Με θλίψη και συγκίνηση για τον αιφνίδιο χαμό της, μα και με περηφάνια για τέτοια στελέχη που ανδρώνονται στις γραμμές του ΚΚΕ, αποχαιρέτησαν χτες σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι την σ. Αλέκα Μπενάτου, που «έφυγε» από κοντά μας την Παρασκευή 8/2.

Στην πολιτική της κηδεία στο Α' Νεκροταφείο Αθήνας, πριν η σορός της μεταφερθεί στο Μεσολόγγι για να ταφεί, ο κόσμος που την τίμησε ήταν πολύς, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη της προσφορά στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Στο πλάι της, σε θέσεις τιμητικής φρουράς κατά τη διάρκεια της τελετής, στάθηκαν μεταξύ άλλων στελέχη του ΚΚΕ, μέλη της ΚΕ του Κόμματος. Ανάμεσά τους, τα μέλη του ΠΓ, Λουίζα Ράζου, Γραμματέας της ΕΠ Αττικής, Γιώργος Μαρίνος και Νίκος Σοφιανός. Επίσης, σύντροφοι και συναγωνιστές που έδωσαν μαζί της αμέτρητες μικρές και μεγάλες μάχες στη συνοικία της στα Σεπόλια.

Για τη διαδρομή της στο Κόμμα, για τη δράση της στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, μίλησαν εκ μέρους της ΚΟ Αττικής ο Φώτης Μακρής, μέλος του ΤΓ Α' Αθήνας - Γαλατσίου του ΚΚΕ, και η Δάφνη Κατή, Γραμματέας της ΚΟΒ Σεπολίων, στην οποία ήταν μέλος και η σ. Αλέκα.

Για την ακούραστη δράση και επιμονή της να αναδεικνύει τα λαϊκά προβλήματα μέσα από τη συμμετοχή της στη «Λαϊκή Συσπείρωση», αφού ήταν για χρόνια διαμερισματική σύμβουλος και είχε διατελέσει εκπρόσωπος του συνδυασμού στο Δημοτικό Βρεφοκομείο, μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας και υποψήφιος δήμαρχος.

Για την προσφορά της στους λαϊκούς αγώνες της περιοχής των Σεπολίων μίλησε ο Κωνσταντίνος Λουκάς, εκ μέρους της διοίκησης του Εκπολιτιστικού Συλλόγου «Η Αναγέννηση», του οποίου η σ. Αλέκα ήταν πρόεδρος.

Ιδιαίτερα συγκινητικό ήταν το «αντίο» εκ μέρους της οικογένειάς της, για την οποία στάθηκε παράδειγμα διαρκούς μαχητικής δράσης, που διάβασε ο γιος της, Θεοδόσης.

Στην ανιδιοτέλεια και στην πίστη στις κομμουνιστικές αξίες και ιδανικά που χαρακτήριζε την Αλέκα Μπενάτου στάθηκαν ο Φ. Μακρής και η Δ. Κατή.

Παρουσιάζοντας το βιογραφικό της, ο Φ. Μακρής αναφέρθηκε στη δράση της στο εργατικό κίνημα στον κλάδο του Φαρμάκου, αφού ήταν πρόεδρος του Σωματείου της ΒΙΟΦΑΡΜ κατά τη διάρκεια του μεγάλου αγώνα στο εργοστάσιο στα τέλη της δεκαετίας του '90, ενός αγώνα - παρακαταθήκη για τον κλάδο του Φαρμάκου συνολικά.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη δράση της μέσα από τους μαζικούς φορείς της περιοχής της, στις μάχες όπου πρωτοστάτησε: «Στη γειτονιά της την αναγνώρισαν και την συμπάθησαν ως κομμουνίστρια - αγωνίστρια που πάντα "έδινε το χέρι σε όποιον σηκώνεται"», ανέφερε.

«Αγωνίστρια και μαχήτρια όλη τη ζωή της, οργανωμένη μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος. Υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος στα δύσκολα χρόνια για το ΚΚΕ την περίοδο '89 - '91 και μέχρι την τελευταία της πνοή υπήρξε πνεύμα ανήσυχο και αγωνιστικό για τους σκοπούς και την πάλη του ΚΚΕ, τιμώντας την ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του Κόμματος», σημείωσε.

Αναδεικνύοντας τους δεσμούς και την αναγνωρισιμότητα που είχε κατακτήσει με τη δράση της στα Σεπόλια, πρόσθεσε πως «αν κάποιος στα Σεπόλια προσπαθούσε να προσωποποιήσει αυτό που λέμε τις βαθιές ρίζες του Κόμματος στο λαό, στην εργατική τάξη, στο μυαλό του έφερνε το πρόσωπο της συντρόφισσας Αλέκας. Πάντα ένα με το λαό της περιοχής. Και ένα βήμα μπροστά, σαν κομμουνίστρια. Σεβαστή από όλους τους αντιπάλους. Μαχητική και ακούραστη».

