Ο Σωτήρης Αβραμόπουλος αναφέρθηκε ανάμεσα σε άλλα στις διεκδικήσεις που βάζει στην πρώτη γραμμή η «Λαϊκή Συσπείρωση», όπως για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για ανθρώπινα ωράρια και συνθήκες εργασίας, για πραγματική κάλυψη των ανέργων και όχι για προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας που εφαρμόζουν από κοινού κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και διοίκηση Τζιτζικώστα. Για ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης των μικρών επαγγελματιών και εμπόρων, των αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων, για τα δίκαια αιτήματα των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων.

Ανέδειξε ότι για όλα τα παραπάνω πρέπει να έχει λόγο η Περιφέρεια. «Γιατί π.χ. δεν γίνεται να κατευθύνεις επιδοτήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις του αγροτοδιατροφικού τομέα και του τουρισμού και ταυτόχρονα να μη λες κουβέντα για τις συνθήκες γαλέρας με τις οποίες δουλεύουν αρκετοί εργαζόμενοι, μεταξύ τους πολλές γυναίκες, ιδιαίτερα κατά την καλοκαιρινή περίοδο.

Δεν γίνεται να λες ότι προτεραιότητά σου είναι η αλληλεγγύη στον άνθρωπο και να στηρίζεις την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την επέκταση του ωραρίου με τις λεγόμενες "Λευκές Νύχτες", όπως κάνει η παράταξη Τζιτζικώστα με τη στήριξη της Χρυσής Αυγής».

Υπογράμμισε ότι «υπεύθυνος» για την κατάσταση που ζει ο λαός της περιοχής είναι «οι κατευθύνσεις της ΕΕ και μια πολιτική που στηρίζει τους επιχειρηματικούς ομίλους, ένας δρόμος ανάπτυξης που στο επίκεντρό του έχει τα κέρδη τους.

Μια πολιτική που εφαρμόζουν από κοινού τόσο η διοίκηση Τζιτζικώστα που πρόσκειται στη ΝΔ, όσο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εκλεκτός της οποίας είναι ο κ. Γιαννούλης».

Παρουσιάζοντας τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που μπορεί να έρθει στο προσκήνιο με ισχυρό ΚΚΕ και «Λαϊκή Συσπείρωση», με επίκεντρό του τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, είπε μεταξύ άλλων:

«Ετσι μπορεί να απογειωθούν η αγροτική παραγωγή, η βιομηχανία μεταποίησης, άλλοι δυναμικοί κλάδοι στους οποίους υπάρχει παραγωγική υποδομή στην Περιφέρεια». «Ετσι μπορούν να βρουν δουλειά χιλιάδες εργαζόμενοι, επιστήμονες από όλες τις ειδικότητες, με αξιοπρεπές εισόδημα και διασφαλισμένο ελεύθερο χρόνο και μάλιστα έχοντας στην ευθύνη τους το σχεδιασμό, την υλοποίηση, τον έλεγχο της παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Σε αυτόν το δρόμο δεν θα υπήρχε ανάγκη για εισαγωγή προϊόντων που μπορούμε να παράγουμε και μάλιστα ανώτερης ποιότητας, δεν θα απαξιώνονταν βιομηχανίες όπως η ΕΛΒΟ και η ΕΒΖ, δεν θα παραδίδονταν ο ορυκτός πλούτος της περιοχής, ο χρυσός σε πολυεθνικές εταιρείες».