Σάββατο 27 Απρίλη 2019 - Κυριακή 28 Απρίλη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Με τον νέο Ποινικό Κώδικα ενισχύεται ο σκληρός πυρήνας των κατασταλτικών μέτρων σε βάρος των λαϊκών ελευθεριών

Η παρέμβαση της Μαρίνας Λαβράνου, μέλους του Τμήματος Λαϊκών Ελευθεριών και Δικαιοσύνης της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση της ΤΟ Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ

Οι αλλαγές που προτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αποτυπώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο:

Τη δέσμευση της κυβέρνησης να προχωρήσει μια σειρά μέτρα για την καλύτερη προσαρμογή του αστικού κράτους στις νέες συνθήκες, αφενός εξασφαλίζοντας τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική σταθερότητα - γι' αυτό και η έναρξη της διαδικασίας της συνταγματικής αναθεώρησης - και αφετέρου κάνοντας πιο αποτελεσματικό το «μαστίγιο» του αστικού κράτους, όπως αυτό προσδιορίζεται μέσα από τον Ποινικό Κώδικα, ενσωματώνοντας και την αντίστοιχη ευρωπαϊκή νομοθεσία. Πατώντας ταυτόχρονα στα υπαρκτά και οξυμένα προβλήματα υπερσυμφόρησης ακροατηρίων και φυλακών και στο γεγονός ότι αποτελεί κοινή παραδοχή τόσο σε αστικά κόμματα και ΜΜΕ όσο και στον αστικό ακαδημαϊκό κόσμο η ανάγκη εκσυγχρονισμού του Ποινικού Κώδικα και της ποινικής δικονομίας στην παραπάνω κατεύθυνση. Γι' αυτό και οι όποιες αντιδράσεις από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα αφήνουν στην άκρη το κύριο, την αλλαγή δηλαδή του Ποινικού Κώδικα και της ποινικής δικονομίας στην αντιδραστική κατεύθυνση της περαιτέρω ποινικοποίησης και περιστολής των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Αλλά αποτυπώνουν και την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ντύσει τις αντιδραστικές αλλαγές με προοδευτικό μανδύα, είτε καταργώντας την «κουκούλα» ως επιβαρυντική περίσταση είτε με την εισαγωγή μέτρων όπως η μετατροπή της πολιτικής αγωγής σε «παράσταση προς υποστήριξη της κατηγορίας» είτε με την κατάργηση του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου. Ειδικά το τελευταίο προβάλλεται ως τομή για την αντιμετώπιση κοινωνικών αδικιών. Είναι όμως πιθανό τελικά να ευνοηθούν οι πραγματικοί καταχραστές του Δημοσίου καθ' όσον θα παύσει η ποινική δίωξη στις εκκρεμείς δίκες. Η εξαίρεση των εργαζομένων από τον εν λόγω νόμο θα έπρεπε να γίνει με ξεχωριστή τροποποίηση - διάταξη, καθώς και με παράλληλο εκσυγχρονισμό των επαπειλούμενων ποινών που είναι πράγματι εξοντωτικές.

Προκύπτουν κίνδυνοι για τα λαϊκά δικαιώματα

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή επεσήμανε τους κινδύνους που προκύπτουν από τις αλλαγές για τις λαϊκές ελευθερίες και τα δικαιώματα, για το εργατικό - λαϊκό κίνημα που παλεύει, για κάθε άνθρωπο εντέλει που σύρεται άδικα στα δικαστήρια, τονίζοντας ότι δεν είναι μια εξέλιξη που αφορά μόνο ειδικούς.

Κίνδυνοι που απορρέουν:

Πρώτον, από την εισαγωγή των θεσμών της ποινικής διαπραγμάτευσης, της ποινικής διαταγής και την επέκταση του θεσμού της ποινικής συνδιαλλαγής, που εφαρμόζονται κατά κόρον στις «διαβολικά καλές» ΗΠΑ. Με τη θεσμοθέτησή τους:

-- Καθιερώνεται ένα παζάρι για το ύψος της ποινής ανάμεσα σε εισαγγελέα και κατηγορούμενο, πίσω από κλειστές πόρτες, και έτσι το κοινωνικό ζήτημα της διερεύνησης της τέλεσης αξιόποινης πράξης και της τιμωρίας της γίνεται ατομική υπόθεση του κατηγορουμένου.

-- Παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο υποκριτικά στο νέο Κώδικα καθιερώνεται ρητά. Με την ποινική διαταγή ειδικά δίνεται η δυνατότητα για καταδικαστική απόφαση σε βάρος του χωρίς την υποχρέωση τήρησης ακροαματικής διαδικασίας και χωρίς την υποχρέωση κλήτευσής του αν θεωρηθεί ότι το αποδεικτικό υλικό είναι αρκετό. Το τεκμήριο της αθωότητας περιστέλλεται συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες με σειρά αποφάσεων και μέτρων σε επίπεδο ΕΕ και διεθνώς.

-- Θίγονται συνταγματικές αρχές όπως η αρχή της δημοσιότητας, της αμεσότητας, της προφορικότητας, αλλά και της διαφάνειας, η αρχή ανεύρεσης της αλήθειας.

-- Ακόμα και η συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας αποτελεί «άδειο πουκάμισο», καθώς υπάρχει πείρα με όμοιες καταστάσεις που κρίνονται ανόμοια, βάσει διαφόρων παραγόντων που ουδεμία σχέση έχουν τυπικά με την επιμέτρηση της ποινής, όπως η φυλετική καταγωγή του κατηγορουμένου και η κοινωνικοοικονομική του θέση. Οι έχοντες τη δυνατότητα για ακριβή και πολυτελή υπεράσπιση θα μπορούν ευχερέστερα να αξιολογούν αν τους συμφέρει μια συμφωνία ή να προχωρήσουν σε δίκη, ενώ οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα αντιμετωπίζουν τη δήθεν «λύση» των «φασόν» ομολογιών ενώπιον του εισαγγελέα, προκειμένου να αποφύγουν περαιτέρω δικαστικές δαπάνες που αδυνατούν να καλύψουν, μπαίνοντας έτσι σε ένα τεράστιο εκβιαστικό δίλημμα. Είναι δε προκλητικό ότι με την ποινική συνδιαλλαγή στις περιπτώσεις οικονομικών αδικημάτων κακουργηματικού χαρακτήρα, και σε χρόνο μεταγενέστερο της άσκησης ποινικής δίωξης, δηλαδή αφού πιαστεί ο υπαίτιος με τη γίδα στην πλάτη, προβλέπεται η δυνατότητα επιβολής συμβολικής ποινής (η οποία δεν εκτίεται) στο βαθμό που αποκατασταθεί η οικονομική ζημιά. Και την ίδια στιγμή δεν γίνεται καμία ρητή πρόβλεψη για τους χιλιάδες εργαζόμενους που σύρονται για κακουργηματικές υπεξαιρέσεις, οι οποίοι και φυσικά αδυνατούν να επιστρέψουν πίσω τα χρήματα που έλαβαν ως μισθούς καθ' όλο το χρονικό διάστημα που εργάστηκαν.

Δεύτερον, με τη νέα διατύπωση του άρθρου 187 ΠΚ υποβιβάζεται η διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης σε επιβαρυντική περίσταση της ένταξης, γεγονός που συνεπάγεται μικρότερη ποινή και αποτελεί ξεκάθαρο δωράκι στους υπόδικους χρυσαυγίτες για να πέσει στα μαλακά η ηγεσία, η κατεξοχήν υπεύθυνη δηλαδή.

Τρίτον, αντί να καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον τρομονόμο 187Α, θέση που είχε ως αντιπολίτευση, διατηρεί τα αυξημένα όρια ποινών, τη ρύθμιση του ατομικού τρομοκράτη. Η κατρακύλα όμως δεν σταματά εκεί, θεσπίζεται και η ποινικοποίηση της στρατολόγησης που είχε ανακοινωθεί το καλοκαίρι 2017, αλλά η κυβέρνηση δεν προχώρησε τότε στη νομοθέτησή της υπό την πίεση των αντιδράσεων.

