Για «μια φιλική αποχώρηση» μίλησε ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά τη λήξη της 2ης συνάντησής του (27-28 Φλεβάρη) με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, η οποία τελείωσε νωρίτερα από ό,τι είχε προγραμματιστεί και χωρίς κάποια επίσημη συμφωνία. «Μερικές φορές πρέπει να αποχωρείς (από διαπραγματεύσεις) και αυτή ήταν μία από αυτές», τόνισε, προσθέτοντας ότι «σε αυτήν τη συνάντηση είχαμε ορισμένες επιλογές και σε αυτήν τη φάση αποφασίσαμε να μην ακολουθήσουμε καμία από αυτές». Οσον αφορά τις διαφωνίες που αναδείχτηκαν, είπε ότι «ουσιαστικά (οι Βορειοκορεάτες) ήθελαν την άρση όλων των κυρώσεων και δεν μπορούσαμε να το κάνουμε», ενώ ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μάικ Πομπέο, σημείωσε ότι «του ζητήσαμε (από τον Κιμ) να κάνει περισσότερα», αλλά «ήταν απροετοίμαστος...». Πάντως, η αμερικανική πλευρά χαρακτήρισε τις συνομιλίες «πολύ παραγωγικές» και υπογράμμισε πως «οι ομάδες των δύο πλευρών ανυπομονούν να συναντηθούν ξανά στο μέλλον».

Συνέντευξη Τύπου έδωσε αργά το βράδυ της Πέμπτης και ο ΥΠΕΞ της Βόρειας Κορέας Ρι Γιονγκ Χο, που υποστήριξε ότι η Πιονγιάνγκ έκανε μια «ρεαλιστική» πρόταση στις ΗΠΑ, ζητώντας μερική άρση κυρώσεων και δηλώνοντας ότι θα σταματήσει την παραγωγή πλουτωνίου και ουρανίου, αποδεχόμενη και επιτήρηση από την αμερικανική πλευρά. Στο μεταξύ, το κρατικό βορειοκορεατικό πρακτορείο KCNA μίλησε για νέα «πρόοδο» που καταγράφηκε στις διμερείς σχέσεις και για μια «εποικοδομητική» ανταλλαγή απόψεων που έγινε, συμπληρώνοντας ότι τα προληπτικά μέτρα που έχουν πάρει και οι δύο πλευρές για την αποκλιμάκωση της έντασης ήταν καταλυτικά για τη θεμελιώδη αλλαγή της καχύποπτης και επιζήμιας σχέσης που συνεχιζόταν εδώ και δεκαετίες.

Την Παρασκευή, ανώτερος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωνε ανώνυμα ότι «στις συνομιλίες τους, ο Πρόεδρος (σ.σ. Τραμπ) προκάλεσε τους Βορειοκορεάτες να ανοίξουν το βλέμμα, να δουν ευρύτερα. Ο Πρόεδρος ενθάρρυνε τον Πρόεδρο Κιμ να τα βάλει όλα πάνω στο τραπέζι. Και εμείς ήμασταν επίσης έτοιμοι να τα βάλουμε όλα στο τραπέζι».

Είναι σαφές ότι οι όροι της «αποπυρηνικοποίησης» της Χερσονήσου και της άρσης των κυρώσεων σε βάρος της Πιονγιάνγκ είναι μέρος ενός ευρύτερου παζαριού που εντείνεται για το συσχετισμό δυνάμεων σε όλη την Ασία και τον Ειρηνικό. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί - με πρώτους τους Ρώσους - σχολιάζουν ότι η «αποπυρηνικοποίηση» δεν αφορά μόνο το βαλλιστικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, αλλά επιβάλλει και την αναπροσαρμογή της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στη Χερσόνησο, για την οποία βέβαια η Ουάσιγκτον δεν διαπραγματεύεται (προς το παρόν). Να σημειωθεί επιπλέον ότι η ρωσική πλευρά ζητά επίμονα την αναβίωση των «εξαμερών συνομιλιών» για τη Χερσόνησο - που «πάγωσαν» πριν από μια δεκαετία - για να εμποδίσουν τον αποκλεισμό τους.

Την ίδια στιγμή, οι εξελίξεις στο βορειοανατολικό άκρο της περιφέρειας δεν είναι άσχετες από όσα συμβαίνουν στις άλλες γωνιές της, ειδικά σε ζώνες «υψηλού κινδύνου» όπως η Νότια Κινεζική Θάλασσα, στην οποία τα τελευταία χρόνια οι ΗΠΑ έχουν αναβαθμίσει τη στρατιωτική τους παρουσία, διεκδικώντας ρόλο ...υπερασπιστή όσων «απειλούνται» από τις εδαφικές διεκδικήσεις της Κίνας (την οποία κατά τ' άλλα κατηγορεί για στρατιωτικοποίηση της περιοχής κ.τ.λ.). Μάλιστα, μετά το Ανόι ο Πομπέο πήγε στις Φιλιππίνες, από όπου δήλωσε ότι «η κατασκευή νησιών και οι στρατιωτικές δραστηριότητες της Κίνας στη Νότια Σινική Θάλασσα» απειλούν την «κυριαρχία», την «ασφάλεια» και τους «οικονομικούς πόρους» των Φιλιππίνων αλλά και των ΗΠΑ, προσθέτοντας μάλιστα ότι «οποιαδήποτε ένοπλη επίθεση εναντίον των δυνάμεων των Φιλιππίνων, των αεροσκαφών τους ή των πλοίων τους στη Νότια Σινική Θάλασσα θα ενεργοποιήσει τις κοινές υποχρεώσεις άμυνας».

Τέλος, η πραγματοποίηση της νέας Συνόδου ΗΠΑ - Βόρειας Κορέας στο Βιετνάμ δεν ήταν τυχαία. Αμερικανικά ΜΜΕ σχολίαζαν ότι η συγκεκριμένη επιλογή αποσκοπεί στο να δείξει «στη Βόρεια Κορέα σε τι θα μπορούσε να μοιάσει (...) αρκεί να σταματήσει να δρα ως ένα έθνος που προκαλεί προβλήματα... Να προβληθεί το Βιετνάμ ως εκείνο το πρότυπο ενός μεταρρυθμισμένου σοσιαλιστικού κράτους (...) μέρος της παγκόσμιας οικονομίας που ευημερεί». Μάλιστα, υποστήριζαν ότι το Βιετνάμ αποτελεί σήμερα «έναν από τους σημαντικότερους διπλωματικούς και οικονομικούς εταίρους των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ασία...».