Η τουρκική εισβολή στη Συρία και η επίδρασή της σε ανταγωνισμούς που οξύνονται στην περιοχή, τροφοδοτούν και την ενδοαστική διαπάλη στην Τουρκία πάνω σε επιλογές της εξωτερικής της πολιτικής.

Ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος της κεμαλικής αντιπολίτευσης, του σοσιαλδημοκρατικού CHP, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, δήλωσε την Πέμπτη ότι «πρέπει να αποφευχθεί μια "περιπετειώδης" εξωτερική πολιτική» και επικρίνοντας την τακτική της κυβέρνησης Ερντογάν για τη Συρία, σχολίασε: «Αν δε σεβαστώ την εδαφική ακεραιότητα μιας άλλης κυβέρνησης, θα αποκτήσω εχθρούς. Σήμερα έχουμε μετατρέψει όλο τον κόσμο σε εχθρό μας».

Σημειωτέον, πάντως, ότι το CHP (όπως και το φιλελεύθερο ΙΥΙ και το εθνικιστικό ΜΗΡ) έχει ταχτεί υπέρ της «Πηγής Ειρήνης» και κατηγορεί την κυβέρνηση του ΑΚΡ ότι ανέχεται προσβολές από τις ΗΠΑ, υπογραμμίζοντας ότι «η Τουρκία δεν πρέπει να υπηρετεί τις μεγάλες δυνάμεις... Δεν υπάρχει ηγέτης που εξευτελίζει την Τουρκία τόσο όσο ο Τραμπ».

Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό επαναφέρει σταθερά την ανάγκη «άμεσης» αποκατάστασης των σχέσεων Αγκυρας - Δαμασκού, με το επιχείρημα ότι αυτός «είναι ο κοντινότερος δρόμος που οδηγεί στην ειρήνη». Πρόσφατα το CHP οργάνωσε και διεθνή συνάντηση για τη Συρία, ενώ μεταξύ άλλων επανέφερε και παλιότερη πρόταση για τη δημιουργία της «οργάνωσης για την Ειρήνη και τη Συνεργασία στη Μέση Ανατολή», με ιδρυτικά μέλη Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία.

Αλλά και η αρχηγός του φιλελεύθερου «Καλού Κόμματος» (ΙΥΙ) Μεράλ Αξενέρ δήλωσε: «Μπορεί κανείς να συνοψίσει την πολιτική της Τουρκίας για τη Συρία στην εξής πρόταση: "Παλεύουμε στο όνομα της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας μαζί με εκείνους που έκαναν τη Συρία κομμάτια και ενάντια στο κράτος της Συρίας". Αυτή η πρόταση περιέχει τόση συνέπεια όση η πολιτική για τη Συρία που εφαρμόσαμε την τελευταία 10ετία. Και "λουζόμαστε" τις συνέπειες όλοι μαζί...».

Εκφράζοντας ανησυχία επειδή η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια «στρατηγική μοναξιάς στην περιοχή», αντί να έχει πολιτική με στρατηγικό βάθος, πρόσθεσε: «Μερικές φορές πρέπει να διαλέγει κανείς το δεύτερο καλύτερο σενάριο. Σήμερα υπάρχουν δύο επιλογές: `Η θα έρθουμε σε επαφή με τον Ασαντ και θα εξομαλύνουμε τις σχέσεις με τη Συρία, ή θα μείνουμε ένας απλός θεατής της αποσύνθεσης της Συρίας».

Εκφράζοντας τις προσδοκίες του τουρκικού κεφαλαίου για διασφάλιση σημαντικού ρόλου στη μεταπολεμική Συρία, αλλά και σε όλη την περιφέρεια, η Αξενέρ υποστήριξε ότι «η εγκαθίδρυση ειρήνης στη Συρία εξαρτάται από την επιλογή και την απόφαση της Τουρκίας...» και ενώ επέμενε ότι παραμένουν διαφωνίες με «το πώς ο Ασαντ αντιλαμβάνεται τη διακυβέρνηση», σημείωσε ότι όμως «κανένα σενάριο δεν είναι τόσο αντίθετο με τα εθνικά μας συμφέροντα, όσο η περικύκλωσή μας από αμερικανικές και ρωσικές βάσεις».

Επικρίνοντας την κυβέρνηση Ερντογάν για «υποχωρητικότητα» απέναντι στις ΗΠΑ, παρέπεμψε σε σχόλια του πρώην Προέδρου της χώρας, Ισμέτ Ινονού, ότι «το να σχετίζεται κανείς με τα πιο ισχυρά κράτη είναι σαν να πηγαίνει για ύπνο μαζί με τις αρκούδες...» και αναρωτήθηκε αν «παράλληλα με την επιχείρηση "Πηγή Ειρήνης" η κυβέρνηση έχει ετοιμάσει και κανένα σχέδιο για διαπραγματεύσεις με τις δυνάμεις των YPG - PYD - PKK...».

Καθόλου τυχαία δεν ήταν ούτε η τοποθέτηση του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, που είπε ότι «παρόλο που την αποκαλούμε (την τουρκική επιχείρηση) "Πηγή Ειρήνης", δεν είναι νερό που χύνεται, αλλά αίμα», ενώ έκανε και παραλληλισμούς με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αναφέροντας: «Αν και την επέμβαση της Τουρκίας τότε την αποκαλούσαμε "ειρηνευτική επιχείρηση", ήταν ένας πόλεμος στον οποίο χύθηκε αίμα...». Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι «πρέπει να δημιουργήσουμε μια κατάσταση όπου η Συρία μπορεί να φροντίσει τα δικά της σύνορα και η Τουρκία να μπορεί να νιώσει ασφαλής. Γι' αυτό πιστεύω ότι θα ήταν μεγάλο όφελος να δούμε εκ νέου τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. Πέρα από αυτό, είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου να δω τις σχέσεις της Τουρκίας με άλλες χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου (να βελτιώνονται). Σε συνεργασία με την ΕΕ, μια Τουρκία που θα είναι καλύτερη για όλους...».

Να σημειωθεί ότι τον τελευταίο καιρό «φουντώνει» (με την παρότρυνση Ρωσίας, αλλά και Ιράν) η κουβέντα για την αξιοποίηση της Συμφωνίας των Αδάνων, που υπέγραψαν το 1998 Τουρκία και Συρία, όταν δηλαδή οι κυβερνήσεις Ερντογάν και Ασαντ ακόμα συνεργάζονταν. Η συγκεκριμένη Συμφωνία μεταξύ άλλων έδινε στον τουρκικό στρατό τη δυνατότητα να εισέλθει σε βάθος 5 χλμ. εντός του συριακού εδάφους για την αποτροπή πιθανών «τρομοκρατικών επιθέσεων»...