Από το μαζικό συλλαλητήριο που οργάνωσαν Ομοσπονδίες και Συνδικάτα έξω από τα γραφεία της ΓΣΕΕ

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σ' αυτό το φύλλο εκτενή αποσπάσματα από την κεντρική ομιλία στη συγκέντρωση, από τον Γιώργο Πέρρο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Στέλνουμε ένα μήνυμα από τους εργαζόμενους όλης της χώρας προς την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, που αυτές τις μέρες έχει φορέσει το κουστούμι του «συνδικαλιστή». Πάρτε το απόφαση. Δεν πρόκειται να ξεμπλέξετε από το ταξικό κίνημα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που κάθε μέρα δίνουν τη μάχη για τα συμφέροντα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Οπου κι αν πάτε, όπου κι αν βρεθείτε για να επιχειρήσετε να εμφανιστείτε ως εκπρόσωποι των εργαζομένων για να εκλεγείτε, εμείς θα είμαστε εκεί.

Σε ένα μήνα το εργατικό κίνημα της χώρας θα απεργήσει τιμώντας την Εργατική Πρωτομαγιά, τους αγώνες, τις θυσίες των συντρόφων μας που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη των τάξεων για την κατάργηση της εκμετάλλευσης.

Ρωτάμε από αυτό εδώ το βήμα, έξω από το κτίριο της ΓΣΕΕ:

• Τι σχέση έχουν αυτοί, που μπάσανε την εργοδοσία και το κράτος μέσα στα συνδικάτα, με τους νεκρούς του Σικάγο το 1886, τους καπνεργάτες του Μάη του '36, τους διακόσιους της Καισαριανής της Πρωτομαγιάς του '44;
• Τι σχέση έχει η συνδικαλιστική μαφία που έχει στρογγυλοκαθίσει στο σβέρκο των εργαζομένων με όσους έδωσαν τη ζωή τους για να έχουμε δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, με μισθούς που να ικανοποιούν τις ανάγκες μας, σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, ελεύθερο χρόνο, Κοινωνική Ασφάλιση;

Εχουν όμως στενή σχέση με τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας.

Πριν από 71 χρόνια, στις 28 Μάρτη του 1948, πραγματοποιήθηκε το 9ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, το οποίο οργανώθηκε από τους πράκτορες του κεφαλαίου Φώτη Μακρή (επικεφαλής της ΕΡΕΠ και βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος), Δ. Θεοχαρίδη (επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Εργαζομένων), Γιάννη Πασιαντζή, Αριστείδη Δημητράτο (υπουργό της δικτατορίας του Μεταξά) και τον Αμερικανό Ιρβινγκ Μπράουν (ηγέτη των αντικομουνιστικών αμερικανικών συνδικάτων American Federation of Labor). Παρέστησαν επίσης αντιπροσωπείες των πρεσβειών ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας.

Εκείνη την Κυριακή ο χώρος του συνεδρίου ήταν ζωσμένος από αστυνομικούς και η αίθουσα γεμάτη ασφαλίτες και χαφιέδες. Αλήθεια, μήπως σας θυμίζει κάτι;

Μέσα στη βρωμιά που επικρατούσε, ξεχώρισε μόνο η φωνή του ναυτεργάτη Μανώλη Κλεάνθη, ο οποίος είχε εκλεγεί αντιπρόσωπος. Ο αγωνιστής ναυτεργάτης κατήγγειλε το συνέδριο «γιατί οργανώθηκε από την κυβέρνηση και από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την εργατική τάξη». Τότε οι τραμπούκοι τον γρονθοκόπησαν, για να μην μπορέσει να συνεχίσει, και η αστυνομία τον συνέλαβε.

Υπάρχει άραγε αμφιβολία ότι η σημερινή ηγετική ομάδα της πλειοψηφίας και ένοικοι αυτού του κτιρίου είναι άξιοι συνεχιστές του Φώτη Μακρή, που τον επέβαλαν Γραμματέα της ΓΣΕΕ οι Αγγλοι, οι Αμερικάνοι, το κράτος και τα μονοπώλια;

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι αυτή η πλειοψηφία δεν ήταν ποτέ μαζί τους. Βάλανε πλάτη να περάσουν τα πιο βρώμικα σχέδια την περίοδο της κρίσης. Είναι υπόλογοι για όσα υπέγραψαν μαζί με τον ΣΕΒ, το ΣΕΤΕ, τους τραπεζίτες και τις κυβερνήσεις τους.

