δηλαδή να υπάρχει η απαραίτητη κρατική δομή και οι αντίστοιχοι μηχανισμοί της που θα έχουν τον έλεγχο του συνόλου της διαδικασίας» και καθιστούν «αδύνατη την αντισεισμική θωράκιση των κατοικιών των λαϊκών οικογενειών. Τις απαξιώνει και οδηγεί νομοτελειακά στη συγκέντρωση της γης και αξιοποίησή της από το μεγάλο κεφάλαιο».

Κλείνοντας, ο ομιλητής σημείωσε πως «στη σημερινή δυσμενή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα παλεύουμε και διεκδικούμε το κράτος να έχει την ευθύνη υλοποίησης της αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας του συνόλου των λαϊκών κατοικιών μέσω κρατικής δομής με το απαραίτητο και εξειδικευμένο προσωπικό και την αναγκαία χρηματοδότηση.

Ομως δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες.

Η εμπορευματοποίηση της γης και των κατασκευών, οι χρήσεις γης με κριτήριο το κέρδος οδηγούν σε φτηνές κατασκευές που δεν καλύπτουν τις ανάγκες, σε άναρχη δόμηση, μεγάλες οικιστικές πυκνότητες, εντατική χρήση της γης, στην έλλειψη προγραμμάτων λαϊκής στέγης.

Το αστικό κράτος συστηματικά υποστελεχώνει και υποχρηματοδοτεί δομές προστασίας και διαχείρισης κινδύνων για να χρηματοδοτεί την καπιταλιστική ανάπτυξη, τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων.

Η αντισεισμική προστασία και θωράκιση απαιτεί έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, που να προωθεί ισόρροπα, αφενός δομικού χαρακτήρα μακροπρόθεσμα μέτρα για την πρόληψη των σεισμικών επιπτώσεων και προστασία των κατασκευών απ' αυτά και αφετέρου μέτρα άμεσης απόδοσης για την καλύτερη αντιμετώπιση της κατάστασης μετά από έναν καταστροφικό σεισμό.

Τον σχεδιασμό αυτό μπορεί να υλοποιήσει μόνο η κοινωνική κρατική ιδιοκτησία του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που θα κατανέμει σχεδιασμένα την κρατική χρηματοδότηση και το εργατικό δυναμικό, θα προγραμματίζει την υλοποίηση των έργων σύμφωνα με τις επείγουσες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων (π.χ. αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία), θα καλύπτει το σύνολο των φάσεων των δημόσιων έργων, στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της λαϊκής οικονομίας και θα εξασφαλίζει τις συνδυασμένες λαϊκές ανάγκες για κατοικία».