Παντελής Θαλασσινός: Δεν έχω λείψει από κανένα Φεστιβάλ. Οσα χρόνια τραγουδάω ήμουν στα Φεστιβάλ και όσα χρόνια δεν τραγούδαγα, από το Περιστέρι μέχρι τώρα, ήμουν σαν φίλος της ΚΝΕ. Είναι το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός της χώρας και με χαρά έρχομαι και με χαρά έρχονται όλοι οι φίλοι εδώ και ακούνε τα προγράμματα.

Διονύσης Τσακνής: Είμαι πολύ χαρούμενος, ταυτόχρονα και συγκινημένος, που επέστρεψα εκεί που ανήκα. Επέστρεψα στο 1975, που σαν μέλος της ΚΝΕ ήμουν στο 1ο Φεστιβάλ και την παραμονή ο αέρας έριξε όλα τα ταμπλό που είχαμε στήσει... Επέστρεψα στο '92, στην ανασυγκρότηση, όπου μαζί με τον Λαυρέντη ήμασταν ίσως οι μόνοι καλλιτέχνες που συμμετείχαμε και νιώθω μεγάλη χαρά που σήμερα ξανάρχομαι, ενώνω τη φωνή μου με τη φωνή της Κομμουνιστικής Νεολαίας και με τους συναδέλφους μου για όλα αυτά που εκείνη πιστεύει και αγωνίζεται.

Γρηγόρης Βαλτινός: Χαίρομαι πάρα πολύ γι' αυτές τις γιορτές που γίνονται καθημερινά (...) με πολύ σημαντικά και ουσιαστικά αφιερώματα, με σπουδαία μουσική, με σπουδαία ποίηση. Είναι πολύ σημαντικό ένα λαϊκό γλέντι να περιέχει τέτοια ποιότητα. Και το Φεστιβάλ, αυτό το έχει - πάντα το είχε.

Γιάννης Στάνκογλου: 45 χρόνια Φεστιβάλ της ΚΝΕ, έχουν περάσει καλλιτέχνες απίστευτοι, είτε τραγουδιστές, είτε ηθοποιοί, έχουν δώσει το «παρών» και είναι μεγάλη τιμή που μπορώ φέτος να δώσω κι εγώ το «παρών» εδώ, και μάλιστα μέσα από το πρίσμα του Γκαρθία Λόρκα.

Φωτεινή Βελεσιώτου: Νομίζω ότι το Φεστιβάλ είναι ένας θεσμός και οι αγώνες που θα χρειαστούν είναι μεγάλοι γιατί τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Ευχαριστούμε και ό,τι μπορούμε κάνουμε για να δυναμώσει αυτό το Φεστιβάλ.

Γιώτα Βέη: Θαυμάζω αυτά τα παιδιά (της ΚΝΕ) και αξίζει να τα στηρίζει κανείς με όποιο τρόπο μπορεί. Εγώ μπορώ να τραγουδάω γι' αυτά. Κάθε χρόνο λέω «καλά θα είναι η τελευταία φορά» και δεν είναι ποτέ η τελευταία. Γιατί πώς να πει κανείς ότι θα είναι η τελευταία, όταν βλέπει να προοδεύει η νεολαία, να δίνει δείγματα πάντα προς το καλύτερο και να δίνει το έναυσμα και προς τους άλλους γύρω να πράττουν τα ίδια. Γιατί εδώ υπάρχει αισθητική, υπάρχει ηθική, υπάρχει ιδεολογία τέτοια που τον άνθρωπο τον ανεβάζει. Και δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί, όσο κι αν μεγαλώνει, όμως είναι ένας «πειρασμός» το Φεστιβάλ... και το βλέπουμε κάθε χρόνο να είναι και πιο πλούσιο σε κόσμο, σε έκφραση, σε εκδηλώσεις κι αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό.

Πέννυ Μπαλτατζή: Ακολουθώ το Φεστιβάλ από τότε που ήμουν πολύ - πολύ μικρή, με τις πορείες και με όλα αυτά τα ωραία πράγματα (...) Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έρθει η στιγμή που θα είμαι μέρος αυτού. Θαύμαζα πάντα όλους τους καλλιτέχνες - μου φαινόταν πάντα ο τρόπος πολύ όμορφος μέσα από ένα πολιτικό κίνημα να επικοινωνήσεις τον πολιτισμό και τη μουσική και πραγματικά είμαι πάρα πολύ χαρούμενη.

Φοίβος Δεληβοριάς: Το καλοκαίρι του 1990, σε εκδήλωση του Φεστιβάλ στην Γκράβα, «άνοιξα» τους αδελφούς Κατσιμίχα. Εχω παίξει στο ενδιάμεσο φυσικά, έχω ξαναεμφανιστεί, αλλά τώρα επειδή κλείνουμε 30 χρόνια από εκείνη την πρώτη εμφάνιση στον Περισσό, έχω έρθει με μια συγκίνηση. Θέλω μέσα στο μυαλό μου να κάνω συγκρίσεις του κόσμου τότε με τον κόσμο τώρα και όλα αυτά που ζήσαμε.

«Kollektiva»: Οπως πολλά χρόνια τώρα, για άλλη μια φορά εδώ στο 45ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», μαζί με τη νεολαία που αγωνίζεται, δίπλα στην εργατική τάξη, να φέρουμε ένα βήμα πιο κοντά τον κόσμο που θέλουμε και τον κόσμο που ονειρευόμαστε.

«Sober on tuxedos»: Χαιρόμαστε πάρα πολύ που είμαστε εδώ, χαιρετίζουμε τους αγώνες του ΚΚΕ και βρισκόμαστε πάντα δίπλα στην ΚΝΕ όποτε αυτή μας καλέσει και όποτε μας χρειαστεί.