Τέταρτον, διατηρείται και ενισχύεται ολόκληρος ο σκληρός πυρήνας των κατασταλτικών ποινικών διατάξεων του αστικού κράτους, που στρέφεται σε βάρος των λαϊκών ελευθεριών, είτε με την αύξηση ποινών είτε με την ενίσχυση ως προς τον χαρακτηρισμό αδικημάτων. Και όλα αυτά ενώ η γενική κατεύθυνση των αλλαγών είναι μείωση ποινών και αποχαρακτηρισμός αξιόποινων πράξεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο άρθρο 189ΠΚ (Διατάραξη της κοινής ειρήνης) προσθέτει περίπτωση με ποινή φυλάκισης έως δύο έτη ή χρηματική ποινή για όποιον, χωρίς να διαταράσσει την κοινή ειρήνη, εμποδίζει αυθαίρετα ή διαταράσσει σοβαρά μια νόμιμη συλλογική εκδήλωση με σκοπό τη ματαίωσή της (αν ίσχυε θα μπορούσε να διωχθεί π.χ. η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στο συνέδριο της ΓΣΕΕ). Επιπλέον, προβλέπεται δίωξη για διατάραξη δικαστικών συνεδριάσεων (168Α ΠΚ). Καταργείται δηλαδή η αναφορά στους πλειστηριασμούς στο 334 παρ.3 ΠΚ, για να διατηρηθεί από την πίσω πόρτα.

Πέμπτον, πρόκληση αποτελεί αφενός η αλλαγή του άρθρου 336 για τον βιασμό, καθώς όχι μόνο δεν στοιχειοθετείται ως βασικό στοιχείο η «έλλειψη συναίνεσης εκ μέρους του θύματος», αλλά περιορίζεται το ζήτημα της απειλής μόνο αν υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή. Αφετέρου δε η κατάργηση της ποινικής ρύθμισης για τα εγκλήματα με ρατσιστικό κίνητρο.

Να μην περάσουν οι αντιδραστικές ρυθμίσεις

Γι' αυτό και το Κόμμα μας κατήγγειλε από την πρώτη στιγμή τα νέα σχέδια.

Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τους προοδευτικούς δικηγόρους και νομικούς να είναι σε ετοιμότητα, να κάνουν υπόθεσή τους:

-- Να μην περάσουν οι αντιδραστικές ρυθμίσεις της ποινικής διαπραγμάτευσης, διαταγής και συνδιαλλαγής, που παραβιάζουν κατάφωρα τα δικαιώματα των κατηγορουμένων.

-- Να καταργηθούν ο τρομονόμος και όλες οι διατάξεις που παρεμποδίζουν και καταστέλλουν λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες.

-- Να εξασφαλιστούν σύγχρονες συνθήκες κράτησης ώστε να αντιμετωπιστεί η έξαρση του εγκλήματος μέσα στις φυλακές.

-- Να προχωρήσουν οι προσλήψεις και η στελέχωση των δικαστηρίων, των φυλακών, του συνόλου των υποδομών, ώστε να υπάρχει ουσιαστική επιτάχυνση της δίκης αλλά και αποτελεσματική επανένταξη όσων εκτίουν την ποινή τους.

Και ταυτόχρονα να φωτίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της ουσιαστικής αντιμετώπισης του εγκλήματος. Οτι η φτώχεια, η ανεργία, το οργανωμένο έγκλημα, το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών και καυσίμων, το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, η εμπορία ανθρώπων και η πορνεία είναι φαινόμενα σύμφυτα με τον καπιταλισμό, πηγάζουν από τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, όπου νόμος είναι το κυνήγι του κέρδους για τους μονοπωλιακούς ομίλους, για το κεφάλαιο. Γι' αυτό και δεν χωράει γιατρειά, παρά μόνο ανατροπή του.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