Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο αν. υπουργός Εξωτερικών, Μ. Βαρβιτσιώτης, δήλωνε ότι «η τουρκική προκλητικότητα στα "νερά" της Κύπρου την έχει οδηγήσει σε απομόνωση στον διεθνή περίγυρο» και ισχυριζόταν ότι τα τριμερή και πολυμερή σχήματα όπου συμμετέχει η Ελλάδα, με ΝΑΤΟική ομπρέλα, συνιστούν «ένα συμπαγές μέτωπο που ισχυροποιεί τη θέση μας για σταθερότητα στην Ανατ. Μεσόγειο και αναστολή της προκλητικής δραστηριότητας από την τουρκική πλευρά». Δεν πέρασαν λίγες μέρες και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών παρουσίασε χάρτες με την τουρκική υφαλοκρηπίδα να φτάνει μέχρι νότια της Κρήτης, την ίδια ώρα που ο αρμόδιος για την Ενέργεια υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ υιοθετούσε τη «λύση» της συνδιαχείρισης των υδρογονανθράκων ανάμεσα σε Τουρκία και Κύπρο, λίγο πριν από τη σημερινή συνάντηση με τους ομολόγους του από την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η Τουρκία, παρά την κόντρα με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, παραμένει μια δύναμη πολύ σημαντική για τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Γι' αυτό το μεταξύ τους παζάρι είναι μεγάλο, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, ως «μεντεσέ» του αμερικανικού σχεδιασμού στην περιοχή, με τον οποίο η ελληνική αστική τάξη συνδέει τις προσδοκίες της για αναβάθμιση του ρόλου της. Είναι επομένως προκλητικό και επικίνδυνο να παρουσιάζει η κυβέρνηση «μαγική εικόνα» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το ρόλο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών συμμάχων της, όταν η παρουσία τους στην περιοχή και η εμπλοκή της χώρας στα βρώμικα σχέδιά τους μόνο εφησυχασμό δεν δικαιολογούν από την πλευρά του λαού.