«Η καπιταλιστική κρίση μπορεί να λειτούργησε καταλυτικά στις αντεργατικές ανατροπές, αλλά η διαμόρφωση ενός νέου, πιο "ευέλικτου" εργασιακού περιβάλλοντος, ως στρατηγική επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου, έρχεται από μακριά, εδώ και τρεις δεκαετίες», ανέφερε η Γιώτα Ταβουλάρη στην ομιλία της, κάνοντας μια εκτενή αναδρομή σε αποφάσεις - σταθμούς της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων που οδήγησαν σε σταδιακή επέκταση και επικράτηση των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης στην αγορά εργασίας, ως στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για την αύξηση των κερδών του.

Παρουσιάζοντας συγκεκριμένα στοιχεία για την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας της Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών κρατών, ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το 2017, όπου ως μέτρα που συνέβαλαν στην αύξηση της απασχόλησης αναφέρονται αυτά «που αυξάνουν την ευελιξία της αγοράς εργασίας, χαλαρώνοντας τους υπερβολικά αυστηρούς κανόνες προστασίας της απασχόλησης, μειώνοντας π.χ. το ποσό της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης ή καθιστώντας τους μισθούς πιο ευέλικτους».

«Η διασφάλιση, λοιπόν, της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών κολοσσών διαμορφώνεται κάτω από τη σκληρή ταξική εκμετάλλευση του συνόλου των εργαζομένων, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό για τις γυναίκες εργαζόμενες», κατέληξε μεταξύ άλλων.