Το τραγικό περιστατικό της αυτοκτονίας του 38χρονου εργαζόμενου στο εργοστάσιο της «ΔΕΛΤΑ» στο Πλατύ Ημαθίας καταγράφεται στη συνείδηση των συναδέλφων του και όλων των εργαζομένων ως ένα ακόμα στυγνό εργοδοτικό έγκλημα, αποτέλεσμα των εκβιασμών και της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η επιχείρηση, για να αποσπάσει εκβιαστικά «οικειοθελείς» απολύσεις από τους εργάτες, πριν τα «μαζέψει» και μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό.

Ο θάνατος του εργαζόμενου και οι σοβαρές καταγγελίες των συναδέλφων του για τις μεθόδους της εργοδοσίας εκθέτουν και αποκαλύπτουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για τη «μαγική εικόνα» που προσπαθεί να παρουσιάσει στην αγορά εργασίας.

Οι βαριές κυβερνητικές ευθύνες δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα ψέματα περί «κανονικότητας» ούτε μόνο με τις «πλάτες» που κάνει το κράτος στα αφεντικά. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας ευλαβικά όλα αυτά τα χρόνια στα βήματα των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ισχυροποίησε με κάθε δυνατό τρόπο το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει στη διάθεσή της η εργοδοσία για να επιτίθεται στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Με δικούς της νόμους και των προηγούμενων, στο πλαίσιο της «ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων» για την αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, οι επιχειρηματικοί όμιλοι κλείνουν σε μια νύχτα τα εργοστάσια και τα μεταφέρουν σε χώρες με μικρότερο «κόστος εργασίας», άρα με μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Με δικούς της νόμους και των προηγούμενων, η εργοδοσία διαθέτει χίλιους «νόμιμους» τρόπους όχι μόνο για να βαθαίνει την εκμετάλλευση, αλλά και για να απολύει «κατά μόνας» ή και ομαδικά, όταν αυτό απαιτεί η θωράκιση της κερδοφορίας της.

Με δικούς της νόμους και των προηγούμενων ποινικοποιείται και εμποδίζεται το δικαίωμα στην απεργία, δηλαδή το δικαίωμα στη συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση, αφήνοντας τους εργαζόμενους άγρια εκτεθειμένους στις ορέξεις της εργοδοσίας.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος, της αποθέωσης, από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, της δημιουργίας επιχειρηματικού και «επενδυτικού» κλίματος, οργιάζουν οι εργοδοτικοί εκβιασμοί και οι απειλές, βρίσκουν άλλοθι η ασυδοσία και η αυθαιρεσία. Αυτά, μαζί με την ανασφάλεια για την επόμενη μέρα, όπου το μεροκάματο πλέον θα έλειπε από το σπίτι, έφτασαν τον 38χρονο εργαζόμενο στα όριά του και τον οδήγησαν στην αυτοχειρία.

Αυτοί που έσκιζαν τα ρούχα τους για την «ανθρωπιστική κρίση» και τις αυτοκτονίες στην εποχή των μνημονίων, προσπαθούν τώρα να κρύψουν κάτω από το χαλί τα δεκάδες εργατικά «ατυχήματα» που γίνονται κάθε χρόνο, στο έδαφος της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, των πλημμελών ελέγχων από τους υποστελεχωμένους μηχανισμούς, της εντατικοποίησης της εργασίας που διαρκώς μεγαλώνει.

Η κυβέρνηση και οι άλλοι που η προπαγάνδα τους οργίαζε για τις μνημονιακές αυτοκτονίες, προσπαθούν τώρα να κρύψουν από τους εργαζόμενους ότι η συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής στη «μεταμνημονιακή» περίοδο εξακολουθεί να θερίζει ανθρώπους στους χώρους δουλειάς. Αυτή είναι η «προοδευτική» πολιτική, που τους διαχωρίζει τάχα από τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, η οποία ανυπομονεί στις 8 Ιούλη να παραλάβει την αντιλαϊκή - αντεργατική σκυτάλη, αφού πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ «ξέπλυνε» την πολιτική της και την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Η αγανάκτηση για την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και εργοδοσίας, η οργή για τα καθημερινά εγκλήματα στους χώρους δουλειάς, δεν πρέπει να χαθούν στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Πρέπει να γίνουν δύναμη οργάνωσης, πάλης, διεκδίκησης και αντεπίθεσης. Με ισχυρό ΚΚΕ, που παλεύει ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, για μέτρα στήριξης, προστασίας και ανακούφισης των εργαζομένων, για σύγχρονα εργατικά δικαιώματα. Που έχει σχέδιο για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας, στην πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Σχέδιο σύγκρουσης με την πολιτική του κεφαλαίου και ανατροπής της εξουσίας του, για να γίνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός πραγματικοί ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν.