Πριν ακόμα κατακάτσει ο κουρνιαχτός από το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, τα αστικά επιτελεία σπεύδουν να σχολιάσουν πως οι δηλώσεις Μητσοτάκη περί 7ήμερης εργασίας όχι μόνο δεν κόστισαν στη ΝΔ, αλλά «επιβραβεύτηκαν» τάχα στην κάλπη. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για δουλειά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κερδοφορίας τους παρουσιάζονται ως «απαίτηση» και των ίδιων των εργαζομένων, όπως ακριβώς η ψήφος στα κόμματα του κεφαλαίου παρουσιάζεται ως «πράσινο φως» για παραπέρα ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής επίθεσης. Είναι όμως ενδεικτικό κι αυτό για τη βρωμοδουλειά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, την ίδια ώρα που τσάκιζε με την πολιτική της τους εργαζόμενους, παρέδιδε μαθήματα «ρεαλισμού» της υποταγής, παρουσίαζε (όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιποι) ως «μονόδρομο» αυτήν την πολιτική και την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου ως όρο για να ικανοποιηθούν τάχα οι λαϊκές ανάγκες. Ηταν εξάλλου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που πανηγύριζε πριν από λίγους μήνες για την επέκταση της σύμβασης για 7ήμερη εργασία στα ξενοδοχεία, που κατάργησε την κυριακάτικη αργία και εφαρμόζει όλους τους αντεργατικούς νόμους, μέχρι κι αυτόν του Βρούτση, που καταργεί τη συλλογική διαπραγμάτευση για τον κατώτατο μισθό. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες του εργασιακού μεσαίωνα, που από κοινού διαμόρφωσαν με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και με την ανεργία να αποτελεί πλέον σταθερή παράμετρο στη ζωή - ειδικά των νέων - εργαζομένων, ο κύκλος δουλειά - ύπνος - δουλειά παρουσιάζεται τώρα ως «προτιμότερος από το τίποτα». Οι εργαζόμενοι, οι νέοι να μη δεχτούν να ζουν με τα «κατώτατα», να μη δώσουν με την ψήφο τους «πράσινο φως» για τη συνέχεια της αντιλαϊκής επίθεσης. Να δυναμώσουν το ΚΚΕ και τον δικό τους αγώνα για να βγουν οι δικές τους ανάγκες στο προσκήνιο.