Κυριακή πρωί στη Θεσσαλονίκη. Ηλιόλουστη μέρα, ίσως και ένα από τα τελευταία ζεστά πρωινά του χρόνου. Σε μια ουρά, μεταλλεργάτες, νέοι αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία, περιμένουν σε μία αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, μπροστά από τη συνάδελφό τους, για να πληρώσουν συνδρομή στο Συνδικάτο. Κάποιοι από αυτούς ξεκίνησαν νωρίτερα, ταξιδεύοντας από τους διπλανούς νομούς. Μερικοί, περιμένοντας, διαβάζουν το καταστατικό του Συνδικάτου που είναι τυπωμένο δίπλα στην ταμία.

Μια οποιαδήποτε άλλη Κυριακή, οι εργαζόμενοι αυτοί θα ξεκουράζονταν, θα περνούσαν χρόνο με τις οικογένειές τους. Εκείνη την Κυριακή, όμως, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Κεντρικής Μακεδονίας πραγματοποίησε Γενική Συνέλευση, στην οποία και αποφάσισε τη διεξαγωγή των πρώτων του εκλογών για την ανάδειξη Διοικητικού Συμβουλίου. Οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 13 και 14 Οκτώβρη.

Ο πρόεδρος της προσωρινής διοίκησης του κλαδικού Συνδικάτου, Παναγιώτης Κολογκούνης, πήρε πρώτος το λόγο και ευχήθηκε στους εργαζόμενους καλή αρχή στο νέο ξεκίνημα: «Η σημερινή μέρα μπορεί να σηματοδοτήσει μια μεγάλη στροφή στον αγώνα για τα δικαιώματα των μεταλλεργατών! Να δώσει δύναμη και ελπίδα σε όλους εμάς που βρισκόμαστε εδώ μέσα και έχουμε τη διάθεση να αγωνιστούμε, αλλά και σε πολλούς άλλους συναδέλφους που δεν είναι σήμερα εδώ και αισθάνονται ακόμα μόνοι, αδυνατούν μπροστά στην τρομοκρατία της εργοδοσίας».

Η πρόσφατη ίδρυση του νέου κλαδικού Συνδικάτου αποτελεί σημαντικό σταθμό στην πορεία οργάνωσης των αγώνων των μεταλλεργατών της Κεντρικής Μακεδονίας.

Γεννήθηκε σε μια περίοδο κλιμάκωσης της επιθετικότητας της εργοδοσίας, μέσα από τις πρόσφατες αγωνιστικές κινητοποιήσεις και την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων στον κλάδο, όπως και την προετοιμασία των δύο απεργιακών μαχών.

Το Συνδικάτο φιλοδοξεί να συσπειρώσει τους χιλιάδες εργαζόμενους ενός κλάδου όπου μονοπώλια όχι μόνο άντεξαν στην κρίση, αλλά σήμερα γιγαντώνουν κιόλας τα κέρδη τους. Χαρακτηριστικά, μόνο οι εξαγωγές της ελληνικής βιομηχανίας αλουμινίου από 600 εκατ. ευρώ το 2009 τριπλασιάστηκαν στα 1,9 δισ. ευρώ το 2018, με σταθερή αύξηση κάθε χρόνο.

«Είναι αναμφισβήτητο γεγονός», τόνισε ο Π. Κολογκούνης, πως με όλες τις κυβερνήσεις, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, «εγχώρια και διεθνή μονοπώλια στον κλάδο του Μετάλλου κέρδισαν αμύθητα πλούτη, ακόμα και κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης».

Σε μεγάλες εταιρείες, όπως η «ΣΙΔΕΝΟΡ», η «Kleemann» και η «Pyramis», αλλά και σε μικρότερες, οι μισθοί τα χρόνια της κρίσης δέχτηκαν μειώσεις που σε περιπτώσεις έφτασαν μέχρι και το 30%. Χιλιάδες μεταλλεργάτες και στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας έμειναν άνεργοι, αποχώρησαν με «εθελούσια» ή συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα, όπως πρόσφατα στην περίπτωση της «Kleemann» και της «Alumil».