«Το κενό που αφήνει το ξαφνικό φευγιό σου δύσκολα καλύπτεται», σημείωσε σε άλλο σημείο, τονίζοντας ότι πρωτοπόρα θα έδινε μαζί με τους συντρόφους της και τις μάχες που έχουμε μπροστά μας, ώστε να εκφραστεί με κάθε τρόπο, και στην κάλπη, η συσπείρωση εργατικών - λαϊκών στρωμάτων με το ΚΚΕ.

«Η Αλέκα δεν έλεγε πολλά, αλλά έκανε πολλά», είπε χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος Λουκάς, αναφερόμενος στη δράση της γύρω από τα λαϊκά προβλήματα μέσα από την «Αναγέννηση». «Εμείς που είχαμε την τύχη να δουλέψουμε μαζί της στον Σύλλογο, στην καθημερινή μάχη για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς εκμετάλλευση, μάθαμε τόσα πολλά δίπλα της που πολλοί θα κάνουν μια ολόκληρη ζωή να τα μάθουν. Ηταν δίκαιη, ανιδιοτελής, καθαρή, μια κομμουνίστρια με το "Κ" κεφαλαίο! Αλέκα, το ΔΣ του Συλλόγου σού λέει "καλό δρόμο". Τα δάκρυα δεν σου άρεσαν... Η παρακαταθήκη σου θα τηρηθεί κατά γράμμα...».

Αποχαιρετώντας την εκ μέρους της οικογένειάς της, ο γιος της, Θεοδόσης, με λόγια συγκίνησης, στάθηκε στις αρετές της, στο πείσμα της και στο κουράγιο της να αντεπεξέρχεται σε όλες τις δυσκολίες της ζωής που τη δοκίμασαν. «Δεν θυμάμαι ούτε μία μέρα στη ζωή μου αυτός ο άνθρωπος να τα παρατάει, να σκέφτεται να λυγίσει, να είναι μίζερος, να χάνει το κουράγιο του για τη ζωή και τον αγώνα. Πάντα μπροστά, μόνο μπροστά, ακούραστη κι ας κουραζόταν αρκετά. Γελαστή κι ας ήταν τα πράγματα δύσκολα. Το Κόμμα και η πολιτική του δράση, το λαϊκό κίνημα και οι φορείς του, οι μικροί και μεγάλοι αγώνες και οι διεκδικήσεις τους, ήταν για την μητέρα μου ο αέρας που ανέπνεε κάθε πρωί. Τόσο φυσικά, τόσο απόλυτα, τόσο απλά.

Μαζί με τον πατέρα μου, έτσι μας διαπαιδαγώγησαν, αυτό το πρότυπο είχαμε. Πάνω απ' όλα το δίκιο της εργατικής τάξης, πάνω απ' όλα οι ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, πάνω απ' όλα η συγκεκριμένη και καθημερινή δράση που πρέπει να γίνει για να προωθηθεί η πολιτική του Κόμματος και τα δίκια του λαού. Και όπως ακριβώς το Κόμμα μας είναι με τις θέσεις του και τη δράση του το αποκούμπι του λαού μας, έτσι και η μητέρα μου ήταν ένας άνθρωπος όπου μπορούσες να στηριχτείς, να απευθυνθείς, να βρεις βοήθεια, να βρεις λύση.

Η μητέρα μου είχε επιμονή στο ότι το δίκιο και η ανάγκη του λαού πρέπει να διεκδικείται με όλους τους τρόπους και στο γεγονός ότι η αυθαιρεσία και ο μηχανισμός με τον οποίο πάει να προωθηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος των λαϊκών αναγκών πρέπει να αποκαλύπτεται με όλους τους τρόπους. Γι' αυτό και ήταν διαρκώς σε κίνηση. (...)

Η μάνα μου, η Αλέκα, έφυγε σαν σίφουνας, όπως ακριβώς έζησε τη ζωή της. Βαθιά λαβωμένη, αλλά δυνατή και όρθια. Πονάμε πολύ, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι και το υποσχόμαστε στη μνήμη της, στις αξίες και στα ιδανικά της, να αντέξουμε, να παραμείνουμε δυνατοί και όρθιοι, γιατί τίποτα δεν τελείωσε!».

• Τα συλλυπητήριά της για το θάνατο της Αλέκας Μπενάτου εκφράζει η ΤΕ Θήβας - Οινοφύτων του ΚΚΕ στον γιο της, σ. Θεοδόση Μπενάτο.
• Επίσης, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για την απώλεια της Αλέκας Μπενάτου, μέλους του Διοικητικού της Συμβουλίου από το 1991 έως το 1995. «Η συναγωνίστριά μας ως εργαζόμενη στη φαρμακοβιομηχανία εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στο κίνημα και βρέθηκε σε όλη της τη ζωή στην πρώτη γραμμή του αγώνα, στο χώρο δουλειάς της, στη γειτονιά της τα Σεπόλια και γενικότερα στο δήμο της Αθήνας, αλλά και μέσα από το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα. Η αγωνιστική στάση ζωής της μέχρι και το τέλος θα είναι έμπνευση για όλες μας», τονίζει η ΟΓΕ και εκφράζει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στην οικογένειά της.