Συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και μαθητές του αποχαιρέτισαν χτες στο Νεκροταφείο της Καισαριανής στην τελετή της πολιτικής κηδείας τον σπουδαίο ζωγράφο Βαγγέλη Δημητρέα.

Τον Β. Δημητρέα «αποχαιρέτισαν» ο Μανώλης Μαυρομάτης, ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, ο οποίος μίλησε για την ακαδημαϊκή διαδρομή του Β. Δημητρέα ως καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, ο μαθητής του Γιάννης Καστρίτσης, που με συγκινητικό τρόπο μίλησε για τον δάσκαλό του, και η Εύα Μελά, πρόεδρος του ΕΕΤΕ.

Στεφάνια απέστειλαν η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, καθώς και το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ), του οποίου ήταν μέλος.

Εκ μέρους του ΚΚΕ παρευρέθηκε η Βαγγελιώ Πλατανιά, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ και του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής.

Στον αποχαιρετιστήριο λόγο της, η Ε. Μελά σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Για μας που τον ζήσαμε από κοντά, είναι αδύνατον να πιστέψουμε ότι αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης, αυτός ο σπουδαίος διανοούμενος, ο φίλος, ο δάσκαλος, ο σεμνός, ολιγαρκής και γλυκός Βαγγέλης δεν υπάρχει πια.

Ο Βαγγέλης "έφυγε" προχτές σε ηλικία 85 ετών. Για τους συναδέλφους του και για τον κόσμο που ονειρεύεται και παλεύει για έναν καλύτερο κόσμο, ο Δημητρέας ήταν πάντα ο ακούραστος στοχαστής, ο μελετητής - ερευνητής, καλλιτέχνης και ταυτόχρονα θεωρητικός που δεν περιορίστηκε στο να εκφράσει τις ιδέες του μόνο με το σχέδιο και το χρώμα, αλλά εμβάθυνε στη μελέτη των νόμων της εξέλιξης και της κοινωνικής λειτουργίας της Τέχνης και μας αφήνει σημαντικές "σημειώσεις". Μελέτησε σε βάθος τους όρους κοινωνικοποίησης των έργων τέχνης, μελέτησε και ταυτόχρονα στηλίτευσε τον χώρο της "αγοράς" της Τέχνης, αποκαλύπτοντας στα κείμενα και τις σημειώσεις του ότι η ελευθερία της Τέχνης δεν μπορεί να συμβαδίσει με τον καπιταλισμό, με την "αγορά".

Ο Βαγγέλης Δημητρέας ήταν πάντα ένας στρατευμένος καλλιτέχνης, ένας φωτεινός δάσκαλος. Πάντα συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες και πάντα ανέλυε το θέμα της Τέχνης μέσα από την πάλη των τάξεων. Ομως χωρίς τσιτάτα, παρά μέσα από τη βαθιά επιστημονική του μόρφωση και φιλομάθεια».

Συγκίνηση προκάλεσε ένα μικρό χειρόγραφο με σκέψεις του Βαγγέλη Δημητρέα, που βρήκαν μαθητές του στο σπίτι του, λίγο καιρό πριν φύγει από τη ζωή και το διάβασε στην κηδεία του ο Γ. Καστρίτσης:

«Οι κοσμικογράφοι των εφημερίδων μας, μας πληροφορούν για τις χαριτόβρυτες κυρίες, τους κόσμιους διευθυντές, τους περίτεχνους ελληνοπρεπείς, τους ελλόγιμους δικηγόρους, τους αποτελεσματικούς χρηματιστές, ακόμα και ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων. Αλλά δεν λείπουν οι κυρίες των φιλανθρωπικών σωματείων και μερικοί επιτηρητές των τεχνών. Οι χαριεντισμοί δεν λείπουν και οι παρελαυστικοί ασπασμοί αφθονούν.

Οταν όμως βγεις από τους κήπους των φιλοφρονήσεων, των εκλεπτυσμένων χειρονομιών και της υπολογιστικής κοινωνικότητας, η κερδοφροσύνη οδηγεί μέχρι την αλληλοεξόντωση.

Παρατηρούμε, παρατηρούμε και η θλίψη μας καταβροχθίζει. Τα προσχεδιασμένα χαμόγελα των διαχειριστών και των αρπακτικών της αγοράς μάς θεωρούν αφελείς και ουτοπιστές, αλλά εμείς μπορούμε ακόμα να δούμε ένα δένδρο μετά τη βροχή έτσι καθώς φωτίζεται από το ηλεκτρικό φως, με τις δροσοσταλίδες να λάμπουν, να γευτούμε την οπτική ηδονή, αυτή που μας κάνει να μην αντέχουμε τη σφαγή των αδυνάτων.

Προσπαθούμε να προφυλάξουμε την ορθοφροσύνη μας από όλους τους δογματισμούς και με το επαναστατικό μας πείσμα να οδηγηθούμε στο θάνατο με αξιοπρέπεια».