Eurokinissi

Ενα κόμμα, όπως λένε, ικανό «να αποκτήσει οργανικές σχέσεις με την ελληνική κοινωνία, τους θεσμούς της, τους φορείς εκπροσώπησής της. Στην αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα, στους επιστημονικούς συλλόγους, αλλά και στα διαρκώς μετασχηματιζόμενα κινήματα των εργαζομένων, της νεολαίας, στα κινήματα υπεράσπισης των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος», «αναβαπτίζοντας» δηλαδή τη δυνατότητά του να χειραγωγεί εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, με τη δημιουργία και των ανάλογων μηχανισμών και «ερεισμάτων», ώστε πιο αποτελεσματικά να υπηρετεί την πολιτική του κεφαλαίου και από κυβερνητικές θέσεις στο μέλλον.

Στο ζήτημα αυτό άλλωστε αφορά και η συζήτηση στο εσωτερικό του περί «ΠΑΣΟΚοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ ή «κινδύνου εσωστρέφειας», με αφορμή τα σταθερά «ανοίγματα» στο χώρο του ΚΙΝΑΛ, όσο και την ενσωμάτωση και την ανάθεση αυξημένων καθηκόντων και ρόλων στα σχήματα και τους παράγοντες που συνθέτουν τη λεγόμενη «Προοδευτική Συμμαχία», τα «δοκιμασμένα» ως επί το πλείστον στελέχη της παλιάς και φθαρμένης σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ.

Το νέο «προοδευτικό στίγμα» προτάσσει τα ζητήματα της «Πράσινης ανάπτυξης» και του λεγόμενου «πράσινου new deal», την «υπεράσπιση των αξιών της ΕΕ», την αποθέωση του κοσμοπολιτισμού. Αυτό θα είναι και το περιεχόμενο της πολιτικής καμπάνιας με συγκεντρώσεις μπροστά στο τακτικό συνέδριο του επόμενου έτους. Το «στίγμα» αυτό θα δώσει και η πολιτική διακήρυξη που αναμένεται να παρουσιαστεί την Κυριακή στο κλείσιμο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ απ' τον Αλ. Τσίπρα, όσο και η ΚΠΕ του κόμματος που ολοκληρώνεται το Σάββατο.

Τα πρώτα δείγματα γραφής από τις θέσεις της «υπεύθυνης» - για τα συμφέροντα του κεφαλαίου - αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ φανερώνουν τη συνέχεια της πολιτικής του από τη ΝΔ, αφού και ο ίδιος ομολογεί ότι η σημερινή κυβέρνηση «έρχεται στα λόγια του» σε ό,τι αφορά μια γκάμα θεμάτων: Από τη δημοσιονομική πολιτική και τους στόχους των πλεονασμάτων, που αφορούν τον «δημοσιονομικό χώρο» για τη στήριξη του κεφαλαίου, μέχρι τα σχέδια για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στα Βαλκάνια, στην οποία πρωτοστάτησε ως κυβέρνηση, μεταξύ άλλων και με τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, την υλοποίηση της οποίας η ΝΔ δεσμεύεται τώρα ότι θα «ελέγχει αυστηρά».

Χαρακτηριστικά εξάλλου ήταν όσα είπε μέσα στη βδομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, επιστρατεύοντας ακόμα και τα ίδια λόγια που χρησιμοποίησε κάποτε η ΝΔ από τη θέση της αντιπολίτευσης, μιλώντας για «απροετοίμαστο» ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, την ώρα που η ΝΔ «τρέχει» στο δρόμο της βαθύτερης εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια που του άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ, ετοιμάζεται να βάλει τις υπογραφές στην κατάπτυστη Συμφωνία για τις βάσεις, στο πλαίσιο και του δεύτερου γύρου του «Στρατηγικού Διαλόγου» που ξεκίνησε επί των ημερών του, ενώ πιάνει και το νήμα από εκεί που το άφησαν οι ίδιοι σε ό,τι αφορά τα σχέδια συνδιαχείρισης σε Αιγαίο και Κύπρο.

Αποκαλυπτικές ως προς αυτό ήταν και οι φιλοφρονήσεις που αντάλλαξαν πρώην και νυν ΥΠΕΞ, Κατρούγκαλος και Δένδιας, στην πρόσφατη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών της Βουλής, όπου έγινε ενημέρωση για τις «προτεραιότητες» της ΝΔ στην εξωτερική πολιτική.

Την ίδια ώρα, βέβαια, που στηρίζει στρατηγικά την πολιτική που υπηρετεί η ΝΔ, δεν έχει πρόβλημα να εμφανίζεται αντίθετος σε ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου της ΝΔ επικεντρώνοντας στα θέματα των Συλλογικών Συμβάσεων, «ξεχνώντας» ότι τα συμπεράσματα της διορισμένης από τον ΣΥΡΙΖΑ «επιτροπής εμπειρογνωμόνων» για τα Εργασιακά επικαλείται σήμερα η ΝΔ για να προωθήσει τις εξαιρέσεις των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών Συμβάσεων. Ενώ βέβαια κάνει «γαργάρα» τα ζητήματα της επίθεσης στο συνδικαλιστικό κίνημα, που αποτελούν συνέχεια των αντιαπεργιακών ρυθμίσεων Αχτσιόγλου.

Με τα παραπάνω, όσο και με τον «αέρα» του κύριου και δοκιμασμένου στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής φορέα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα εμφανίστηκε ο Αλ. Τσίπρας στις δύο μετεκλογικές του ευρωπαϊκές περιοδείες, στο γνωστό - από την εποχή ακόμα που κατά την Γερμανίδα καγκελάριο «το παιδί μάθαινε γρήγορα» - «δρομολόγιο», για να ανανεώσει τα διαπιστευτήριά του σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και «θεσμούς».

Η πρώτη ήταν στο Φόρουμ του ιδρύματος Ambrosetti, στα γνώριμα λημέρια της λίμνης Κόμο, όπου μίλησε όντας ομοτράπεζος αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, της Χίλαρι Κλίντον, κορυφαίων εκπροσώπων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, υπουργών, επιχειρηματιών κ.λπ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε στο τραπέζι για τον «μετασχηματισμό της Ευρώπης», μαζί με τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών, Μπρούνο Λε Μερ, τους πρώην πρωθυπουργούς της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα και Μάριο Μόντι, τον πρώην πρόεδρο της Κομισιόν Μάριο Πρόντι, και τον Γκερτ Βίλντερς, αρχηγό του ολλανδικού ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας.

Στην ομιλία του ανέπτυξε το νέο αφήγημα που λανσάρει η σοσιαλδημοκρατία για «προοδευτικές» δήθεν πολιτικές που μπορεί να τις υπηρετήσει ένα «ευρωπαϊκό μέτωπο από τα αριστερά της Αριστεράς μέχρι το προοδευτικό Κέντρο», σε ζητήματα όπως το Προσφυγικό, η οικονομία, η ασφάλεια, αλλά και οι «πράσινες» μπίζνες, που τα αστικά κόμματα, ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ, φέρνουν σιγά σιγά στην κορυφή της «ατζέντας».

Καταθέτοντας εκ νέου τα διαπιστευτήριά του τόνισε πως «πριν από πέντε χρόνια που είχα ξαναβρεθεί στο Κόμο, πολλοί πίστευαν ότι ο κίνδυνος για την Ευρώπη προέρχεται από την Αριστερά, αλλά αποδείχθηκε ότι προέρχεται από τη Δεξιά. Από την ακροδεξιά των Σαλβίνι και Λεπέν, τον εθνικό απομονωτισμό του Μπόρις Τζόνσον αλλά και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας».

Ζήτησε την «εξεύρεση εναλλακτικών πολιτικών, που βασίζονται σε γενναίες, προοδευτικές και ευρωπαϊκές λύσεις», για λογαριασμό του κεφαλαίου, και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις για το «προοδευτικό» περιεχόμενο της πρότασης αυτής, ξεκαθάρισε ότι «η Ελλάδα κινήθηκε σε αυτήν την κατεύθυνση όταν απέρριψε το Grexit», όταν «πάλεψε για συμφωνία με την Τουρκία», εγκλωβίζοντας μετανάστες και πρόσφυγες κάτω από άθλιες συνθήκες στα νησιά, και όταν τάχα «απέναντι στον εθνικισμό» επικύρωσε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών. Αλλά και «κάνοντας σημαντικά βήματα και για την επίλυση του Κυπριακού», ζητώντας μεταξύ άλλων «πιο δυναμική ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική... ειδικά στη γειτονιά της».

Ακολούθησε η Ρώμη όπου συναντήθηκε με τον Πάπα, ενώ βρέθηκε προσκαλεσμένος στο φεστιβάλ του κόμματος Articolo Uno και μίλησε ξανά για «ένα νέο προοδευτικό μέτωπο για την Ευρώπη», με κορμό, όπως είπε, «την Αριστερά, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους», προβάλλοντάς το στο ευρωενωσιακό κεφάλαιο ως τη μόνη λύση, ικανή να δώσει απαντήσεις στα προτάγματά του χειραγωγώντας ταυτόχρονα τους λαούς.