Αυτή η βαρβαρότητα, που η κυβέρνηση παρουσιάζει με θράσος ως «φιλολαϊκή στεγαστική πολιτική», θυμίζει όσα έγραφε προ μηνών ο «Ριζοσπάστης», με αφορμή τα σπίτια - «τρύπες» που δικαιούνται οι άνεργοι στη Γερμανία, στην καρδιά της καπιταλιστικής ΕΕ, στο πλαίσιο του περιβόητου προγράμματος «Χαρτζ 4». Εκεί, οι άνεργοι κινδυνεύουν με έξωση αν οι υπηρεσίες διαπιστώσουν σε «αιφνιδιαστικές επισκέψεις» ότι υπάρχουν δύο οδοντόβουρτσες στο μπάνιο ή ξένα εσώρουχα στα συρτάρια, στοιχεία που μαρτυρούν ότι ο δικαιούχος φιλοξενεί και άλλο άτομο στο σπίτι και άρα μοιράζονται κάποια έξοδα, χωρίς να το έχει δηλώσει στην Υπηρεσία! Οι ομοιότητες κάθε άλλο παρά συμπτωματικές είναι: Η υποτιθέμενη «κοινωνική πολιτική» της ΕΕ, που στην Ελλάδα υπηρετούν εξίσου ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, τα άλλα αστικά κόμματα και οι εκλεκτοί τους στην Τοπική Διοίκηση, δίνει ένα εκεί που παίρνει δέκα, αντικαθιστά τα δικαιώματα με προσωρινά «ψίχουλα», κι αυτά υπό προϋποθέσεις, ενώ λειτουργεί και ως πολυπλόκαμος μηχανισμός ενσωμάτωσης και καταστολής των πιο εξαθλιωμένων. Αυτά μαζί με άλλα βρίσκονται στον πυρήνα του «νέου κοινωνικού συμβολαίου» που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας από τους εργαζόμενους να βάλουν την υπογραφή τους στην πολιτική που τσακίζει τις σύγχρονες ανάγκες. Διέξοδος και εδώ είναι η σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων της, για μια Ελλάδα και Ευρώπη του σοσιαλισμού, όπου στο επίκεντρο θα είναι οι ανάγκες των εργαζομένων, των λαών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου και των τραπεζών.