Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται το Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2019 από τη μεγάλη καταστροφή. Από εκείνη τη μέρα, που αποκαλύφθηκε με τραγικό τρόπο πως μπροστά στο κέρδος οι καπιταλιστές δεν διστάζουν να θυσιάσουν και ανθρώπινες ζωές, σε εργοστάσια και πολυκατοικίες με τραγικές κατασκευαστικές ελλείψεις. Μέσα από τα συντρίμμια ξεπηδούν οι τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων που κάνουν τα στραβά μάτια, νομιμοποιούν και στηρίζουν αυτό το προδιαγεγραμένο έγκλημα...

Ο σεισμός χαρακτηρίστηκε επιφανειακός, με εστιακό βάθος από 9 έως 14 χιλιόμετρα και το επίκεντρό του ήταν μόλις 18 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το κέντρο της Αθήνας, στους πρόποδες της Πάρνηθας.

Οι περιοχές που κυρίως χτυπήθηκαν ανήκουν στο λεγόμενο ημικύκλιο της Πάρνηθας, δηλαδή ήταν η Μεταμόρφωση, το Μενίδι, η Ν. Φιλαδέλφεια, η Ν. Ιωνία, οι Θρακομακεδόνες, τα Ανω Λιόσια, η Ν. Ερυθραία, η Κ. Κηφισιά, το Μαρούσι, το Τατόι και λιγότερο η Πετρούπολη και ο Ασπρόπυργος.

Στο εργοστάσιο της «Ρικομέξ» η απόλυτη φρίκη: Κατέρρευσε καταπλακώνοντας δεκάδες εργαζόμενους.

Σαν χάρτινος πύργος έπεσε το κτίριο της εταιρείας «Φουρλής», που στέγαζε διοικητικές υπηρεσίες και αποθήκη ανταλλακτικών, καταπλακώνοντας δεκάδες εργαζόμενους.

Στη φαρμακοβιομηχανία «Φαράν ΑΒΕΕ» στη Ν. Κηφισιά, κατέρρευσε το τμήμα του εργοστασίου όπου στεγάζονταν το ζυμωτήριο και τα τμήματα συσκευασίας αλοιφών.

Ενα «ίσιωμα» έγινε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα το κτίριο παραγωγής, από το υπόγειο, το ισόγειο και τον πρώτο όροφο του εργοστασίου του «Παπουτσάνη».

Δύο πολυώροφες πολυκατοικίες στη Μεταμόρφωση μετατράπηκαν μέσα σε δευτερόλεπτα σε μπάζα. Στη μια πολυκατοικία, στην οδό Τατοΐου 131, από τους τρεις ορόφους δεν απέμεινε παρά ένας σωρός από μπάζα. Στην οδό Χρυσολωρά, λίγες στιγμές ήταν αρκετές για να θαφτούν κάτω από τόνους μπάζα τα όνειρα και οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής, για τις 16 οικογένειες που ζούσαν στην τετραώροφη πολυκατοικία που κατέρρευσε.

Πίνδου και Γ. Παπανδρέου, στη Ν. Φιλαδέλφεια, μια τετραώροφη επίσης πολυκατοικία σωριάζεται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, καλύπτοντας και το μαγαζί που βρισκόταν ακριβώς από κάτω.

Στο Μενίδι και τα Ανω Λιόσια ολόκληρες περιοχές μοιάζουν με βομβαρδισμένο τοπίο. Παντού ερείπια.

Ο απολογισμός των νεκρών το πρώτο βράδυ φτάνει τους 27, αλλά μέρα με τη μέρα σκαρφαλώνει κατά δεκάδες, καθώς ήταν πολλοί οι εγκλωβισμένοι στα ερείπια, ειδικά στους εργασιακούς χώρους, όπου οι δυνάμεις της ΕΜΑΚ έδωσαν μεγάλη μάχη, καταφέρνοντας να απεγκλωβίσουν αρκετούς, ανασύροντας όμως και πολλές δεκάδες νεκρούς. Από την πρώτη μέρα βρέθηκαν επίσης στην Ελλάδα διασωστικά συνεργεία από την Τουρκία, τη Γαλλία, την Ελβετία και τη Γερμανία.

Χιλιάδες ακόμα ήταν οι άστεγοι. Μόνο στο Μενίδι οι άστεγοι ήταν 5.000! Από τις πρώτες μέρες ξεκίνησε η διανομή σκηνών και αργότερα δημιουργήθηκαν καταυλισμοί σεισμοπλήκτων που διατηρήθηκαν για αρκετά χρόνια, αφού τα επιδόματα - ψίχουλα που μοίρασε η κυβέρνηση δεν έφταναν για να αποκατασταθούν οι κόποι ολόκληρης ζωής που έχασαν πολλές χιλιάδες άνθρωποι από τον σεισμό.

Πολλές εκατοντάδες ήταν και οι εργαζόμενοι που έχασαν τη δουλειά τους από τον σεισμό, ενώ σοβαρές ζημιές σημειώθηκαν σε πολλά σχολεία και άλλα δημόσια κτίρια.

Ο «Ριζοσπάστης» σήμερα ξεκινά με το Α' μέρος του μεγάλου αφιερώματος στα 20 χρόνια από αυτή την καταστροφή.

Με ρεπορτάζ και αρθρογραφία για όλα όσα συνέβησαν τότε και που για πολλούς που το έζησαν λένε ακόμα και σήμερα πως ...δεν πέρασε ούτε μια μέρα...