Πού ήταν η ΓΣΕΕ όλα αυτά τα χρόνια;

-- Στήριζε και στηρίζει την ανάπτυξη με τους άθλιους μισθούς - μεροκάματα και τις άθλιες εργασιακές σχέσεις. Συνυπέγραψε με τον ΣΕΒ τον άθλιο νομοθετημένο μισθό των 586 ευρώ. Μπήκε εμπόδιο στην προσπάθεια 530 Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και Συνδικάτων που κατέθεσαν σχέδιο νόμου στη Βουλή για τις ΣΣΕ και την επαναφορά τους.

-- Στήριζε και στηρίζει το χτύπημα της απεργίας. Τη λογική ότι οι απεργίες «έφαγαν τα ψωμιά τους» και τώρα οι εργαζόμενοι χρειάζονται διάλογο και συνεννόηση με την εργοδοσία, χρειάζονται «έξυπνους» συνδικαλιστές.

-- Στηρίζει το χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και την παράδοσή της ολοκληρωτικά στο μεγάλο ασφαλιστικό κεφάλαιο, μέσω του Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου Ασφάλισης που συμφώνησε με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση.

-- Στήριζε και στηρίζει τη λογική της ενσωμάτωσης και του κοινωνικού εταιρισμού, ότι εργοδότες και εργαζόμενοι πρέπει να πάνε μαζί για την καπιταλιστική ανάπτυξη, ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται.

-- Στήριζε και στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.

Είναι όμως τυχαία σήμερα αυτή η ποιοτική, αντιδραστική τους στροφή; Από ανθρώπους της εργοδοσίας μέσα στα σωματεία, πέρασαν στην παρουσία των ίδιων των εργοδοτών σε πολλές εργατικές οργανώσεις, στην ίδια τη ΓΣΕΕ.

Είναι τυχαία η τακτική των ίσων αποστάσεων που επιλέγουν τα αστικά κόμματα, αλλά και οι συχνές επικλήσεις τους για δήθεν δημοκρατία μέσα στα σωματεία; Τα κόμματα που, θυμίζουμε, ψήφισαν την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, που με εντολή τους συλλαμβάνουν και δικάζουν αγωνιστές σε κάθε σημείο της χώρας, που με εντολή τους χτυπούν τυφλά τις διαδηλώσεις.

Είναι σύμπτωση ότι ενώ τα ΜΜΕ χύνουν χολή όταν οι εργάτες απεργούν και διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους, τώρα κλαψουρίζουν για τη μη πραγματοποίηση του συνεδρίου της ΓΣΕΕ;

Πολλή κουβέντα γίνεται για τη δημοκρατία και το καταστατικό της ΓΣΕΕ. Τι σχέση έχει η δημοκρατία με τους μπράβους στο συνέδριο της ΟΥΙΕ; Τι σχέση έχει η δημοκρατία με τις νοθείες, τις πλαστογραφίες; Τι σχέση έχει το καταστατικό της ΓΣΕΕ με τις διπλές και τριπλές κάρτες των αντιπροσώπων που μοίραζαν στα δωμάτια; Τι σχέση έχουν οι δημοκρατικές διαδικασίες με την άρνηση της μαφίας να συνεδριάσουν τα όργανα της ΓΣΕΕ, χωρίς τους εργοδότες να «νομιμοποιούν» τον εαυτό τους; Τι σχέση έχουν οι δημοκρατικές διαδικασίες όταν δεν δίνουν το λόγο σε κανένα μέλος της διοίκησης για να πει γνώμη; Τι σχέση έχουν οι δημοκρατικές διαδικασίες με το κάλεσμα της κρατικής καταστολής για να τους προστατέψει; Η δική τους «δημοκρατία» είναι αυτή των εργοδοτών που τους στηρίζουν.

Μαζί μ' αυτούς, και ορισμένοι άλλοι θέλουν να παρουσιάσουν την αντιπαράθεση ως «καβγά για τις καρέκλες». Ε, λοιπόν, τους απαντάμε στα ίσια ξανά και ξανά: Τους πετάμε στα μούτρα τα προνόμια, τα οφίτσια και τις καρέκλες τους. Εμείς ποτέ δεν κάναμε χρήση της εργατοπατερίστικης σύνταξης, όπως όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες.

