Ωστόσο, όπως ανέδειξε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, με τα μέτρα που περιέχονται στην ΠΝΠ, συν αυτά που προστέθηκαν με το νομοσχέδιο, αντί για την πραγματική ανακούφιση των πληγέντων, διαχέονται οι ευθύνες που έχει το κράτος, σε ιδιωτικές αστικές εταιρείες και σε επαγγελματικούς φορείς. Πυρήνας του νομοσχεδίου είναι ότι όλος ο σχεδιασμός και η ανάπλαση της περιοχής ανατίθενται σε μία αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, η οποία επιπρόσθετα θα είναι αυτή που θα διαχειριστεί τα ποσά που βρίσκονται στον Ειδικό Λογαριασμό Αποκατάστασης των Πληγέντων, αφού οι πόροι της θα προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από αυτόν τον Λογαριασμό.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κ. Χατζηδάκης, είπε για το νομοσχέδιο και την εταιρεία ότι «δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για την ταχεία ανάπλαση και αποκατάσταση των περιοχών σε σωστές βάσεις», ενώ ο εισηγητής της ΝΔ Ν. Ταγαράς χαρακτήρισε πιλοτικό το «μοντέλο» αποκατάστασης από τέτοιες καταστροφές που προβάλλεται από το νομοσχέδιο. Το κυβερνητικό νομοθέτημα υπερψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση και ΜεΡΑ25.

Το ΚΚΕ ψήφισε «παρών» στο νομοσχέδιο και αυτό γιατί, όπως ξεκαθάρισε ο ειδικός αγορητής του Κόμματος Γιάννης Γκιόκας, περιέχονται οι διατάξεις που αφορούν την προστασία και κάλυψη των εγκαυματιών και κάποιες παρατάσεις όσον αφορά την υποβολή αιτήσεων, διαφορετικά θα καταψήφιζε.

Οπως εξήγησε καταρχήν, η επίλυση των προβλημάτων στην περιοχή είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και αυτό αφορά την αποζημίωση στο 100% των κατοίκων, επισκευές και ανακατασκευές των κατοικιών, την επίλυση του δασικού προβλήματος, την απορρύπανση από βλαβερά υλικά όπως ο αμίαντος, την ικανοποίηση συνολικά των αιτημάτων των κατοίκων όπως η δημιουργία δημόσιου νοσοκομείου Ανατ. Αττικής, σχεδιασμό και υλοποίηση αναγκαίων έργων και υποδομών που να προστατεύουν και να διευκολύνουν τη ζωή των κατοίκων.

Αντί αυτών, έρχεται η κυβέρνηση και με το νομοσχέδιο ανοίγει το δρόμο για τη μετάθεση ευθυνών του κράτους για το σχεδιασμό και την ανάπλαση περιοχών μετά από τέτοιες καταστροφές σε αστικές εταιρείες, στην προκειμένη περίπτωση στην αμφιλεγόμενη ως προς τον σκοπό, τον τρόπο λειτουργίας και αρμοδιότητες εταιρεία «Μάτι Ξανά», είτε στο ΤΕΕ σε ό,τι αφορά τον ειδικό χωροταξικό σχεδιασμό.

Οπως τόνισε ο Γ. Γκιόκας, «ο λόγος που επικαλέστηκε η κυβέρνηση γι' αυτές τις ρυθμίσεις ήταν η ανάγκη επιτάχυνσης των διαδικασιών για την επίλυση των προβλημάτων. Εδώ, όμως, πρέπει να απαντηθεί το εξής ερώτημα που αφορά και το Μάτι, όμως είναι ένα ερώτημα γενικότερο. Οι καθυστερήσεις που διαχρονικά υπάρχουν και οι ελλείψεις στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών, στην πρόληψή τους, στην επίλυση κρίσιμων προβλημάτων, όπως το να υπάρχουν πόλεις με σύγχρονα σχέδια, με αντιπλημμυρικά έργα, ασφαλείς για όσους είναι εκεί, με σύγχρονες υποδομές, είναι ένα ζήτημα διαδικαστικό, τεχνικό, είναι κάτι αντικειμενικό, με το οποίο πρέπει να μάθουμε να ζούμε; Και αν είναι έτσι, πώς εξηγείται το γεγονός ότι όταν πρόκειται για άλλα έργα, μεγάλα, να υπάρχει και ταχύτητα και αποτελεσματικότητα του κράτους, ενώ όταν πρόκειται για έργα και υποδομές που έχει ανάγκη ο λαός, εκεί να εμφανίζονται πάντα, μα, πάντα, όλες οι καθυστερήσεις και όλα τα εμπόδια;».

Εφερε μάλιστα ως παράδειγμα το Ελληνικό και τις Σκουριές, όπου οι πράξεις της διοίκησης βγήκαν πολύ γρήγορα, αλλά και την «Αττική Οδό» όπου σχεδιάστηκε, χωροθετήθηκε, έγιναν οι απαλλοτριώσεις και εκτελέστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Αντίθετα, 20 χρόνια μετά το σεισμό του 1999, δεν έχουν γίνει οι στοιχειώδεις έλεγχοι αντισεισμικής ικανότητας σε δημόσια κτίρια και σε κτίρια κοινωφελούς χρήσης ή σχολεία παραμένουν ακατάλληλα μετά τον τελευταίο σεισμό του Ιούλη.

Επισήμανε ότι η ταχύτητα στην επίλυση των προβλημάτων των κατοίκων είναι ζήτημα πολιτικό, «γιατί η επίλυση αυτών των προβλημάτων, από όλες τις κυβερνήσεις, θυσιάζεται πάντα στο βωμό των πλεονασμάτων και στο βωμό των προτεραιοτήτων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για έργα, υποδομές, χωροταξικά σχέδια κ.ο.κ.».