Ο ένας υπόσχεται αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ σε μια διετία, εφαρμόζοντας το νόμο Βρούτση που προβλέπει σύνδεση του μισθού με τους ρυθμούς ανάπτυξης και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ο άλλος υπόσχεται επίσης αύξηση του κατώτατου στα 751 μέχρι το 2021, με την προϋπόθεση ότι τα δύο επόμενα χρόνια η οικονομία θα «τρέχει» με ανάπτυξη 4%. Ο ένας διαφημίζει τα επιδόματα που θέσπισε την τελευταία τετραετία για τη διαχείριση της φτώχειας και τα παρουσιάζει προκλητικά ως «κοινωνική πολιτική». Ο άλλος δεσμεύεται να διατηρήσει όλα αυτά τα επιδόματα και να προσθέσει μερικά ακόμα, για όσους τα επόμενα χρόνια θα δουν το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους, αφού θα συνεχίζεται η ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Ο ένας κομπάζει ότι αποκατέστησε τις Συμβάσεις και πανηγυρίζει για όσες έχουν υπογραφεί με εκβιαστικούς όρους, απογειώνοντας την εκμετάλλευση, ενώ στις διαμαρτυρίες των εργαζομένων απαντάει με «παραπεμπτικό» στους ...εργατολόγους. Ο άλλος αποθεώνει τις «ελεύθερες διαπραγματεύσεις», που σε καθεστώς εκβιασμών και στο έδαφος της εργασιακής ζούγκλας θα ξεγράφουν ακόμα και τα ελάχιστα που έχουν απομείνει για τους εργαζόμενους. Ο ένας προειδοποιεί για «δύσκολες μέρες» μετά τις εκλογές και ο άλλος πλειοδοτεί ότι «δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα». Ο ένας θα είναι κυβέρνηση την επομένη των εκλογών και ο άλλος αντιπολίτευση. Είναι φανερό από τις «προγραμματικές» τους θέσεις ότι και οι δύο θα συνεχίσουν να βρίσκονται απέναντι στο λαό, νίβοντας ο ένας το χέρι του άλλου και οι δυο την αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίζεται. Γι' αυτό είναι κρίσιμο την επόμενη μέρα ο λαός να έχει στο πλευρό του ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ.