Πέμπτη 6 Ιούνη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Απεργούν στις 11 Ιούνη για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ

Συζήτηση με τον Δ. Αλεξόπουλο, πρόεδρο του κλαδικού Σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αθήνας

Σε 24ωρη πανελλαδική απεργία προχωρούν την Τρίτη 11/6 οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική Υγεία.

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην απεργία και στη συγκέντρωση στο υπουργείο Εργασίας, στις 11 π.μ., απευθύνει το κλαδικό Σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών, Γηροκομείων, Εργαστηρίων, Διαγνωστικών Κέντρων και συναφών χώρων Αθήνας, διεκδικώντας την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) με όρους: Αύξηση 15% στους βασικούς μισθούς. Επαναφορά επιδομάτων, ειδικών αδειών, ωραρίων που καταργήθηκαν. Ακύρωση του παγώματος των επιδομάτων τριετίας - πολυετίας. Κατάργηση του μισθολογικού διαχωρισμού νέων - παλιών εργαζομένων. Καμία πρόσληψη με μισθό κάτω από 751 ευρώ.

Μπροστά στην απεργία, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Δημήτρη Αλεξόπουλο, πρόεδρο του κλαδικού Σωματείου.

***

-- Ποια είναι η κατάσταση σήμερα σε ό,τι αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις στον κλάδο της ιδιωτικής Υγείας;

-- Στον κλάδο υπάρχουν διαφορετικοί εργοδοτικοί φορείς, ανάλογα με το είδος της επιχείρησης που εκπροσωπούν, οι οποίοι υπογράφουν διαφορετικές Συμβάσεις. Ετσι, έχουμε κλαδική Σύμβαση που αφορά εργαζόμενους που εργάζονται σε κλινικές μεγάλων ομίλων, σε μικρομεσαίες κλινικές, στα γηροκομεία, σε διαγνωστικά εργαστήρια.

Ο πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου, Δ. Αλεξόπουλος
Ο πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου, Δ. Αλεξόπουλος
Η Σύμβαση για τους εργαζόμενους των κλινικών μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί καθορίζει τους όρους και των υπόλοιπων Συμβάσεων. Η Σύμβαση αυτή υπογράφεται από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Κλινικών (ΣΕΚ), τον κύριο εργοδοτικό φορέα του κλάδου.

Το Σωματείο μας έχει πάγιο αίτημα να υπογράφεται μία κλαδική Σύμβαση για όλους τους εργαζόμενους στην ιδιωτική Υγεία, για να μην υπάρχει αυτός ο κατακερματισμός.

Σήμερα ωστόσο καμία κλαδική Σύμβαση δεν είναι σε ισχύ. Η κατάργηση της υποχρεωτικότητας των Συλλογικών Συμβάσεων έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες να προσλαμβάνουν με τους κατώτατους μισθούς. Σε συνδυασμό με την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις συναδέλφων, ιδιαίτερα σε διαγνωστικά κέντρα, που ο μισθός τους δεν ξεπερνάει τα 400 ευρώ το μήνα.

Το 2012 αποτέλεσε μια κομβική χρονιά για τον κλάδο, καθώς το προεδρείο της Ομοσπονδίας (ΟΣΝΙΕ) αποδέχτηκε τότε τις απαιτήσεις των εργοδοτών και υπέγραψε κλαδική Σύμβαση με τον ΣΕΚ που προέβλεπε κατάργηση επιδομάτων - παράδειγμα το νοσοκομειακό επίδομα 20% - κατάργηση ρυθμίσεων, όπως τα μειωμένα ωράρια για συγκεκριμένες ειδικότητες ή την κατάργηση επιπλέον αδειών για εργαζόμενους συγκεκριμένων τμημάτων. Ολες αυτές οι ανατροπές, σε συνδυασμό με τους νόμους που αναφέραμε παραπάνω ή άλλους μνημονιακούς νόμους, όπως το πάγωμα του επιδόματος τριετίας, έχουν ως αποτέλεσμα η συνολική μείωση του μισθολογικού «κόστους» στον κλάδο να αγγίζει το 40% από το 2011.

Η ηγεσία της ΟΣΝΙΕ υπέγραψε όλες αυτές τις περικοπές στο όνομα του να υπογραφεί μια Σύμβαση όπως όπως, λανσάροντας τη γνωστή λογική του τάχα «μικρότερου κακού».

Και εδώ όμως επιβεβαιώθηκε ότι αφού οι εργοδότες κατάφεραν να καταργήσουν κατακτήσεις, επιδόματα, θεσμικά δικαιώματα, στη συνέχεια προχώρησαν στο επόμενο βήμα: Σταμάτησαν να υπογράφουν Συμβάσεις. Ετσι, το «μικρότερο κακό» έγινε το «απόλυτο κακό». Ολα αυτά αφορούν τους περίπου 20.000 εργαζόμενους του κλάδου.

Τρελά κέρδη πάνω στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και το χτύπημα της δημόσιας Υγείας

-- Ο κλάδος της ιδιωτικής Υγείας προβάλλεται από τους επιχειρηματίες και την κυβέρνηση για την «ανταγωνιστικότητα» και τις «αναπτυξιακές προοπτικές» του. Τι σημαίνουν τα παραπάνω για τους εργαζόμενους;

-- Πραγματικά, σήμερα πλήθος δημοσιευμάτων αναφέρονται στις προοπτικές ανάπτυξης των επιχειρήσεων ιδιωτικής Υγείας. Καταρχάς, η περιβόητη ανάπτυξη στηρίζεται στην απαξίωση και την εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας. Η γνωστή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα δημόσια νοσοκομεία και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τους εργαζόμενους και το λαό, με μεγάλο τμήμα να οδηγείται στις ιδιωτικές μονάδες για να εξασφαλίσει μια σειρά από στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας. Είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν διόλου ευκαταφρόνητα ποσά, ή να συνάπτουν πανάκριβα ασφαλιστικά συμβόλαια για να έχουν πρόσβαση στο αυτονόητο δικαίωμα της Υγείας.

Πάνω σε αυτό το έδαφος στηρίζονται οι επενδύσεις εκατομμυρίων που λαμβάνουν χώρα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Επενδύσεις σε νέες μονάδες, σε επεκτάσεις νοσοκομείων, σε τεχνολογικό εξοπλισμό, σε εξαγορές. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούνται πολυεθνικές εταιρείες, που επίσης βασίζουν τις επενδύσεις τους στην αυξημένη κερδοφορία. Χαρακτηριστικά, οι εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο επιχειρηματικοί όμιλοι της Υγείας φιγουράρουν μετά το 2016 στις 161 επιχειρήσεις με τη μεγαλύτερη κερδοφορία.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον υψηλής κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, η κατάσταση που διαμορφώνεται την ίδια ώρα για τους εργαζόμενους στον κλάδο είναι αφόρητη. Στην κυριολεξία, καμία κλινική δεν λειτουργεί με επάρκεια προσωπικού. Η εξαντλητική δουλειά είναι από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εργαζόμενος. Οι παραιτήσεις λόγω φόρτου εργασίας, σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς, είναι καθημερινό φαινόμενο, αφορούν μεγάλες μονάδες που διαφημίζονται για την ποιότητα, την εξυπηρέτηση κ.λπ. Η έλλειψη βασικών δικαιωμάτων, όπως το διάλειμμα, η αμοιβή των υπερωριών, τα ρεπό, η σταθερή εργασία, υφίσταται εκεί που η κερδοφορία και ο κύκλος εργασιών εκτοξεύονται.

Κι όλα αυτά σε συνθήκες ιδιαίτερης αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας. Μεγαλύτερος κατά πολύ αριθμός χρηστών υπηρεσιών Υγείας εξυπηρετείται σε μικρότερο χρόνο, λόγω της τεχνολογικής ανάπτυξης και της τεχνογνωσίας των εργαζομένων. Αυτή όμως η εξέλιξη αντί να «επιστρέφει» στον εργαζόμενο, με διεύρυνση δικαιωμάτων, αυξήσεις μισθών, μείωση ωραρίων κ.λπ., γίνεται μέσο ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης. Οι εργοδότες προκειμένου να εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη δυνατή απόδοση έχουν δημιουργήσει έναν μηχανισμό εναλλαγής μεταξύ εκφοβισμού και υποσχέσεων για ανέλιξη, μέσω αξιολογήσεων, βαθμολογιών κ.λπ.

Χαρακτηριστική περίπτωση μείωσης του «κόστους» εργασίας είναι η λεγόμενη «εργολαβοποίηση», δηλαδή η παράδοση υπηρεσιών σε εργολαβικές εταιρείες. Υπηρεσίες όπως η αποθήκευση, η σίτιση, η καθαριότητα κ.ά. δίνονται σε εργολαβικές εταιρείες που αμείβουν με τους χειρότερους δυνατούς όρους τους εργαζόμενους. Πριν από ένα μήνα κορυφαίος μονοπωλιακός όμιλος έδωσε την υπηρεσία σίτισης σε εργολαβική εταιρεία προκειμένου να ελευθερώσει χώρο για δημιουργία χειρουργικών αιθουσών, λόγω αύξησης της δουλειάς. Απέλυσε 50 εργαζόμενους ακριβώς στο όνομα της ανάπτυξης.

Συνοψίζοντας, οι δύο βασικές και αλληλένδετες προϋποθέσεις ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων είναι η απαξίωση και εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας, από τη μία, και η βαθιά εκμετάλλευση των εργαζομένων, από την άλλη.

