Σάββατο 16 Μάρτη 2019 - Κυριακή 17 Μάρτη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
2019 ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Κωνσταντίνος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Αναπληρωτής Καθηγητής Γαστρεντερολογίας στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν»

Εργάζομαι ως γιατρός, πανεπιστημιακός δάσκαλος σε νοσοκομείο του ΕΣΥ χρόνια τώρα. Από αυτήν τη θέση βρίσκομαι καθημερινά δίπλα στον ανθρώπινο πόνο, που δεν είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της ασθένειας. Εχω όμως και την αναζωογονητική τύχη να συναναστρέφομαι με νέους ανθρώπους - τους μαθητές μου.

Τους μαθητές λοιπόν και το παιδί μου κοιτάζω στα μάτια εξηγώντας γιατί δεν είμαι χαρούμενος που τελικά παραμένουμε στην ΕΕ. Εκεί ήμασταν και εκεί χρεοκοπήσαμε, οι πολιτικές της ΕΕ αντιτίθενται σε κάθε πολιτική προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, καταστρέφουν την παραγωγική διεργασία που δεν υπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και απαγορεύουν την ανασυγκρότηση της οικονομίας προς όφελος των πολλών.

Δεν χαίρομαι επειδή «βγήκαμε από τα μνημόνια» με όλους τους μνημονιακούς νόμους σε πλήρη εφαρμογή, με ανύπαρκτες συλλογικές διαπραγματεύσεις, εργαζόμενους που χαμογελούν επειδή αμείβονται με 300 ευρώ τον μήνα και με επιδοματική πολιτική που τρέφεται από ματωμένα πλεονάσματα.

Δεν χαίρομαι που «βγήκαμε στις αγορές» - σε αυτές που μας έφεραν στο χάλι που είμαστε - ώστε να επιβαρύνουμε κι άλλο το χρέος της χώρας. Για να αποπληρώσουμε τόκους και τοκοχρεολύσια και ό,τι απομείνει να επενδυθεί στην καλή ιδιωτική πρωτοβουλία, που με τη σειρά της θα βγάλει το χρήμα στο Μαϊάμι, θα αφήσει απλήρωτους εργαζόμενους και προμηθευτές, θα φεσώσει τα ασφαλιστικά ταμεία, θα χρεοκοπήσει και μετά θα ορμήσει στην αποταμίευση του λαού για να «διασωθεί».

Δεν χαίρομαι που «λύθηκε» το ονοματολογικό ζήτημα της γείτονος μικρής και φτωχής χώρας, ώστε ο λαός της να πανηγυρίζει που μπήκε με τη συνδρομή της ελληνικής άρχουσας τάξης στο ΝΑΤΟ. Αίμα και πόνος για τον λαό μας: Από τις βόμβες ναπάλμ στον Γράμμο στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Από τους «ανδρείους Ελληνες στρατιώτες που μάχονται υπέρ του πατρίου εδάφους» στην Κορέα στη δικτατορία του '67. Από την εκχώρηση του εναέριου και θαλάσσιου χώρου της πατρίδας στις εξοντωτικές αμυντικές δαπάνες, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η φωτιά στη γειτονιά μας - Συρία, Λιβύη κ.λπ. - θα φτάσει στο σπίτι μας.

Δεν χαίρομαι ως γιατρός που το ΕΣΥ διολισθαίνει στο «εγώ» που με τόση χαρά ανακοίνωσε ο αρχηγός της δεξιάς. Λες και χρειάζεται η ΝΔ για να διολισθήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας στον ιδιωτικό τομέα. Υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, κατασυκοφάντηση: Οι τρεις πυλώνες που στηρίζουν το ξεπούλημα, αφού «δεν υπάρχουν χρήματα» να στηρίξουν το ΕΜΕΙΣ για το οποίο παλεύουμε.

Δεν χαίρομαι ως δάσκαλος που η εκπαίδευση «οφείλει» να συντονίζεται με τις ανάγκες της αγοράς. Το αίμα του λαού που ποτίζει την Εκπαίδευση, φτηνό καύσιμο στις μηχανές των μονοπωλιακών ομίλων και της αντεργατικής πολιτικής.

Δεν χαίρομαι για τα χρυσοφόρα κοιτάσματα της Κύπρου (βλέπε τι τραβάει ο λαός της Βενεζουέλας), τον εργοδοτικό συνδικαλισμό (γνωστό ως μαϊμού), τις θέσεις υπο-αμειβόμενης εργασίας. Δεν χαίρομαι για την εκμετάλλευση - εκποίηση του Ελληνικού και των άλλων πνευμόνων της χώρας, για τα κινεζικά λιμάνια μας, τα γερμανικά αεροδρόμια και την τηλεφωνία, τους ιταλικούς σιδηροδρόμους, το γαλλικό (μάλλον) νερό, για το ξεπούλημα των λιγνιτικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρισμού - μοναδική ασφαλιστική δικλίδα σε πιθανούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους πετρελαίου - αερίου και για τους αυτοκινητοδρόμους των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων.

Εχω όμως και λόγους να χαίρομαι, βλέποντας όλο και περισσότερους ανθρώπους του μόχθου να συμπορεύονται με το ΚΚΕ: Το αποκούμπι του εργάτη, του αγρότη, του αυτοαπασχολούμενου μικροεπαγγελματία, του νεολαίου, αλλά και του απόμαχου ταυτόχρονα. Τη μοναδική πολιτική δύναμη που αντιστρατεύεται τη συντήρηση.

Τέλος οι δικαιολογίες και οι ψευδαισθήσεις: Η τελευταία τετραετία έγινε μάθημα. Συμπορεύομαι και εγώ με το ΚΚΕ και συντάσσομαι στον αγώνα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για τις επερχόμενες εκλογές. Διότι ξέρω ότι ψηφίζοντας ΚΚΕ θα βγει ΚΚΕ από την κάλπη: Πραγματικό ανάχωμα στην επέλαση της αντίδρασης, αιχμή του αγώνα για τη λαϊκή πρωτοπορία, ευκαιρία για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Τώρα είναι η ευκαιρία: Τα καταφέραμε παλαιότερα, γιατί να αμφιβάλλουμε ότι θα τα καταφέρουμε και σήμερα.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