Η απληρωσιά, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δεκάωρη και δωδεκάωρη δουλειά είναι προβλήματα που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε πολλά εργοστάσια, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον όμιλο «Alumil», ο οποίος έχει πάγια πρακτική να απολύει εκ περιτροπής, ανάλογα με τα σκαμπανεβάσματα των παραγγελιών.

Στην ΕΛΒΟ, η παραγωγική αδράνεια που επικράτησε τα τελευταία χρόνια και αφήνει μέχρι και σήμερα αναξιοποίητη την υποδομή, απαξιώνοντας την τεχνογνωσία που υπάρχει, έστρωσε το έδαφος για το κλείσιμό της ή για την πλήρη ή μερική ιδιωτικοποίησή της.

Η επίθεση του κεφαλαίου δεν σταματά εκεί. «Ολα αυτά τα χρόνια πληρώσαμε με αίμα την προσπάθεια των καπιταλιστών να βγουν από την κρίση διασφαλίζοντας τα κέρδη τους», συνέχισε ο πρόεδρος του Συνδικάτου, αναφέροντας τα συνεχόμενα εγκλήματα που συμβαίνουν στους χώρους εργασίας, δεκάδες μικρά ή σοβαρότερα «ατυχήματα» που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, καθώς πνίγονται υπό το φόβο της απόλυσης. «Αποτελεί πολυτέλεια για τους καπιταλιστές και το κράτος τους η υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς», πρόσθεσε και θύμισε στους συναδέλφους του το τραγικό θανατηφόρο δυστύχημα στην EKME το Γενάρη και τα δύο εργατικά «ατυχήματα» τον Απρίλη, την ίδια μέρα, στην ίδια βάρδια, στη «ΣΙΔΕΝΟΡ».

Αναφερόμενος στο πολυνομοσχέδιο - σκούπα της κυβέρνησης, τόνισε ότι τσακίζει τις κλαδικές συμβάσεις, με τις εξαιρέσεις και με την υπερίσχυση των τοπικών κλαδικών συμβάσεων έναντι των εθνικών, ενώ στοχεύει στο να δημιουργήσει εργασιακούς χώρους «αποστειρωμένους από συλλογική δράση, δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα».

Και πρόσθεσε:

«Το κύριο είναι ότι επιβάλλοντας στους εργαζόμενους ψηφοφορίες μακριά από οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία, επιχειρούν να διευκολύνουν τον έλεγχό τους απευθείας από την εργοδοσία και τους ανθρώπους της, να υποσκάψουν τον ίδιο τον πυρήνα της συλλογικής δράσης ενός συνδικάτου, τη ζωντανή συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων στις δημοκρατικές λειτουργίες του, όπως είναι η Γενική Συνέλευση.

Μετά από 10 χρόνια κρίσης και τριών μνημονίων που σαν οδοστρωτήρας πέρασαν πάνω από τις ζωές μας και μας ανάγκασαν να πληρώσουμε την κρίση τους, έρχονται τώρα να μας χρεώσουν εκ νέου την ανάπτυξή τους. Γι' αυτό θέλουν να τελειώνουν μια και καλή με οποιαδήποτε οργανωμένη φωνή αμφισβήτησης και σύγκρουσης μέσα στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς».

Ηδη στα πρώτα του βήματα το νέο κλαδικό Συνδικάτο έχει κατορθώσει δύο επιτυχίες. Μετά από παρέμβασή του, πέτυχε την ανάκληση δύο απολύσεων. Μία στην «Kleemann», όπου η εργοδοσία, προσπαθώντας να κόψει κάθε φωνή διαμαρτυρίας και αντίστασης σε μια σειρά από μέτρα που παίρνει απέναντι στους εργαζόμενους, συμπεριλαμβανομένων και απολύσεων, προσπάθησε να απολύσει πρωτοπόρο εργαζόμενο, και μία σε επιχείρηση βουλκανιζατέρ στη Θεσσαλονίκη, όπου η εργοδοσία προσπάθησε εκδικητικά να απολύσει εργαζόμενο για τη συμμετοχή του στην τελευταία απεργία.

Από την άλλη, η πλειοψηφία του ΔΣ του κλαδικού Σωματείου Μετάλλου Μακεδονίας - Θράκης (η οποία πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ), όπως ανέφερε ο Π. Κολογκούνης, όλα αυτά τα χρόνια που κλιμακώθηκε η επίθεση της εργοδοσίας και των κομμάτων της είτε ήταν απροκάλυπτα η φωνή της εργοδοσίας μέσα στο εργατικό κίνημα, είτε έλαμψε διά της απουσίας της.