Πλαίσιο πάλης που φέρνει στο προσκήνιο τις ανάγκες των εργαζομένων

-- Ποια είναι η σημασία της μάχης που δίνει το σωματείο για την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης και ποια είναι η πείρα που βγαίνει από αυτή;

-- Συνδέοντας το κάθε ζήτημα που προκύπτει στους χώρους δουλειάς με την κλαδική Σύμβαση αναδεικνύονται όλες οι πλευρές της σημασίας αυτής της μάχης.

Δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στη διαμόρφωση των αιτημάτων. Με κριτήρια τη μισθολογική μείωση που, όπως είπαμε, φτάνει στο 40%, και τη μεγάλη κερδοφορία των επιχειρήσεων, δημιουργούμε πλαίσιο αιτημάτων που μπορεί να ενοποιήσει και να εκφράσει το σύνολο των εργαζομένων. Αιτήματα όπως οι αυξήσεις στους μισθούς, η επαναφορά επιδομάτων και θεσμικών δικαιωμάτων, φέρνουν στο προσκήνιο τις ανάγκες του εργαζόμενου.

Παράλληλα, αναδεικνύεται η σημασία να έχει την πρωτοβουλία το εργατικό κίνημα, ο ίδιος ο εργαζόμενος. Για τις 11 Ιούνη κηρύχθηκε από την Ομοσπονδία 24ωρη πανελλαδική απεργία. Την πρωτοβουλία για την απεργία πήρε αρχικά το κλαδικό Σωματείο, που κήρυξε απεργία σε επίπεδο Αττικής.

Μέσα από τον αγώνα για Συμβάσεις αναδεικνύονται οι ευθύνες των κυβερνήσεων που είτε ψήφισαν είτε διατήρησαν τους νόμους των μνημονίων. Οπως, για παράδειγμα, η κατάργηση της υποχρεωτικότητας των ΣΣΕ, που έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες να απασχολούν συναδέλφους πληρώνοντας 400 ευρώ το μήνα.

Κυρίως η μάχη για την υπογραφή Σύμβασης αναδεικνύει την ανάγκη οργάνωσης στους χώρους δουλειάς, για σωματεία μαχητικά, μαζικά, που θα δίνουν τη δυνατότητα συμμετοχής σε όλους τους εργαζόμενους, που θα αναπτερώνουν το ηθικό και θα μετατρέπουν τη δυσαρέσκεια σε αγωνιστική διεκδίκηση.

Ιδιαίτερη πείρα έχει κατακτηθεί από τις εξορμήσεις του Σωματείου μας ενόψει της απεργίας. Εχουμε έρθει σε επαφή με περισσότερους από 2.500 εργαζόμενους μέχρι στιγμής, ενώ συναντηθήκαμε και με αρκετούς συναδέλφους που είναι μέλη ΔΣ επιχειρησιακών σωματείων.

-- Ποια είναι η στάση των άλλων δυνάμεων στην Ομοσπονδία για όλα αυτά τα ζητήματα;

-- Αντιπαρατιθέμεθα με την ηγεσία της Ομοσπονδίας από το 2012, οπότε δέχτηκε την απαίτηση των εργοδοτών για μειώσεις, γεγονός που είχε καταστροφικές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Σήμερα, 7 χρόνια μετά, η ίδια λογική, δηλαδή η λογική του «μικρότερου κακού», παραμένει κυρίαρχη στο ηγετικό επίπεδο της Ομοσπονδίας. Ετσι, η ΟΣΝΙΕ αντί να συντονίσει τον αγώνα των σωματείων, να λειτουργήσει ως συνδετικός κρίκος, αναμεταδίδει τις δικαιολογίες των εργοδοτών για τη μη υπογραφή Σύμβασης. Χειρίζεται την υπόθεση της κλαδικής Σύμβασης σαν να είναι μια υπόθεση που αφορά συνδικαλιστικά στελέχη, από τη μία, και διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων, από την άλλη, και όχι τους ίδιους τους εργαζόμενους. Δεν βάζει επιτακτικά το αίτημα για αυξήσεις και κατάκτηση δικαιωμάτων που να βελτιώνουν ουσιαστικά τους εργασιακούς όρους. Εχει δοθεί πολύτιμος χρόνος στην εργοδοσία, δημιουργώντας παράλληλα αίσθηση ηττοπάθειας στους χώρους εργασίας.

Η αντιπαράθεση γίνεται με επίκεντρο τα αιτήματα και τους τρόπους πάλης. Μέσα από τις επίμονες προσπάθειες που κάνουμε καθημερινά μέσα στους χώρους δουλειάς, μετράμε αποτελέσματα. Περισσότεροι συνάδελφοι εμπιστεύονται το Σωματείο, οργανώνονται σε αυτό, έχουμε καταφέρει να το κάνουμε σημείο αναφοράς στον κλάδο.

Σήμερα δίνουμε τις δυνάμεις μας, με καλύτερους όρους, για την επιτυχία της απεργίας στις 11 Ιούνη. Γνωρίζουμε ότι η συμμετοχή στην απεργία, ειδικά από μεγάλους χώρους δουλειάς, θα παίξει καθοριστικό ρόλο και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