Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί με θύματα τους λαούς, που βγήκαν στον «αφρό» κατά την πρόσφατη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αναδείχτηκαν ξανά χτες από τα όσα είπε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μ. Βαρβιτσιώτης, ενημερώνοντας σχετικά με τα συμπεράσματα της Συνόδου τα μέλη της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής.

Δίνοντας το στίγμα των συμπερασμάτων της Συνόδου, ο Μ. Βαρβιτσιώτης σημείωσε ότι «σήμερα ξαναμπαίνουμε σε μια περίοδο όπου οι γεωπολιτικοί εθνικοί σχεδιασμοί ξαναμπαίνουν πολύ έντονα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Πράγματα που στο παρελθόν νομίζαμε ότι ήταν λυμένα και αποτελούσαν σταθερές, έχουν ξαναγίνει αντικείμενο διαλόγου», «ξαναμπαίνουν στο τραπέζι επιτακτικά και μέσα σε ένα πολύ σκληρό πλαίσιο διαπραγμάτευσης». Πρόσθεσε ότι «η μεγάλη διαφωνία, που υπάρχει σήμερα στην Ευρώπη, είναι για το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο. Είναι για το ποιος θα πληρώσει το "μάρμαρο"». Ενώ αναφερόμενος στην ένταξη των Δ. Βαλκανίων στην ΕΕ και τη στάση Γαλλίας και Γερμανίας, σημείωσε ότι «φαίνεται ότι πάμε σε μια πιο μακρόσυρτη δύσκολη διαδικασία, η οποία επιβάλλει και ανεβάζει και τον πήχη και στους γείτονές μας».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και μέλος της Επιτροπής, Νίκος Καραθανασόπουλος, παρεμβαίνοντας σημείωσε ότι «και σε αυτήν τη Σύνοδο Κορυφής καταγράφονται οι αντιθέσεις σε επίπεδο ΕΕ, οι οποίες έχουν τη βάση τους στην όξυνση της ανισομετρίας στο εσωτερικό της. Η ανισομετρία, και ως απόρροια της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και της ανάπτυξης που ακολούθησε, όξυνε ακόμη περισσότερο αυτές τις αντιθέσεις. Και μάλιστα, σε μία περίοδο που επιδεινώνονται οι προβλέψεις συνολικά για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας, γενικότερα της ΕΕ».

Τόνισε ότι αυτές οι αντιθέσεις αποτυπώνονται, πέρα από το Brexit, στη στάση της Γαλλίας που αντιτάχθηκε στην επιλογή διεύρυνσης της ΕΕ, διεκδικώντας μεγαλύτερη διείσδυση ιδιαίτερα στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά και στο «φούντωμα» του εμπορικού πολέμου ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ με πολύπλευρες εκφράσεις, όπως ότι οι ΗΠΑ πιέζουν «να αλλάξει η απόφαση για το μπλοκάρισμα της διεύρυνσης», σημειώνοντας πως επιβεβαιώνεται πως η Συμφωνία των Πρεσπών είχε την αποκλειστική σφραγίδα των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.

Πτυχή των αντιθέσεων, ανέφερε, είναι και το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, το οποίο αφορά τη χρηματοδότηση και στήριξη «των στρατηγικών κατά καιρούς επιλογών που εξυπηρετούν τη στήριξη των πολυεθνικών και των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων».

Ενώ αναφερόμενος στις αποφάσεις για την Τουρκία, ο Ν. Καραθανασόπουλος σημείωσε ότι απέναντι στην επιθετική πολιτική της «το Συμβούλιο Κορυφής έκανε ανέξοδες συστάσεις, φραστικούς λεονταρισμούς και απειλές χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα, που όχι μόνο δεν εμποδίζει την τουρκική επιθετικότητα, αλλά επί της ουσίας την διευκολύνει».