Οπως σημείωσε χαρακτηριστικά, «βρίσκονται συνειδητά μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, σταθερά απόντες από τα μεγάλα προβλήματα και τις κινητοποιήσεις. Απόντες ήταν και από τον πρόσφατο 2μηνο αγώνα στη "ΣΙΔΕΝΟΡ". Είναι οι ίδιοι που τα προηγούμενα χρόνια παρότρυναν συναδέλφους και τα σωματεία τους να δεχτούν μειώσεις "για να μην κλείσει η επιχείρηση", όπως στη "ΣΙΔΕΝΟΡ", και στη "Hellenic Steel" αρνούνταν να γράψουν συναδέλφους στο σωματείο, με διάφορες προφάσεις».

Η σημασία της ίδρυσης του Συνδικάτου και η ανάγκη ολόπλευρης ενίσχυσής του υπογραμμίστηκαν και από τις υπόλοιπες τοποθετήσεις στη συνέλευση.

Ο Κ., αναφερόμενος στα παραπάνω κατά την παρέμβασή του, τόνισε πως αποδεικνύεται στην πράξη η αναγκαιότητα ύπαρξης του Συνδικάτου, του οποίου η συγκρότηση και διεύρυνση με ολοένα και περισσότερα μέλη αλλά και ο ταξικός, αγωνιστικός του προσανατολισμός θα δώσουν μια ηχηρή απάντηση στη σαπίλα της συνδικαλιστικής μαφίας που λυμαίνεται τη ΓΣΕΕ, στις δυνάμεις του εργατοπατερισμού που ελέγχουν το ΕΚΘ και την Ομοσπονδία του κλάδου και όλα τα προηγούμενα χρόνια έβαζαν πλάτη για να περάσουν όλα τα αντεργατικά μέτρα.

«Αυτά τώρα θα κοπούνε!», είπε στη συνέχεια ο Β., εκφράζοντας την βεβαιότητά του πως το νέο Συνδικάτο θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης και θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να αποτελέσει πραγματικό στήριγμα των εργαζομένων. Πρόσθεσε ακόμα πως πρέπει το Συνδικάτο να αγκαλιάσει και να στηρίξει ιδιαίτερα τους νέους εργαζόμενους, που δεν έχουν πείρα από τη ζωντανή λειτουργία των σωματείων. «Θα πρέπει να μάθουμε», είπε, «αυτήν την πείρα πρέπει να την προφυλάξουμε, καθώς θα χρειαστεί αύριο να την κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας».

Ο Γ. συμπλήρωσε πως «έχουμε λάβει ήδη μηνύματα πως η ίδρυση του Συνδικάτου έχει δώσει ξανά την ελπίδα σε εργαζόμενους και έχει βοηθήσει στο να σπάσει η αντίληψη ότι η εργοδοσία είναι παντοδύναμη».

Στις τοποθετήσεις τους στη συνέλευση, τα μέλη του Συνδικάτου συμφώνησαν συνολικά στην ανάγκη το κάλεσμα μπροστά στις εκλογές να φτάσει σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες που εργάζονται στον κλάδο, ώστε να οργανωθούν και να δώσουν με τη συμμετοχή τους ζωντάνια και δύναμη στο Συνδικάτο.

Τέλος, η Γενική Συνέλευση ψήφισε ομόφωνα τα διαδικαστικά των επερχόμενων εκλογών και ενέκρινε το κάλεσμα πάλης της προσωρινής διοίκησης για:

-- Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με σύγχρονους όρους δουλειάς, αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, διεύρυνση των κοινωνικών παροχών, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

-- Ενα εργατικό κίνημα μαζικό, δημοκρατικό και ζωντανό, που θα παλεύει για την ταξική ενότητα και τα συμφέροντα των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς, ανεξάρτητα από την κομματική ή πολιτική ταυτότητα του κάθε συναδέλφου.

-- Την πραγματική ανασύνταξη του εργατικού κινήματος που θα αμφισβητεί το κεφάλαιο και την εξουσία του.