Παρασκευή 30 Νοέμβρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ - ΕΞΑΓΟΡΕΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Στους εργαζόμενους οι επιπτώσεις

Σε ημερίδα της Αχτίδας Χρηματοπιστωτικού Συστήματος του ΚΚΕ, που έγινε χτες, εξετάστηκαν οι παρενέργειες από την κυβερνητική πολιτική των αποκρατικοποιήσεων στον τραπεζικό τομέα

«Οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα από τις συγχωνεύσεις και εξαγορές στις τράπεζες» ήταν το αντικείμενο χτεσινής συγκέντρωσης τραπεζοϋπαλλήλων, που διοργάνωσε στην αίθουσα της ΟΤΟΕ η Αχτίδα Χρηματοπιστωτικού Συστήματος του ΚΚΕ. Τραπεζοϋπάλληλοι από διαφορετικούς πολιτικούς και συνδικαλιστικούς χώρους είχαν την ευκαιρία να ακούσουν την τοποθέτηση του ΚΚΕ αλλά και να παρέμβουν καταθέτοντας τις δικές τους εμπειρίες, απόψεις και προτάσεις.

Στην εισήγησή της η Ελένη Μπέλλου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνισε πως το βασικό χαρακτηριστικό των εξελίξεων βρίσκεται στη μείωση της συμμετοχής του δημοσίου. «Αποκρατικοποιήσεις, ιδιωτικοποιήσεις, μετοχοποιήσεις είναι ορισμένες διαβαθμίσεις της ίδιας υπόθεσης». Ταυτόχρονα, το καθεστώς της απελευθέρωσης των αγορών αποτελεί το γενικότερο έδαφος πάνω στο οποίο κινούνται οι εξελίξεις. Αυτό ακριβώς είναι το κύριο για την ελληνική οικονομία στο πλαίσιο της συγκεκριμένης επιλογής ένταξης και ενσωμάτωσης στην ευρωπαϊκή αγορά, της άρσης της κρατικής προστασίας στο κρατικό μονοπώλιο, όπως γίνεται με τις εξαγορές και συγχωνεύσεις. Η Ελένη Μπέλλου έδωσε στη συνέχεια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού τραπεζικού συστήματος: «Στην Ελλάδα ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι ο πρώτος που μπήκε στη λογική των αναδιαρθρώσεων». Στο πλαίσιο της ΕΕ οξύνεται ο ανταγωνισμός και έχει αποτέλεσμα τη «νομοτελειακή κίνηση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίου». Το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει ταυτόχρονα αρκετές διαφορές με το τραπεζικό σύστημα της ΕΕ και όχι μόνο ως προς τα μεγέθη. Τέτοιες διαφορές συναντώνται στη διάρθρωση του ενεργητικού και του παθητικού, στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, στις δαπάνες αποδοχών ως ποσοστό των ακαθάριστων κερδών κ.α. Παρ' όλη την καθυστέρηση στην εκτεταμένη εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τη σχετική καθυστέρηση στην προώθηση των λεγόμενων νέων χρηματοοικονομικών προϊόντων, διατηρεί από τα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους μέσα στην ΕΕ.

«Στα πλαίσια της προσαρμογής του στις απελευθερωμένες αγορές ήταν και ο προσανατολισμός για εξαγωγή κεφαλαίων κυρίως στη βαλκανική αγορά, αλλά όχι μόνο σε αυτή. Οι προσαρμογές του ελληνικού συστήματος στην ένταση του ανταγωνισμού στα πλαίσια των απελευθερωμένων αγορών δεν ανατρέπουν το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του συστήματος να συγκεντρώνει αναπασχόλητο εισόδημα και κεφάλαιο και να το δανείζει για να λειτουργήσει ως κεφάλαιο».

Για να επιτευχτεί ο χρόνος περιστροφής υπεισέρχεται η «πίστη», που παίρνει το μεράδι της από την υπεραξία η οποία παράγεται στην παραγωγή. Και αυτή η διαδικασία, τόνισε η Ελένη Μπέλλου, «δεν αλλάζει είτε με την πληροφορική είτε χωρίς την πληροφορική». Παράλληλα με την τάση των συγχωνεύσεων-εξαγορών υφίσταται και η τάση για αντιλαϊκές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στους όρους συνταξιοδότησης. Οι ιδιωτικοποιήσεις βοηθούν στο πέρασμα αυτών των δυσμενέστερων εργασιακών σχέσεων.

Για το ζήτημα της συγχώνευσης της Εθνικής με την Αλφα τόνισε την προσπάθεια που γίνεται από τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση να μην εναντιωθούν συνολικά οι εργαζόμενοι. Στο πλαίσιο αυτό επεξεργάζονται άλλους τρόπους, όπως προγράμματα εθελούσιας εξόδου, μετακινήσεις κ.ά. Οι ίδιοι κύκλοι βάζουν τους εργαζόμενους μπροστά σε ψευτοδιλήμματα (όπως, υπέρ της δημόσιας ή της ιδιωτικής τράπεζας;). Το ΚΚΕ με σταθερούς όρους αντιπάλεψε τις ιδιωτικοποιήσεις. Ομως, για να έχει μέλλον και αποτέλεσμα ο αγώνας τόσο άμεσα, ως προς τους όρους διαπραγμάτευσης της εργατικής δύναμης με το κεφάλαιο, όσο και για τη δημιουργία κοινωνικοπολιτικών συνθηκών ανατροπής των όρων εκμετάλλευσης, χρειάζεται να συνδέσουμε τους άμεσους στόχους πάλης με τους στόχους προοπτικής. Το κύριο είναι οι εργαζόμενοι αυτού του κλάδου να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων σε κοινό αγώνα, με κοινές διεκδικήσεις, ενάντια στα μονοπώλια και με αυτή την έννοια η εναντίωση στα τραπεζικά μονοπώλια ιδιωτικού κεφαλαίου δε σημαίνει υπεράσπιση των κρατικών τραπεζικών μονοπωλίων, αλλά αγώνας συσπείρωσης, συμμαχίες στην κατεύθυνση της δημιουργίας προϋποθέσεων για κρατική-κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στους στρατηγικούς βιομηχανικούς κλάδους, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