Χτες, με τη φωτιά στην Εύβοια να καίει, εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούσαν στα τηλεοπτικά κανάλια ότι «η καταστροφή δεν έχει χρώματα και ιδεολογίες», ότι «πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι για την αντιμετώπιση τέτοιων σοβαρών περιστατικών» και ότι «δεν προσφέρονται για εργαλειοποίηση στην πολιτική αντιπαράθεση». Δηλαδή, να μην ειπωθεί κουβέντα για τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων, που απαξιώνουν την πρόληψη και τις υπηρεσίες δασοπυρόσβεσης, στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας για το κεφάλαιο. Να μην ακουστεί λέξη για την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, που προσαρμόζει τις χρήσεις της στην καπιταλιστική κερδοφορία και είτε οπλίζει τα χέρια των εμπρηστών, είτε αξιοποιεί το αποτέλεσμα των πυρκαγιών για να εξυπηρετήσει νέα πεδία δράσης των επιχειρηματικών ομίλων. Να μην ακουστεί «κιχ» για την «αλληλέγγυα» ΕΕ, που υποτάσσει την «επιλεξιμότητα» έργων προστασίας του λαού στον κανόνα «κόστος - όφελος» για το κεφάλαιο και αποθεώνει τη «δημοσιονομική πειθαρχία», που κάνει στάχτη τις λαϊκές ανάγκες. Να μην ειπωθεί κουβέντα γι' αυτόν τον βάρβαρο δρόμο ανάπτυξης, γι' αυτό το «επιτελικό» κράτος, που είναι πρώτο στην εξυπηρέτηση των επενδύσεων και επιλεκτικά ανήμπορο να προστατεύσει την περιουσία, ακόμα και τη ζωή του λαού. Αυτήν την πολιτική, αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα και αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης υπηρετούν η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι περασμένες κυβερνήσεις. Κι απ' αυτήν την άποψη, η συναίνεση στην «αφωνία» για τις πραγματικές αιτίες των καταστροφών και τις ευθύνες του κράτους δεν είναι «πολιτικός πολιτισμός», όπως σχολιαζόταν στα πάνελ, αλλά «ομερτά» ανάμεσα σε συνένοχους στο έγκλημα.