Δώσαμε και δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, αξιοποιούμε όλες τις υποδομές και τους τρόπους που διαθέτουμε για να φτάσουμε και στον τελευταίο εργάτη και εργάτρια, να τους τραβήξουμε από τα νύχια της εργοδοσίας, να τους πείσουμε να παλέψουν, να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Ομως για μας ο συσχετισμός δεν ήταν ποτέ μονάχα ένα αποτέλεσμα μιας κάλπης. Εμείς μετράμε - και σ' αυτό κρινόμαστε - πόσες νέες δυνάμεις βάλαμε στη μάχη, πόσα συνδικάτα φτιάξαμε, τι εμπόδια βάλαμε στον αντίπαλο, στην κυβέρνηση, στη μεγαλοεργοδοσία.

Ποιος εργάτης, αλήθεια, δέχεται τον διευθυντικό μηχανισμό να κάνει κουμάντο μέσα στα σωματεία; Ποιος τίμιος συνδικαλιστής ανέχεται τον εργοδότη μέσα στις οργανώσεις που με κόπο και θυσίες στήσαμε, ως μόνο ανάχωμα απέναντι στην αυθαιρεσία και την τρομοκρατία του κεφαλαίου;

Ποιος εργάτης δέχεται να φτιάχνονται σωματεία στα γραφεία των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, με τη συνδρομή καλοπληρωμένων μεγαλοδικηγόρων;

Ποιος εργάτης δεν θυμάται τις χειραψίες και τα χειροφιλήματα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ με την Λαγκάρντ και όλη τη σκυλοπαρέα της ΕΚΤ και της ΕΕ;

Μιλήσαμε το τελευταίο διάστημα με πολλούς, που μέχρι πριν λίγο καιρό μας κοίταζαν με σκεπτικισμό, που ακόμα - ακόμα διαφωνούσαν μαζί μας, με αντιπροσώπους από τις άλλες δυνάμεις. Μιλήσαμε με πολλούς εργαζόμενους στις περιοδείες που έγιναν. Κανείς δεν συμφωνεί με την απροσχημάτιστη παρέμβαση των ίδιων των εργοδοτών σε όλες τις βαθμίδες του συνδικαλιστικού κινήματος.

Πολλοί μάλιστα μας είπαν προχωρήστε! Να καθαρίσουμε την κόπρο του Αυγεία! Να φύγουν οι εργοδότες από τα συνδικάτα!

Ομως πρέπει να γνωρίζουμε ότι απ' αυτούς δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα. Η διαπάλη ανάμεσα στις δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Πρόκειται για πόλεμο που δεν τελειώνει σε ένα συνέδριο, όπως κι αν αυτό καταλήξει.

Η εργοδοσία έχει βαθιές ρίζες μέσα στο κίνημα, έχει μολύνει πολλές από τις δομές του. Το πολιτικό προσωπικό της είναι βαθιά μπλεγμένο μέσα στις εργατικές ενώσεις. Πάντα ήταν! Το απέδειξαν και στην Κατερίνη και στα Τρίκαλα και στη Θεσσαλονίκη. Παντού ΜΑΤ, ασφαλίτες, μπράβοι, άνθρωποι των εργοδοτών.

Τους λέμε όμως ξεκάθαρα: Θα πληρώσουν βαρύ πολιτικό τίμημα για την εμπλοκή τους. Η εργατική τάξη ξέρει καλά το ρόλο τους και τη στάση τους.

Απέναντι σε όσα εξελίσσονται αυτήν την περίοδο, οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να αψηφήσουν απειλές και εκβιασμούς, με κάθε μέσο να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να έχουν οργανώσεις ανεξάρτητες από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους!

Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά του ΠΑΜΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που την άλλη βδομάδα κλείνει 20 χρόνια ζωής και δράσης.

Και θέλουμε να διαμηνύσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι αυτή μας τη συνεισφορά θα τη σφραγίσουμε και στην επόμενή τους προσπάθεια να επιβάλουν το γνωστό συνέδριο - παρωδία, για μια ακόμη φορά μακριά από τους εργαζόμενους και αγκαλιά με την εργοδοσία.

Η απαίτησή μας να καθαρίσει το εργατικό κίνημα από τη βρωμιά τους θα γίνει πράξη από τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα και τους εργαζόμενους, που για δεκάξι ώρες κάθε μέρα στην Καλαμάτα υλοποίησαν το σύνθημα: ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΤΑΞΙΚΑ - ΟΧΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ.