Ανθρωποι όλων των ηλικιών αντάμωσαν την Παρασκευή και το Σάββατο στο Πάρκο του Λιμενικού, στις διήμερες εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ στην Καλαμάτα.

Στο χώρο ξεχώριζε η έκθεση αρχειακού υλικού που ήταν αφιερωμένη στα 75 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης, αλλά και το περίπτερο του Πολυχώρου Δημιουργίας της ΚΝΕ «Μικρόβιο» - Γιώργος Βουβαλέας, ενώ την πρώτη μέρα έγινε και συζήτηση για την πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών.

Η σκηνή του Φεστιβάλ τις δυο μέρες φιλοξένησε τους: Νατάσσα Μποφίλιου, Λάκη Παπαδόπουλο, Γιάννη Γιοκαρίνη, Νίκο Ζιώγαλα, Μανώλη Φάμελλο, Νίκο Λειβαδίτη, Ελένη Περτσελάκη, Κώστα Φωτόπουλο, Θανάση Στεργίου, Παναγιώτη Καντζιλιέρη, Δημήτρη Καντζιλιέρη, Μαρία Μαυροειδέα, Πηνελόπη Κοκορόγιαννη καθώς και νεανικά συγκροτήματα.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Ο δικός μας ρεαλισμός είναι ο ρεαλισμός των σύγχρονων αναγκών που μπορούν να ικανοποιηθούν.

Γιατί σήμερα, όχι αύριο, υπάρχουν οι δυνατότητες για να ζήσουμε πολύ καλύτερα. Τις δημιουργούν συνεχώς οι εργαζόμενοι με τη δουλειά τους, η επιστήμη, η τεχνολογία τις διευρύνει. Ομως στη σημερινή κοινωνία άλλοι παράγουν και άλλοι τα "χαίρονται" αποφασίζοντας τους στόχους και την οργάνωση της παραγωγής, γιατί κρατούν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της εποχής. Να απαλλαγεί η κοινωνία από το βραχνά, τον παρασιτισμό, την καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Ας σκεφτούμε τις δυνατότητες ανόδου της παραγωγικότητας της εργασίας που μπορεί να διασφαλίσει το σημερινό επίπεδο αυτοματοποίησης, τα πιο αποτελεσματικά ρομποτικά συστήματα, η 3D εκτύπωση, η πιο αποτελεσματική διασύνδεση ανάμεσα στις παραγωγικές μονάδες. Ολα αυτά υπογραμμίζουν ότι έχουν αυξηθεί αντικειμενικά οι δυνατότητες να περάσουμε σε έναν ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου η παραγωγή και η κατανομή των προϊόντων θα γίνονται με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι το κέρδος των καπιταλιστών. Σήμερα, που αυτές οι δυνατότητες βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου, μεταφράζονται σε νέα βάσανα για τους εργαζόμενους, μεταφράζονται σε απολύσεις, εντατικοποίηση όσων δουλεύουν».

Αναφέρθηκε ακόμα στο θέμα της «ανάπτυξης», σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Η περιβόητη "ανάπτυξη", στο όνομα της οποίας δικαιολογούν την πολιτική ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, απαιτεί νέες θυσίες για τους εργαζόμενους, φτηνή εργατική δύναμη και απόλυτη ελευθερία δράσης στο μεγάλο κεφάλαιο για τις επενδύσεις του.

Δεν υπάρχει "ανάπτυξη για όλους", όπως διαφημίζει και σήμερα ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ, "τρέχοντας" την υλοποίηση των σχεδιασμών και των απαιτήσεων βιομηχάνων, εφοπλιστών, μεγαλεμπόρων, της ΕΕ. Ούτε "δίκαιη" μπορεί να είναι, όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, που έστρωσε το έδαφος πάνω στο οποίο τρέχει η νέα κυβέρνηση.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι τα κέρδη δεν πέφτουν απ' τον ουρανό και οι όμιλοι δεν επενδύουν "για την ψυχή της μάνας τους". (...)

Η επιτάχυνση της "απελευθέρωσης" της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ωφελεί ελάχιστους ομίλους, ενώ στηρίζεται σε νέα επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών, απολύσεις και μειώσεις μισθών, μείωση της αξιοποίησης εγχώριων ενεργειακών πηγών, παραπέρα πίεση σε αυτούς που πνίγηκαν στα χρέη στη διάρκεια της κρίσης. (...)

Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης και στον αγροτικό τομέα είναι αμείλικτος! Εφαρμογή της ΚΑΠ σαν "Ευαγγέλιο". Επιτάχυνση του στόχου για συγκέντρωση γης και παραγωγής. Γι' αυτό γίνεται η ζωή των μικρομεσαίων αγροτών αβίωτη. Γι' αυτό τους υποχρεώνουν να πληρώνουν πετρέλαιο σε πολλαπλάσια τιμή σε σχέση με τους εφοπλιστές, γι' αυτό το 60% των αγροτών στην Πελοπόννησο που χρωστάει ασφαλιστικές εισφορές, είναι ενταγμένοι στο Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ), ένα βήμα πριν τους πλειστηριασμούς, γι' αυτό χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, με τα χωράφια τους να είναι ουσιαστικά ιδιοκτησία των τραπεζών.

Είναι χιλιάδες τα παραδείγματα που θέτουν το ίδιο ερώτημα. Ανάπτυξη από ποιον για ποιον. Που αποδεικνύουν ότι η ανάκαμψη των κερδών προϋποθέτει συνεχείς θυσίες για το λαό. Αλλά αυτό δεν είναι μονόδρομος όσο και αν προσπαθούν να το παρουσιάσουν έτσι».

Κλείνοντας την ομιλία του, τόνισε επίσης: «Δεν υποτιμάμε τις δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας, ότι αντιμετωπίζουμε έναν πολύ αρνητικό συσχετισμό δύναμης, στην Ελλάδα, στην περιοχή μας, διεθνώς. Ξέρουμε καλά ότι πάμε κόντρα στο ρεύμα, αλλά προχωράμε με σχέδιο και πυξίδα, στη βάση της ίδιας της δυνατότητας της εποχής μας να υπάρξει οριστική φιλολαϊκή διέξοδος, για να γίνει ο λαός ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, για να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία της και να επιλύσει χρόνια προβλήματα που συσσωρεύει ο καπιταλισμός σε όλα τα λαϊκά στρώματα».